«Άμεση δημοκρατία» και απάντηση σε ένα σύντροφο της πλατείας
ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ – ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Έγραψε ένας καλός μας σύντροφος που βρίσκεται καθημερινά πιστεύω στην πλατεία Συντάγματος, τα εξής στο Φόρουμ του Πολιτικού Καφενείου: «Οι ιδεολογικά περιχαρακωμένοι χώροι βρίσκονται σε κρίση, ο πολιτικοποιημένος άνθρωπος αναζητάει και μετέχει στο πείραμα της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ χωρίς απάρνηση του εαυτού του αλλά χωρίς στρατεύσεις του παρελθόντος». Σύντροφε δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα – και όχι μόνο – που να διαφωνεί ότι πράγματι «οι ιδεολογικά περιχαρακωμένοι χώροι βρίσκονται σε κρίση». Σε τρομερή Οικονομικο/πολιτική κρίση βρίσκεται επίσης και το καπιταλιστικό σύστημα. Σε πλήρη σύγχυση βρίσκεται και η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου της εργασίας αλλά και της διανόησης! Η κρίση, της κρίσης ΩΩΩΩΩ κρίση! Γράφεις: «ο πολιτικοποιημένος άνθρωπος αναζητάει και μετέχει στο πείραμα της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…» Για μια στιγμή. Πες μου σε ποια καπιταλιστική χώρα εφαρμόστηκε ποτέ η άμεση δημοκρατία και με ποιον τρόπο. Καπιταλισμός και Άμεση Δημοκρατία δεν μπορούν να συνυπάρξουν όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι καλοί μου σύντροφοι που διάβασαν το Μαρξ ή τον Μπακούνιν, στην τουαλέτα!
Ούτε στην πλατεία δεν μπορεί να εφαρμοστεί η άμεση δημοκρατία παρά τις φιλότιμες προσπάθειες πολλών συντρόφων και φίλων. Με ποιον τρόπο θα εφαρμοστεί σε ολόκληρη τη χώρα και ποιος αμεσοδημοκράτης θα το αποφασίσει αυτό για το σύνολο του Ελληνικού πληθυσμού;
Εμείς εδώ στο ΠΚ, επιμένουμε στο «ρεφορμιστικό» σύνθημα ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ – ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις και τη δυναμική ώστε να στείλουμε τις «3 ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΣΕ 1 ΔΕΝΤΡΟ» στους υπονόμους της ιστορίας. Αυτό δεν γίνεται όμως με συνθήματα όπως «Δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα» και άλλα τέτοια Παπαδοπουλικά φαιδρά και επικίνδυνα πλακάτ και πανό μέσα στην πλατεία. Είναι άλλο πράγμα να κατέβει ο κόσμος στο Σύνταγμα και τη Βουλή χωρίς κομματικά ημίψηλα και άλλο να απαξιώνουμε τα κόμματα. Γιατί χαίρεται και χαμογελά η Τρέμη, ο Παπαδάκης κλπ., πατέρα; Αγανάκτησαν και αυτοί με το σύστημα που τους σιτίζει πλουσιοπάροχα; Όχι βέβαια. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Ούτε αυτοί θέλουν κόμματα επικίνδυνα για τους ίδιους και το Σύστημα που υπηρετούν.
Άκουσα έναν νεαρό να αναρωτιέται με αγωνία στο μικρόφωνο της Συνέλευσης «Τι κάνουμε συναγωνιστές». Και αναρωτήθηκα κανένας δε θα του πει να διαβάσει το βιβλίο «Τι να κάνουμε» του Λένιν; Αλλά το ζήτημα είναι πόσοι από τους παρόντες το έχουν διαβάσει;
Ο κόσμος δεν θέλει την Τρόικα, δε θέλει τα κόμματα, (αυτά που έχει γνωρίσει) αλλά δε θέλει και κόμματα που του προτείνουν καθεστώτα σαν την πρώην ΕΣΣΔ, την Κίνα, την Αλβανία ή τη σημερινή Βόρεια Κορέα.
Γι’ αυτό ας αφήσουμε προς το παρόν αυτό το ζήτημα και ας επικεντρωθούμε στον στόχο μας που είναι η ανατροπή του ΠΑΣΟΚ. Τότε μόνο μπορεί να κερδίσει ο λαός, να αποκτήσει εμπειρίες, εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, να δημιουργήσει Κίνημα και να ανοίξει το δρόμο για την Δημοκρατία ή για τον πραγματικό σοσιαλισμό. Αυτόν που δυστυχώς δεν έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα…
Το Πολιτικό Καφενείο από τον Αύγουστο του 2010 έχει την παρακάτω πολιτική θέση: «Στη σημερινή πολιτική συγκυρία, οι διαφορετικές προσεγγίσεις του ριζοσπαστικού πολιτικού χώρου στα ζητούμενα και στα «δια ταύτα» του κινήματος, στα ζητούμενα και στα «δια ταύτα» της αντιμετώπισης της καταστροφής που απειλεί τους μισθοσυντήρητους και τα λαϊκά στρώματα, το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, ο αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο αγώνας για την ανατροπή του μνημονίου της τρόικας κλπ., υπερβαίνει τις διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στα προβλήματα της συγκυρίας και λειτουργεί ενοποιητικά, επειδή εμπεριέχει την κύρια πλευρά της κύριας αντίθεσης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής με τις κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις, επειδή δίνει κατεύθυνση στην αυθόρμητη αρνητικότητα του λαού ως προς τις συνθήκες ύπαρξής του, επειδή υπονοεί μορφικά το περιεχόμενο της ταξικής συνείδησης που ετοιμάζεται να αναφανεί. Σήμερα, στις συνθήκες ανωριμότητας του υποκειμενικού παράγοντα, στις συνθήκες πολυδιάσπασης του αντικαπιταλιστικού ριζοσπαστικού χώρου, το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ οφείλει να γίνει ιαχή ταξικού πολέμου, κάλεσμα αγωνιστικής ενότητας των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού. Σύνθημα μάχης.
Το σύνθημα, λοιπόν, ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ αποτελεί τακτική πολιτική πρόταση, που εστιάζει στην κυρίαρχη αντίθεση της σημερινής πολιτικο-οικονομικής συγκυρίας. Στον ένα πόλο της αντίθεσης, βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, οι συμμαχίες του και τα ταξικά πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα που υπηρετεί η σημερινή πολιτική πρακτική του. Στον άλλο πόλο της αντίθεσης, βρίσκονται η εργατική τάξη, οι μισθοσυντήρητοι και τα λαϊκά στρώματα, καθώς και τμήματα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, που δεν ανήκουν στην εργατική τάξη αλλά πλήττονται καθοριστικά από τα μέτρα ΠΑΣΟΚ-τρόικας. Αντιθέσεις μεταξύ «μέτρων ΠΑΣΟΚ-τρόικας» με «αυτοκινητιστές, βενζινοπώλες, μικροϊδιοκτήτες κλπ κλπ.» αποτελούν μόνο την κορφή του παγόβουνου των ποικιλόμορφων αντιθέσεων των τμημάτων του πληθυσμού που δεν ανήκουν στην εργατική τάξη αλλά πλήττονται από τα μέτρα ΠΑΣΟΚ-τρόικας. Η αντίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την εργατική τάξη και το λαό διαρκώς θα οξύνεται. Η αντίθεση αυτή, είναι η κυρίαρχη αντίθεση της σημερινής συγκυρίας, που ενοποιεί κι εκδηλώνει όλες τις άλλες αντιθέσεις καθώς και την θεμελιώδη αντίθεση «κοινωνικοποίηση της παραγωγής-ατομική ιδιοποίηση» κλπ κλπ. Εδώ, οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της αστικής τάξης, μεταξύ τμημάτων του ευρωπαϊκού κεφάλαιου και του ελληνικού κεφάλαιου κλπ., καθώς και οι αντιθέσεις που αναφύονται στα μεσαία και μικροαστικά στρώματα του πληθυσμού ενάντια στην κυρίαρχη σημερινή κυβερνητική πολιτική, πρέπει στα πλαίσια μιας επαναστατικής στρατηγικής νʼ αξιοποιηθούν ως έμμεσες και άμεσες εφεδρείες για την εκδήλωση της βασικής αντίθεσης «κεφάλαιο-εργασία» στο πολιτικό εποικοδόμημα της ελληνικής κοινωνίας.
Έτσι, το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, αν προβληθεί και προπαγανδιστεί κεντρικά από τις δυνάμεις του ριζοσπαστικού πολιτικού χώρου, θα διαμορφώσει τακτικά τη στρατηγική διάταξη των κοινωνικών συμμαχιών της εργατικής τάξης, που σήμερα είναι εγκλωβισμένη στα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα ή απέχει από την πολιτική, με τα στρώματα και τις κατηγορίες του πληθυσμού που πλήττονται από τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και τη σημερινή πολιτικο-οικονομική συγκυρία. Έτσι, θα δημιουργηθούν οι υποκειμενικές συνθήκες ενός ρωμαλέου αντικαπιταλιστικού κοινωνικού κινήματος, που θα επιβάλει και θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού. Έτσι, θα συγκροτηθεί η ηγεμονική δύναμη, δηλαδή η ταξική πολιτική συνείδηση, με όρους πρακτικά συνεκτικούς στο εποικοδόμημα, και θα καλυφθεί, με όρους μαζικού κινήματος, το πολιτικό κενό εκπροσώπησης των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.
Το σύνδρομο του απολίτικου ωχαδερφισμού, που εξέθρεψε η μικροαστική ιδεολογία για ατομική συμμετοχή στην καπιταλιστική ευμάρεια, άρχισε να ξεφτίζει μπροστά στην ωμή πραγματικότητα της καπιταλιστικής κοινωνίας που, στη σημερινή συγκυρία, εκδηλώνεται απροκάλυπτα.
Αν, λοιπόν, τα μεσαία στρώματα και οι μικροαστοί αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι τα πολιτικά κόμματα, που μέχρι σήμερα ακολουθούν, δεν στηρίζουν πολιτικά τα μικροαστικά τους συμφέροντα αλλά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου, αν αρχίζουν τα μεσαία στρώματα και οι μικροαστοί να κατανοούν ότι η καπιταλιστική πραγματικότητα τους αφανίζει και το όνειρό τους για ατομική συμμετοχή στην καπιταλιστική ευμάρεια αποδεικνύεται ανέφικτο, τότε και το μικροαστικό όνειρο του κάθε μισθοσυντήρητου, να δανειστεί για νʼ αποκτήσει μια άδεια φορτηγού, νʼ ανοίξει μια μικροεπιχείρηση για να ξεφύγει από τη μοίρα του κλπ., θʼ αρχίσει να κλονίζεται.
Κατά τη γνώμη μας, το λέμε για πολλοστή φορά, το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται στο γεγονός του ότι οι μισθωτοί εργάτες, οι μισθοσυντήρητοι, η πλειοψηφία δηλαδή του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, είναι οπαδοί και ψηφοφόροι των καθεστωτικών πολιτικών κομμάτων ή απέχουν από την πολιτική.
Οι νόμοι κίνησης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η συσσώρευση-συγκέντρωση-συγκεντροποίηση του κεφάλαιου κλπ., επιφυλάσσουν για ολόκληρη την κοινωνία, και ιδίως για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο ένα ανυπόφορο παρόν αλλά κι ένα εφιαλτικό μέλλον.
Όσο, λοιπόν, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θʼ αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και θα έρχονται σε αντίθεση, άμεση και απροκάλυπτη, με την πολιτική πρακτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το μνημόνιο και την τρόικα, όσο θʼ αντιλαμβάνονται ότι τα πολιτικά κόμματα που ακολουθούν δεν υπηρετούν τα συμφέροντά τους, τόσο περισσότερο θα ωριμάζουν οι υποκειμενικές προϋποθέσεις για να συνειδητοποιηθούν, για να οργανωθούν και νʼ αγωνιστούν, όχι απλά και μόνο για τα ατομικά τους συμφέροντα, όχι απλά και μόνο για τα συντεχνιακά τους συμφέροντα, αλλά για τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου. Θʼ αρχίσουν να τʼ αντιλαμβάνονται -αυτά τα συλλογικά συμφέροντα- σαν προϋπόθεση της δικής τους ευημερίας, της ευημερίας της οικογένειάς τους, το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους.
Στη σημερινή συγκυρία, ο αγώνας ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-τρόικας, δεν είναι απλά μια αντικυβερνητική πολιτική που προετοιμάζει μια τυπική κομματική αλλαγή της κυβερνητικής εξουσίας, αλλά είναι μια βαθύτατα ταξική αντικαπιταλιστική πολιτική, που υπερβαίνει τις σημερινές συντεχνιακές και κομματικές περιχαρακώσεις, είναι ένας αγώνας που ενεργοποιεί, συνειδητοποιεί και ενοποιεί τον ταξικά διαρθρωμένο ελληνικό πληθυσμό, είναι μια πολιτική που συμβάλλει στην ανασύσταση του οράματος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, που συμβάλλει στην ανασύσταση ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού κινήματος εξουσίας.
Αυτό που χρειάζεται άμεσα, είναι να συσταθεί πρωτοβουλιακά ένα συντονιστικό όργανο από αξιόπιστες προσωπικότητες του κινήματος, που να καλεί τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα το λαό σε συλλαλητήρια ενάντια στα μέτρα ΠΑΣΟΚ-ΤΡΟΙΚΑΣ. Αν υπάρξει αυτή η πρωτοβουλία, η συμμετοχή του λαού στα συλλαλητήρια θα είναι κάθε φορά μεγαλύτερη, μέχρι η συμμετοχή αυτή να γίνει ένας ακατανίκητος μαζικός χείμαρρος, που θα ανατρέψει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το μνημόνιο και τα απάνθρωπα μέτρα. Οτιδήποτε άλλο στη σημερινή συγκυρία είναι προφάσεις... Είναι φόβος μπροστά στην οργή του λαού, που καθημερινά διογκώνεται... Είναι έμμεση στήριξη στο καθεστώς...
Κατά τη γνώμη μας, οι αντικειμενικές και οι υποκειμενικές αιτίες, που θα οδηγήσουν στην ανασύσταση του πολιτικού κινήματος της εργατικής τάξης και του λαού, έχουν υποστασιοποιηθεί και είναι σήμερα «δυνάμει» υλικά παρούσες. Οι αξιόπιστες προσωπικότητες που απαιτούν οι καιροί, που απαιτούν οι σημερινές κοινωνικές συνθήκες, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν, σύντομα θα δημιουργηθούν. Οι ιστορικές και οι κοινωνικές συνθήκες θα φροντίσουν γιʼ αυτό. Οι οργανικοί διανοούμενοι της εργατικής τάξης και του λαού και η αντίστοιχη φυσική ηγεσία του κινήματος δε θα αργήσουν πρακτικά νʼ αναφανούν στο εποικοδόμημα. Η οργή και η αγανάκτηση του λαού στα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σύντομα θα ξεσπάσει πρακτικά. Μακάρι ο ξεσηκωμός αυτός να πάρει τη σωστή κατεύθυνση. Μακάρι η πολιτική και η φυσική ηγεσία του κινήματος να προκύψει σύντομα, να δώσει προοπτική και νʼ αναβαθμίσει ποιοτικά το κίνημα. Αν όχι… οι κοινωνικές συνθήκες πάνε απʼ το κακό στο χειρότερο, κι ο θεός ας βάλει το χέρι του. Βέβαια, συν Αθηνά και χείρα κίνει. Ο καθένας από εμάς ας μην περιμένει τη θεόπνευστη ιστορική ηγεσία κι ας πράξει το καθήκον του, αυτό που τον προτρέπει η συνείδησή του, γιατί μόνον έτσι οι δύο-τρείς γίνονται χίλιοι δεκατρείς και δημιουργείται κίνημα».
Συντροφικά και φιλικά.
Παναγιώτης Βήχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου