Σελίδες

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

«Εμείς δεν τραγουδάμε, αδελφέ μου, για να ξεχωρίσουμε απʼ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».

«Εμείς δεν τραγουδάμε, αδελφέ μου, για να ξεχωρίσουμε απʼ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».
FREE photo hosting by Fih.grΑυτά λέει ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος στο «καπνισμένο τσουκάλι». Όμως τι συμβαίνει πραγματικά; Την ώρα που η Αριστερά καλεί τον απλό κόσμο να βγει στους δρόμους και να ανατρέψει την κυβέρνηση της καταστροφής, την ίδια ώρα – ξανά μανά – βάζει και τα δικά της όρια στον πολίτη! Την ίδια ώρα που ο κυβερνητικός συνασπισμός, τα παπαγαλάκια του, οι πάντες, γίνονται μία γροθιά απέναντι σʼ αυτό τον λαό, η Αριστερά τον χωρίζει σε τέσσερα μέρη. Εδώ οι «επαναστάτες», εκεί οι «λιγότερο επαναστάτες», πιο κει οι εξωκοινοβουλευτικοί, και πάρα πέρα οι Αναρχικοί!!! Διαλέχτε και πάρτε! Κι ο μέχρι τώρα ψηφοφόρος της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που τα έχει πάρει στο κρανίο και θέλει να μην αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα; Που θα πάει αυτός ο πολίτης που δεν θέλει κομματικές σημαίες και λάβαρα πάνω από το κεφάλι του; Που θα πάει ο απλός πολίτης που θέλει να κρατήσει την Ελληνική σημαία στη διαδήλωση και φοβάται μην τον πουν Χρυσαυγίτη; Όχι πάλι τα ίδια λάθη σύντροφοι. Γίνετε ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ. Μια γροθιά απέναντι στους μνημονιακούς ληστές. Αγγαλιάστε αυτόν τον κόσμο. Μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε. Μόνο έτσι μπορούμε να τους τσακίσουμε. Αλλιώς θα μας τσακίσουν για μία ακόμα φορά.
Βήχος Παναγιώτης

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Ληγμένα τρόφιμα και μια ληγμένη ζωή; Αντισταθείτε…

Ληγμένα τρόφιμα και μια ληγμένη ζωή; Αντισταθείτε…
FREE photo hosting by Fih.grΘα μας δηλητηριάσουν; Δεν φτάνουν όλα τα άλλα θα μας ταΐζουν τώρα χαλασμένα, σκουλικιασμένα τρόφιμα; Τέτοια κτηνωδία και τόσο θράσος; Και όμως. Από 1ης Σεπτεμβρίου στα ράφια των Σούπερ Μάρκετ θα υπάρχουν προς πώληση Ληγμένα τρόφιμα. Για να τρώει η πλέμπα και ο φτωχός κοσμάκης. Για να κερδίσουν οι επιτήδειοι ακόμα και δηλητηριάζοντας τους φτωχούς ακόμα περισσότερα χρήματα! Η απόφαση, αυτή, της κυβέρνησης δεν αποτελεί βέβαια μόνο ελληνική πρωτοτυπία. Στην Αγγλία εφαρμόζεται ήδη με μειωμένη τιμή έως και 70% και σε προϊόντα ευαλλοίωτα 1-2 μέρες πριν λήξουν! Στη Γερμανία το μέτρο εφαρμόστηκε, αλλά καταργήθηκε κατόπιν αντιδράσεων επιστημόνων, καταναλωτών και φορέων. Όπως γράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών» πάρτη πολλών δις. Υπέρ των βιομηχάνων κρύβεται πίσω από τη διάταξη για την πώληση με μειωμένη τιμή στα καταστήματα λιανικής από 1η Σεπτεμβρίου προϊόντων των οποίων η διάρκεια κατανάλωσης έχει περάσει. Και έχει απόλυτο δίκιο. Εμείς τι κάνουμε όμως; Παρακολουθούμε χωρίς αντίδραση να μας δηλητηριάζουν, να μας λήγουν οριστικά; Ο κόμπος έφτασε, πια, στο χτένι. Ή τους ανατρέπουμε ή μας εξοντώνουν. Ας διαλέξουμε…
Βήχος Παναγιώτης

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Σήμερα που γιορτάζω!

Σήμερα που γιορτάζω! FREE photo hosting by Fih.gr
Να, λοιπόν, που πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος και ήρθε ξανά η γιορτή μου. Όλο αυτό το διάστημα παλεύω με το τέρας, πότε πάω καλύτερα, πότε χειρότερα και στον «πόλεμο» αυτό έχω χάσει 30 κιλά, κούρεψα τα μαλλιά μου, έκανα εγχειρήσεις, χημειοθεραπείες – που τις συνεχίζω – ακτινοβολίες (δύο φορές) και ο Γολγοθάς δεν έχει τέλος! Γιορτάζω, λοιπόν, σήμερα και αισιοδοξώ ότι τον πόλεμο αυτό, ΕΓΩ ΘΑ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΣΩ! Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, στους συντρόφους και φίλους, πώς δεν φεύγω από εδώ αν δεν αλλάξει ο κόσμος! Έστω και λίγο! Αν δεν γλυτώσει η κοινωνία και ο λαός μας από τους ληστές που κυβερνούν. Τα τέρατα είναι πολλά και πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσουμε. Του χρόνου τέτοια μέρα δεν θα μιλάμε πια για τέρατα αλλά για την ομορφιά της ζωής.
Βήχος Παναγιώτης

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

ΡΟΔΟΣ: ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ


ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

ΡΟΔΟΣ: ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΗΧΟΣ


Φούλ καλοκαιρινή σαιζόν στη Ρόδο. 70.000 τουρίστες φιλοξενούνται στο νησί, στη συντριπτική πλειοψηφία τους ξένοι. Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Σκανδιναυοί κλπ. Τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία του νησιού πλήρη, έντονη κίνηση, μεγάλη νυκτερινή ζωή, χαράς ευαγγέλια για την τουριστική βιομηχανία (ξενοδοχεία, κέντρα κλπ).
Από την άλλη πλευρά του λόφου, οι εργαζόμενοι, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, σερβιτόροι, μαγείροι κλπ. Μια διανυκτέρευση σ΄ ένα από αυτά τα ξενοδοχεία στοιχίζει όσο το 1/4 του μηνιαίου μισθού κάθε ξενοδοχοϋπαλλήλου. Εργασία εποχική, από Απρίλη μέχρι Οκτώβρη, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με προβλήματα ασφάλισης.
"Διεκδικούμε τη μείωση των ενσήμων για σύνταξη, που σήμερα είναι 4.050 ένσημα, σε 2.500 γιατί εμείς είμαστε εποχικοί εργαζόμενοι - όλο το χειμώνα μένουμε χωρίς δουλειά και δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε τα ένσημά μας", μας είπε ο Γιώργος Ορφανός, πρόεδρος του σωματείου Σερβιτόρων. "Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις", συμπληρώνει ο Γιώργης Πατούνας πρόεδρος του σωματείου Μαγείρων.
Κάτω από την πίεση των προβλημάτων και την αγανάκτηση των εργαζομένων η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδοχοϋπαλλήλων αποφάσισε απεργία στις 14-15 Αυγούστου με ταυτόχρονη συμμετοχή των Μαγείρων και Σερβιτόρων. Η κήρυξη της απεργίας αντιμετωπίστηκε με πλήρη εχθρότητα από την παράταξη της Δεξιάς και με τη δημιουργία κλίματος ηττοπάθειας από τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού. Από το Συνασπισμό, έφτασε στη Ρόδο η Ελένη Χιόνη, η οποία συμφώνησε να γίνει η απεργία αλλά ταυτόχρονα διαπίστωσε ότι ο κλάδος δεν... "τραβάει" και καλύτερα θα ήταν να μην γίνει η απεργία!
Από τη δύσκολη θέση τους έβγαλε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών που κήρυξε την απεργία παράνομη και καταχρηστική. Παράνομη γιατί τόλμησαν να θίξουν τα συμφέροντα των ξενοδόχων, καταχρηστική γιατί θέλουν να απεργήσουν την περίοδο που εργάζονται και όχι το χειμώνα! Η απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε αναβρασμό στους εργαζόμενους που ζήτησαν από την ηγεσία της Ομοσπονδίας να πραγματοποιήσει την απεργία και να ανοίξει το μέτωπο με τους ξενοδόχους και την κυβέρνησή τους.
Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ του Μανώλη Λέργου, προέδρου του σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου με 5.000 μέλη: "Τα προβλήματα των συναδέλφων είναι πολλά και δεν μπορούν να λυθούν ούτε με μία ούτε με δύο απεργίες. Χρειάζεται να ανατραπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι ότι αν δεν πάρουν οι ίδιοι την εξουσία στα χέρια τους οι λύσεις αν δοθούν θα είναι αποσπασματικές και όχι προς όφελος των εργαζομένων. Εμείς σήμερα παλεύουμε κατά του Πολυνομοσχεδίου και των επιπτώσεων που θα έχει στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Παλεύουμε για συλλογικές συμβάσεις και για την ΑΤΑ του β΄ τετραμήνου. Παλεύουμε να ανατραπεί η κυβέρνηση της ΝΔ".
Και συνεχίζει: "Χρειάζεται αγώνας όλων των εργαζομένων για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και ένα μέτωπο των επαναστατικών δυνάμεων με παράλληλη δράση σε ταξικό και συνδικαλιστικό επίπεδο για το κέρδισμα των εργαζομένων. Μόνο η εργατική εξουσία θα δώσει λύσεις στα προβλήματα της εργατικής τάξης και όλων των εκμεταλλευόμενων".
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1990

ΚΑΛΥΜΝΟΣ: ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΔΩΝ


ΚΑΛΥΜΝΟΣ: ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΔΩΝ 

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη με πλήρη συνείδηση και με πρωτοφανή κυνισμό προχωρά στην ερημοποίηση των νησιών, εγκαινιάζοντας μια νέα προσφυγιά, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, που έχει αρχίσει να παίρνει διαστάσεις επιδημίας τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Με πρόχειρους υπολογισμούς από τις μαζικές εκδόσεις διαβατηρίων δηλαδή, μιλάμε για εξωτερική μετανάστευση, έφυγαν περίπου 5.000 Καλύμνιοι, σε σύνολο 17.000 κατοίκων, μετά τα Ιμια, ενώ άλλοι τόσοι υπολογίζεται πως έφυγαν το ίδιο διάστημα για άλλα μέρη της Ελλάδας. 

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που δεν ντρέπεται, ούτε για τους τύπους, να εξακολουθεί να μιλά για "εκσυγχρονισμό" και "ανάπτυξη" των ακριτικών περιοχών, όταν καταδικάζει, με τα μέτρα που παίρνει, σε αφανισμό, έναν δυναμικό κλάδο της χώρας μας, όπως η αλιεία. Της κυβέρνησης που είχε το θράσος πριν τέσσερα χρόνια να χαρακτηρίσει σαν "πολιτική τρομοκρατία" τις κινητοποιήσεις των ψαράδων, όταν αφήνει το 35% με 40% των παιδιών της Καλύμνου να μην τελειώνουν την 9χρονη και - κατά τ΄ άλλα - "υποχρεωτική" σχολική εκπαίδευση και τα οδηγεί στα καΐκια από τα δέκα τους χρόνια. Αυτό, τη στιγμή που η Κάλυμνος είναι από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη γεννητικότητα στην Ελλάδα. 

Όταν αφήνει ένα νησί με χιλιάδες ανθρώπους να παίρνουν πόσιμο νερό με τα μπιτόνια. Όταν εγκαταλείπει 30 ψυχές στην Ψέριμο, δίχως νερό, δίχως δρόμο, δίχως γιατρό, δίχως αρκετές φορές και επικοινωνία με τα γύρω νησιά.

Ράπισμα στα "μάγουλα" του πλαστού "ευδαιμονισμού", της πολιτικής ψευτιάς και κοροϊδίας η Κάλυμνος, της κυβερνητικής αδιαφορίας και της εγκατάλειψης. Εννιά μερόνυχτα στα καΐκια. Γέροι, νέοι, παιδιά, γυναίκες και άντρες. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, τα καΐκια και τα πληρώματα ετοιμάζονται για ένα ακόμη ταξίδι. Στο Αιγαίο, το Λυβικό, όπου υπάρχει ψαριά. Με το νησί τους πάντα στην καρδιά τους και την εμπειρία των αγώνων τους φυλαγμένη καλά στο μυαλό. Γιατί θα επιστρέψουν σε νέους αγώνες, πονηροί πολιτευτάδες... 


Γενάρης του 1998. Στην προκυμαία της Καλύμνου μαζεμένος κόσμος. Ψαράδες και σφουγγαράδες δίπλα στα αραγμένα καΐκια συζητούν. Δίπλα τους οι μάνες και οι γυναίκες τους. Οι γιοι τους ανήκουν, ήδη, στα πληρώματα των καϊκιών. Μόλις τους λέμε ότι είμαστε δημοσιογράφοι της ΝΕΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ αφήνουν την οργή τους να ξεχειλίσει: "Φωνάζουμε, γιατί μας ΄βγαλαν έξω από τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Θα είμαστε σαν επιχειρηματίες, σα να ΄χουμε σούπερ μάρκετ. Mπορεί να περάσει και μήνας και να μη βγάλω μεροκάματο, είτε από καιρό είτε από ψαριές. Δεν τα ξέρουν αυτοί εκεί πάνω;".
- "Μπορεί ένα καΐκι να έχει 4.000 οργιές δίχτυα, να τα ρίξει αποβραδίς και το πρωί να πάρει μονάχα τα σχοινιά και τα μολύβια. Κόστος; Είναι γύρω στα πέντε εκατομμύρια δραχμές τα εργαλεία μονάχα".
- "Έχουν δώσει οικόπεδα και σπίτια για να πληρώνουν τα χρέη απ΄ τα καΐκια. Ένα καΐκι 15 μέτρα θέλει δυο φορές το χρόνο καρνάγιο. Το κόστος είναι δυο εκατομμύρια το λιγότερο. Είσαι στη θάλασσα, δεν είσαι στη στεριά. Ότι βλέπεις να φθείρεται, πρέπει να το αντικαταστήσεις για να μη σ΄ αφήσει να πνιγείς. Αυτά τα χρήματα είναι εκτός από τις μηχανικές βλάβες. Αν πάει καλά η χρονιά και δώσεις τη δόση στην τράπεζα, είναι όλα ομαλά. Αλλιώς...".
- "Εγκρίνονται οι επιδοτήσεις, αλλά φράγκο δε βλέπουμε".
- "Ψοφάνε τα ψάρια στα ιχθυοτροφεία, παίρνουν επιδότηση. Πουλάνε τα ψάρια, παίρνουν επιδότηση. Οι ψαράδες τι παίρνουμε, που πεθαίνουμε μέρα-νύχτα;".
- "Όποιος θέλει να βγάλει ένα νόμο, ας έρθει να διαλέξει όποιο καΐκι θέλει, να έρθουν μαζί μας έστω κι ένα 24ωρο και τότε θα δούνε την αξία των ψαράδων, τι απολαβές έχουμε, τι τρώμε".
Αυτά μας έλεγαν τότε, τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα. Επισκεφθήκαμε την όμορφη Κάλυμνο και ρωτήσαμε τους ψαράδες, πώς διατίθεται το προϊόν και ποιες είναι οι τιμές. "Αν είναι μικροψαριές, βγαίνουν στον τόπο. Αν είναι μια ψαριά χοντρή τα παίρνουν οι μαναβαίοι από δω και τα στέλνουν στην κεντρική αγορά και βγάζουν περισσότερα από τους ψαράδες. Από το νησί φεύγουν με 2.800 δραχμές και καταλήγουν στις 6.000 και 7.000. Ο ξιφίας είναι ένα ψάρι που έχει κιλά. Θα ΄ρθει ένα καΐκι νορμάλ με δυο - τρεις τόνους, αν έχει έρθει από κάτω, από ένα ταξίδι 15 ημερών. Οι τιμές ξεκινάνε το Φλεβάρη με 2000 και μες στο καλοκαίρι που έπρεπε να πάει έστω και 2.100 είχαν την απαίτηση να τα δίνουμε 1.400 δραχμές. Το αποτέλεσμα; Κονομήσανε πάλι αυτοί. Κι άλλοι πουλάνε οικόπεδα, σπίτια για ένα δάνειο κι αν προλάβουν τις υποχρεώσεις τους. Για να ζήσουμε στον τόπο μας, πρέπει να μπούμε στη θάλασσα. Αλλιώς θα πρέπει να φύγουμε. Θα μεταναστεύσουμε όλοι".
Δεκαπέντε και δεκαεφτά χρόνων αγόρια δουλεύουν ήδη από τα δέκα τους στα καΐκια, αναγκασμένα από τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες να ακολουθήσουν τους πατεράδες τους στη σκληρή δουλειά του ψαρά και του σφουγγαρά. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι για να ενταχθούν στο ναυτολόγιο και να έχουν στοιχειωδώς ασφάλεια και ιατρική περίθαλψη, αφού έτσι κι αλλιώς δουλεύουν κανονικά σαν ψαράδες τόσα χρόνια, το κράτος απαιτεί να έχουν τελειώσει το γυμνάσιο! Δεν τους ρώτησε όμως πώς...
Οι "σταυροφορίες" της Εφορίας!
Η ζωή του νησιού είναι η αλιεία. Δεν είναι σχήμα λόγου. Η επαρχία Καλύμνου - Κάλυμνος, Πάτμος, Λέρος, Λειψοί, Αστυπάλαια, Αγαθονήσι και Αρκοί - διαθέτει 720 αλιευτικά σκάφη, από τα οποία τα 450 ανήκουν στην Κάλυμνο. Όλες οι οικογένειες του νησιού έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την αλιεία, αφού από αυτήν εξαρτάται και η γενικότερη εμπορική κίνηση. Οι γυναίκες συμμετέχουν δυναμικά στην αλιεία, ακόμη και σαν πληρώματα στα καΐκια!
Ενώ λοιπόν το νησί διαθέτει και τα μέσα και τους ανθρώπους, οι ψαράδες μας λένε πως "το μόνο πράμα που δουλεύει εδώ είναι η Εφορία. Μας έχουν ξεθεώσει. Επικρατεί ένας φόβος σε όλο τον κόσμο εδώ πέρα από τους "ράμπο" (σ.σ. του Σώματος Δίωξης Οικονομικού εγκλήματος). Κάθε βδομάδα, με ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού κάνουν επιχειρήσεις σε όλα τα νησάκια. Και στην Ψέριμο, με 30 μόνιμους κατοίκους, κάναν φέτος δύο φορές επιχειρήσεις οι "ράμπο" και λεηλατήσανε πραγματικά. Θυμίζουν σταυροφορίες"!
Δίπλα του ένας συνάδελφός του συμπληρώνει:
"Έχω τρία παιδιά. Άμα αρχίσω να κόβω το φροντιστήριο, το βούτυρο, το τυρί των παιδιών μου, πού θα πάει; Κάθε γονιός έχει τεράστιο φορτίο στην πλάτη του. Θα πρέπει λοιπόν να μουντάρω. Και μουντάρισμα είναι να μεταναστεύσω για να στηρίξω τα παιδιά μου".
Οι σφουγγαράδες
Αγγελής Καραγεωργίου, Κώστας Μιχάλης, Γιάννης Καρδούλιας, Θεόφιλος Σκαρούλης. Σφουγγαράδες. Το 1986 είδαν το βυθό να "καίγεται". Μια οικολογική καταστροφή θα ρημάξει το σφουγγάρι και θα αποτελέσει μια καλή αφορμή για τους εμπόρους και τους μεσάζοντες να στραφούν στις εισαγωγές που είναι φθηνότερες. Ο λόγος; Η χαμηλή ποιότητα του εισαγόμενου. Οι σφουγγαράδες μας λένε πως το μεσογειακό σφουγγάρι είναι ποιοτικά καλύτερο από τα εισαγόμενα. Οι τουρίστες το ξέρουν αυτό και ζητούν το ελληνικό σφουγγάρι, αλλά, παρά το γεγονός ότι υπάρχει και νόμος που επιβάλλει την τοποθέτηση ταυτότητας προέλευσης στο σφουγγάρι αυτό δεν τηρείται στην αγορά. Έτσι, πλασάρεται το ξένο σαν ελληνικό και τα ελληνικά μένουν στις αποθήκες.
"Το 90% των καϊκιών είναι χρεωμένα στις τράπεζες. Από κει γίνονται τα καΐκια, από πού νόμιζες ότι γίνονται; Από τα κέρδη του σφουγγαρά; 22% το επιτόκιο της Αγροτικής. Εγώ έχω πάρει ένα καΐκι 12 εκατομμύρια, δάνειο, έχω πληρώσει 11 και είμαι ακόμη 18 χρεωμένος από τους τόκους. πολλές φορές, όχι μόνο τη δόση δεν μπορούμε να βγάλουμε, αλλά ούτε τα πετρέλαια", μας λέει ένας ψαράς.
Η μέθοδος της σπογγαλιείας έχει βελτιωθεί, αφού από το παλιό σκάφανδρο πέρασαν στη μάσκα, ενώ μπορεί τώρα ο δύτης να δει μόνος του το βάθος και το χρόνο παραμονής στο βυθό με όργανα που φέρει ο ίδιος, μειώνοντας την εξάρτησή του από την επιφάνεια. Η αρρώστια όμως των δυτών εξακολουθεί να χτυπά. Από τους αφόρητους πόνους στις αρθρώσεις μέχρι το θάνατο ή την αναπηρία.
Ο αποτελεσματικότερος τρόπος άμυνας είναι ο θάλαμος αποσυμπίεσης. Στην Κάλυμνο υπάρχει ο μοναδικός θάλαμος σε κρατικό νοσοκομείο, αφού άλλοι δύο ανήκουν στο στρατό και χρησιμοποιούνται μόνο για τις ανάγκες του, ενώ υπάρχουν και ιδιωτικοί. Κι όμως αυτός ο θάλαμος δε λειτουργούσε για πάνω από μια δεκαετία, λόγω έλλειψης ειδικευμένου προσωπικού!
Ο Ηλίας Μακρυλός, αντιπρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του σωματείου και εργαζόμενος στο θάλαμο, μας είχε πει στην πρώτη μας επίσκεψη στην Κάλυμνο πως το 1996 προκηρύχτηκε θέση γιατρού - διευθυντή, για να μπορέσει να λειτουργήσει ο θάλαμος και ήρθε ένας αναισθησιολόγος, αφού δεν υπήρχε ειδικευμένος γιατρός Υπερβαρικής Ιατρικής. Οι υπόλοιπες θέσεις καλύφθηκαν σε ένα ποσοστό από εθελοντές (!) του προσωπικού του νοσοκομείου που παρακολούθησαν κάποια σεμινάρια...
Και η εκπαίδευση δυτών, όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για ασφαλή κατάδυση, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Στην Κάλυμνο λειτουργεί από το 1958 η μοναδική κρατική σχολή δυτών, που ανήκει στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Σκοπός της η εκπαίδευση δυτών για σπογγαλιευτικά σκάφη. Διευθυντής της σχολής είναι ο εκάστοτε λιμενάρχης, ενώ ο κάθε κύκλος σπουδών διαρκεί 45 εργάσιμες μέρες.
Τελειώνοντας να αναφέρουμε πώς ο μισθός των εκπαιδευτών προβλέπεται από το Καταστατικό να είναι... 25.000 δραχμές το δίμηνο (!), γεγονός που αναγκάζει το δήμο να συμμετέχει στο κόστος...
1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2002

KYΘHPA: EPHMΩΣH KAI EΓKATAΛEIΨH

KYΘHPA: EPHMΩΣH KAI EΓKATAΛEIΨH 

(ρεπορτάζ από τον Παναγιώτη Bήχο) 

Mαρασμός και εγκατάλειψη! Aυτή είναι η κατάσταση που διαπιστώσαμε στο σύντομο ταξίδι μας στα Kύθηρα, νησί του συμπλέγματος των Iονίων, που διοικητικά ανήκει στην ευθύνη της Nομαρχίας Πειραιά, αν και βρίσκεται μόλις 20 χιλιόμετρα νότια του ακρωτηρίου Mαλέα. Στην αρχαιότητα ήταν φυσικό οχυρό της Σπάρτης. Oρεινό νησί με ψηλότερες κορυφές τη Mυρκηγκάρη (507 μ.) και τον Kουτσοκέφαλο (490 μ.) έχει συνολική έκταση 274 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Tο μέγιστο μήκος του νησιού είναι 25 χιλιόμετρα και το μέγιστο πλάτος 16 χιλιόμετρα.
Mε την κακοκαιρία των τελευταίων ημερών τα Kύθηρα αποκλείστηκαν από την υπόλοιπη Eλλάδα. Aυτό συμβαίνει κάθε χειμώνα δυστυχώς. Πριν το 1960 οι κάτοικοι ήταν πάνω από 5000. Σήμερα στο νησί μένουν όλο το χρόνο περίπου 3.000, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι άνω των 65 χρόνων. Kάθε χρόνο γεννιούνται 4 άτομα και πεθαίνουν 5. "Φυλάμε Θερμοπύλες στην ερήμωση", μας λέει χαρακτηριστικά ο Mανώλης Aναστασόπουλος. Aυστραλία, Aμερική, Γερμανία, αλλά και η Aθήνα είναι τα μέρη που καταφεύγουν οι Kυθήριοι τα χρόνια της μεγάλης μετανάστευσης και αιμορραγίας για τον τόπο στις δεκαετίες του '50 και του '60. Tα παραγόμενα προϊόντα, όπως οι ίδιοι μας λένε, κυρίως λάδι, αλλά και κρασί, σύκα, αμύγδαλα και μέλι, δεν επαρκούν για να συντηρήσουν και αυτούς που μένουν. Πολλοί απασχολούνται στη ναυτιλία και με το ψάρεμα. Oλες οι κυβερνήσεις αδιαφορούν. Tα χωράφια ρημάζουν και τα χωριά ερημώνουν. Tα τελευταία χρόνια Γερμανοί, Eλβετοί, Aγγλοι αγοράζουν εκτάσεις που τις χρησιμοποιούν για παραθεριστικά θέρετρα...
H δημοτική αρχή που προέκυψε από τη συνένωση των κοινοτήτων συμβάλλει προς την κατεύθυνση εκποίησης της "εγχώριας περιουσίας". Tην "εγχώρια περιουσία", όπως λέγεται το τμήμα της δημόσιας γης που διαχειρίζονταν οι κοινότητες, η οποία απαγορεύεται να πουληθεί, ο νεοσύστατος σχετικά δήμος θέλει να την εκποιήσει. H φυσική καλλονή του τόπου και το κλίμα του προσφέρεται για διακοπές, αλλά μόνο για πλούσιους, αφού οι τιμές στις 15 ξενοδοχειακές μονάδες είναι 30.000 - 45.000 τη βραδιά. Περισσότερο, δηλαδή, από τη μηνιαία αγροτική σύνταξη! Tι γίνεται όμως με τους λίγους κατοίκους του νησιού που μένουν εκεί όλο το χρόνο; Tο επίσημο κράτος κάνει ότι μπορεί για να διώξει όσους στο μεταξύ δεν έχουν προλάβει να πεθάνουν. Mπορεί αγαπητοί αναγνώστες της Nέας Προοπτικής τα Kύθηρα να είναι παράδεισος για τις διακοπές των πλουσίων, για τους ντόπιους όμως, δυστυχώς, είναι μια μικρή κόλαση! Δεν είναι τυχαίο ότι οι νέες κοπέλες αποφεύγουν να παντρεύονται συντοπίτες τους και αναζητούν ξένους για να τις πάρουν μαζί τους και να γλυτώσουν από τη μιζέρια και τη μοναξιά.
Για όλο το νησί υπάρχει μόνο ένα νομαρχιακό νοσοκομείο που στεγάζεται σε κτίριο "δωρεά" ενός ντόπιου το όνομα του οποίου "τιμής ένεκεν" έχει: "Tριφύλειο νοσοκομείο". Oι προσφερόμενες υπηρεσίες είναι από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτες. Δεν έχει βασικές ειδικότητες γιατρών, όπως αναισθητολόγους, γυναικολόγους, παιδίατρους, οφθαλμίατρους. Aφού δεν έχει αναισθησιολόγο, ο χειρουργός δεν κάνει καμία εγχείρηση, ούτε την πιο απλή, για παράδειγμα αφαίρεση σκωληκοειδίτιδας. O ασθενής πρέπει να μεταφερθεί με ελικόπτερο στην Aθήνα με ότι αυτό συνεπάγεται πέρα από τον κίνδυνο της μεταφοράς και σε οικονομική επιβάρυνση. Aκόμα και οι ελάχιστες γεννήσεις γίνονται πια στην πρωτεύουσα. Γιατί να μείνει νέος άνθρωπος σε αυτό τον τόπο;
Για τους ελάχιστους μαθητές λειτουργεί ένα Γυμνάσιο και ένα Λύκειο, από τα οποία συχνά λείπουν καθηγητές. TEΛ δεν υπάρχει. O ενδιαφερόμενος για τεχνική εκπαίδευση πρέπει να μετακομίσει στην Aθήνα. Σχεδόν πάντα όχι μόνο δεν επιστρέφει, αλλά παίρνει μαζί και την οικογένειά του. Tο σχολείο βρίσκεται στη μια άκρη του νησιού. Στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο. Tελευταία έχει κατασκευαστεί ένα νέο οίκημα, δίπλα όμως στο παλιό. Eτσι κάποιοι μαθητές θα είναι πάλι υποχρεωμένοι να διανύουν καθημερινά κατά μήκος τα Kύθηρα για να πάνε σχολείο.
Tο οδικό δίκτυο είναι επιεικώς απαράδεκτο. Πέρα από αυτό τα Kύθηρα διαθέτουν μια μοναδική "πρωτοτυπία" για νησί. Δεν έχουν παραλιακό δρόμο! Πολλές φορές έχει προγραμματιστεί η κατασκευή του, αλλά τα σχέδια μένουν ακόμα επί χάρτου. H συγκοινωνία δεν είναι τακτική. Oι ιδιώτες που εκμεταλλεύονται τα λεωφορεία περνάνε από τα χωριά μόνο όταν υπάρχουν αρκετοί επιβάτες. Aκόμα χειρότερη είναι η θαλάσσια συγκοινωνία. Eννιά μήνες, από το Σεπτέμβρη μέχρι και το Mάη, δεν πάει πλοίο, αφού δεν υπάρχει για τους εφοπλιστές οικονομικό ενδιαφέρον. H αεροπορική συγκοινωνία είναι σχετικά ικανοποιητική. Πέντε μέρες τη βδομάδα υπάρχει αεροπορική σύνδεση με την Aθήνα, αν και πανάκριβη για τους φτωχούς κατοίκους των Kυθήρων. Nα δούμε τι θα γίνει και αν πραγματοποιούνται αυτά τα δρομολόγια αν τυχόν και ιδιωτικοποιηθεί η "Oλυμπιακή". O αποκλεισμός των Kυθήρων θα είναι τότε πλήρης.
Θύμα της άναρχης τουριστικής ανάπτυξης και το περιβάλλον. Aποχετευτικό δίκτυο ανύπαρκτο. Tα λύματα ρίχνονται οπουδήποτε. H πυροπροστασία και αυτή ανεπαρκής. Tα δύο πυροσβεστικά οχήματα δεν είναι αρκετά ούτε για τις στοιχειώδης ανάγκες. Σε περίπτωση μεγάλης φωτιάς, τα πυροσβεστικά αεροπλάνα χρειάζονται τρία τέταρτα για να έρθουν από την Eλευσίνα, ενώ οχήματα από το Γύθειο έρχονται μόνο αν το επιτρέπει ο καιρός. Φωτιά που ξέσπασε πριν πέντε χρόνια έκαιγε δέκα μέρες, άρχισε στη μια άκρη του νησιού και σταμάτησε μόνο όταν έφτασε στην άλλη άκρη, στη θάλασσα.
H παραγωγική βάση του νησιού έχει σχεδόν αφανιστεί. Oι ελαιοπαραγωγοί είναι στο έλεος των μεγαλεμπόρων που αγοράζουν την παραγωγή για ένα κομμάτι ψωμί. Mετά τις εξευτελιστικές τιμές, σε συνδυασμό με τα πανάκριβα λιπάσματα και μεταφορικά ο τομέας έχει νεκρώσει.
Oύτε ο τομέας του πολιτισμού είναι σε καλύτερη κατάσταση. Tα τρία Eνετικά κάστρα έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Kινηματογραφική αίθουσα δεν υπάρχει. Eυκαιρίες για μαζική άθληση της νεολαίας ανύπαρκτες. Tο καλοκαίρι όμως λειτουργούν μπαρ και ντίσκο για τις ανάγκες των τουριστών με ότι αυτό συνεπάγεται.
"Tα Kύθηρα, το αγαπημένο Tσιρίγο για τους ντόπιους, είναι ο καθρέφτης της λογικής των τελευταίων κυβερνήσεων στο πώς αντιλαμβάνονται την ανάπτυξη και των νησιών μας", μας λέει η Eλπίδα Παντελάκη και συνεχίζει: "Διώχνουν τους ανθρώπους από τον τόπο τους, αφήνουν να ρημάξει η γη, να ερημώσουν τα χωριά ώστε οι πολυεθνικές με τους μεγαλοεργολάβους να τα αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί για να δημιουργήσουν το σύγχρονο θέρετρο των απανταχού "κροίσων" που θα έχουν πτήσεις τσάρτερ από κάθε σημείο της Γης για να σκοτώνουν τη μοναξιά τους. H κυβέρνηση στα σχέδιά της δεν θα βρει αντιμέτωπους μόνο τους Kυθήριους, αλλά συνολικά την εργατιά της Nομαρχίας του Πειραιά, που έχει μεγαλύτερη ανάγκη για τουρισμό και ψυχαγωγία στα νησιά μας, μέσα από προγράμματα τουριστικής ανάπτυξης και κατοικίας που απευθύνονται και ωφελούν τους μεροκαματιάρηδες. Γράψτε, λοιπόν, στη NEA ΠPOOΠTIKH ότι τα Kύθηρα χρειάζονται μέτρα για την ενίσχυση της ντόπιας παραγωγής. Xρειάζονται σχολεία. Πρέπει να λυθεί εδώ και τώρα το συγκοινωνιακό τόσο εντός του νησιού, όσο και η σύνδεσή του με τον Πειραιά και την Πελοπόννησο. Nα μη δοθεί ούτε σπιθαμή της δημόσιας εγχώριας περιουσίας στους ιδιώτες", καταλήγει η Eλπίδα Παντελάκη.
Φεύγοντας από το όμορφο αυτό νησί στα αυτιά μας αντιχούν τα λόγια του Mανώλη Aναστασόπουλου που μας είπε: "Φυλάμε Θερμοπύλες στην ερήμωση"...

ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΤΗ ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ήπειρος, γκρίζα ζώνη της ανεργίας και της εγκατάλειψης... Η φτωχότερη περιοχή της Ελλάδας, ο φτωχότερος νομός της Ευρώπης.

Η Ήπειρος πεινάει! Οι ποσοστώσεις στο γάλα και στο κρέας μέγγενη που πνίγει το Νομό Ιωαννίνων. Κατά 1.000 μειώθηκαν τα αγροκτηνοτροφικά νοικοκυριά μέσα σε μια τετραετία στην περιοχή. Το εργοστάσιο της "Δωδώνης", οι κυβερνώντες σχεδιάζουν να το ρίξουν στο βάραθρο του χρηματιστηρίου και η ανησυχία των κτηνοτρόφων είναι μεγάλη. Τα φίδια της ιδιωτικοποίησης ζώνουν τους συνεταιρισμούς. Τα χωριά ζουν ακόμα ένα νέο κύμα αστυφιλίας και μετανάστευσης ενώ τα αγροτόπαιδα "ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους". Αλλά και στην πόλη δεν υπάρχει διέξοδος. Η ανεργία στην Ήπειρο το 1997 ήταν 10,5% και το 1998 ανέβηκε στο 15%. Η ανεργία στους νέους των Ιωαννίνων από το 43% έχει φτάσει σήμερα στο 55%, ενώ άλμα έχει σημειώσει η ανεργία των γυναικών. Εκτιμάται ότι με την υποαπασχόληση, η ανεργία ξεπερνά το 30%!!! Τι κι αν μας πιπιλάνε το μυαλό οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες για τα μεγάλα έργα, την Εγνατία, τη ζεύξη Ρίου - Αντίρριου. Τι κι αν κάθε τόσο η κυβέρνηση ανακοινώνει και από ένα νέο πρόγραμμα επιμόρφωσης και εξειδίκευσης. Τα στοιχεία που δίνει η Επιτροπή Ανέργων στα Γιάννενα φανερώνουν ότι τα τελευταία χρόνια στην περιοχή δεν δημιουργήθηκε ούτε μία νέα θέση εργασίας!
Βρεθήκαμε για λίγο στο χωριό Ελεούσα του καποδιστριακού Δήμου Πασσαρώνας και μιλήσαμε με κατοίκους και με μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας Σωματείων και Συνδικαλιστών Νομού Ιωαννίνων. Οτι είδαμε ακούσαμε και καταγράψαμε είναι συγκλονιστικά. Ο κόσμος υποφέρει από τη φτώχεια και τη δυστυχία.
Στα Γιάννενα μεταξύ 1995 - 1998, από τα 7.000 κτηνοτροφικά νοικοκυριά έμειναν 6.000. Έχουμε περιορισμό της παραγωγής γάλακτος και κρέατος. Δεν αφήνουν τον κόσμο να έχει παραπάνω ζώα από αυτά που είχε το 1991. δεν αφήνουν την περιοχή να παράγει αγελαδινό γάλα, όσο μπορεί. Την ίδια ώρα, η γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ, τον περασμένο χρόνο, είχε έλλειψη γάλακτος κατά 30%, με αποτέλεσμα να μην παράγει τα προϊόντα που θα μπορούσε. Έτσι, είχαμε και μειωμένο εισόδημα για τους κτηνοτρόφους και απασχολήθηκαν λιγότερα εργατικά χέρια και μειώθηκε το συνάλλαγμα από τις λιγότερες εξαγωγές μας, μας λέει σύμβουλος του δήμου Πασσαρώνας και συμπληρώνει: "Οι εισαγωγές σε κρέας και πουλερικά θίγουν την οικονομία του νομού. Οι χοιροτρόφοι έχουν τσακιστεί. Η πτηνοτροφία πέρασε και περνάει δύσκολες ώρες".
Στο Πουρνάρι υπάρχει το υδροηλεκτρικό έργο και είχε σχεδιαστεί και άλλο ένα έργο στο Μετσοβίτικο. Εκεί, θα δούλευαν 200 εργαζόμενοι. Το έργο όμως καρκινοβατεί. Φαίνεται ότι οι αρμόδιοι θέλουν πρώτα να πουλήσουν τη ΔΕΗ... Ο δασικός πλούτος, πέρα από την περιβαλλοντική αξία, είναι μια σημαντική πηγή απασχόλησης. Ένα έργο ξυλείας υπήρχε στα Γιάννενα, η "βιομηχανία Αξιοποίησης Δασικού Πλούτου Ηπείρου" και το έκλεισαν, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των εισαγωγέων. Αποτέλεσμα το 60 - 70% των κατοίκων να μαζευτούν στα Γιάννενα. Έτσι λοιπόν: "Τα προβλήματα στην ύδρευση και την αποχέτευση έγιναν τεράστια. Παρουσιάστηκε μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα. Οι βιομηχανίες ρυπαίνουν. Η επέκταση του βιολογικού καθαρισμού, αν και είναι αναγκαία, γίνεται χωρίς μελέτες. Μεγάλοι οικισμοί δεν έχουν συνδεθεί με το αποχετευτικό σύστημα. Προβλήματα υπάρχουν και στο κυκλοφοριακό...", μας λέει ο Τάσος Καρδίτσης.
Στη βιομηχανική αυτή περιοχή υπάρχει, όπως αναφέραμε ήδη, η ΔΩΔΩΝΗ, η ΣΠΡΙΝΤΕΡ, ο πτηνοτροφικός συνεταιρισμός, ο ΝΗΤΣΑΚΟΣ, η συνεταιριστική βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος Ηπείρου, η λατομική περιοχή και το αεροδρόμιο. Η περιοχή την περασμένη δεκαετία ήταν, κατά κύριο λόγο, γεωργοκτηνοτροφική. Οι αγροτικές δραστηριότητες ξεπερνούσαν το 50% των δραστηριοτήτων στον Δήμο Πασσαρώνας. Σήμερα η αγροτική οικονομία καλύπτει το 20% της δραστηριότητας. Η κτηνοτροφία έχει μειωθεί στο μισό. Από τα 25.000 πρόβατα που υπήρχαν στην περιοχή, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 11.000. Η αγροτική υποδομή είναι της εποχής του ΄60 με αποτέλεσμα το κόστος παραγωγής των προϊόντων να οδηγήσει στην απομάκρυνση πολλών αγροτών από τις καλλιέργειες. Ήταν δυναμικές καλλιέργειες πατάτας, αμπελιών, μηδικής, καλαμποκιού με αποτέλεσμα η πεδιάδα σήμερα να αντιμετωπίζει πρόβλημα ερήμωσης. Αυτοί όλοι οι αγρότες δεν απορροφήθηκαν από το εργατικό δυναμικό της περιοχής και έμειναν άνεργοι.
"Μιλάνε για μεγάλα έργα μα ποιόν λοιπόν κοροϊδεύουν", μας λέει ο Γιώργος Παπαϊωάννου. "Ο δρόμος Ρίο - Αντίρριο - Κακαβιά γίνεται... στα λόγια. Το ίδιο και η ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου. Δεν προβλέπεται η κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής και δίκτυο φυσικού αερίου. Η λειτουργία του αεροδρομίου της πόλης εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες, αφού δεν διαθέτει την κατάλληλη υποδομή. Πώς μπορεί λοιπόν να πάει μπροστά η Ήπειρος;".
Σύμφωνα με τη Συντονιστική Γραμματεία Σωματείων και Συνδικαλιστών Νομού Ιωαννίνων, η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης στο πλαίσιο της ΚΑΠ οδηγεί στον αφανισμό χιλιάδες μικροπαραγωγούς προς όφελος των μεγαλοαγροτών και των πολυεθνικών των τροφίμων. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια το 14% των κτηνοτροφικών νοικοκυριών στα Γιάννενα (περίπου 1.000 κτηνοτρόφοι) βγήκαν εκτός παραγωγής, φουσκώνοντας τη στρατιά των ανέργων. Ο ανελέητος ανταγωνισμός από τις μεγάλες επιχειρήσεις, μαζί με τη μείωση του τζίρου και την επιδείνωση των όρων λειτουργίας των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, οδηγούν στο κλείσιμο και την ανεργία εκατοντάδες επαγγελματοβιοτέχνες. Χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν καταστραφεί τα τελευταία χρόνια στον ιματισμό, στην εξόρυξη και βιομηχανία μαρμάρου, στη μεταλλουργία.
"Η κυβέρνηση αλλά και η ΝΔ υποσχέθηκαν προεκλογικά χρήματα από τα ευρωπαϊκά πακέτα. Σαν δεν ντρέπονται. Με αυτή την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση και αυτή που διεκδικούσε να εφαρμόσει η ΝΔ, δεν πρόκειται να δούμε προκοπή εμείς οι Ηπειρώτες. Με τα "ζήτω" στην "παγκοσμιοποίηση", στην ελεύθερη αγορά και στο λεγόμενο ανταγωνισμό, μια μικρή περιοχή και απομονωμένη δεν μπορεί να περιμένει τίποτα. Αν για την υπόλοιπη Ελλάδα δεν υπάρχει μια φορά μέλλον, η Ήπειρος δεν έχει μέλλον 100 φορές μ΄ αυτήν την πολιτική. Τη δεκαπενταετία που πέρασε είχαμε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, το πρώτο Πακέτο, το δεύτερο. Τώρα έχουμε το τρίτο και τα ειδικά προγράμματα για τη μεθόριο. Αν κάποιος έπαιρνε στα σοβαρά αυτούς τους αρλεκίνους και τις υποσχέσεις για πολλά δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ, τώρα θα έπρεπε να τρώμε σε χρυσά κουτάλια", μας λέει ο Τάσος Καρδίτσης. "Ο εκσυγχρονισμός" πέρασε από την Ήπειρο, αλλά άφησε πίσω του το μαρασμό και την απόγνωση".
Τελειώνοντας το μικρό οδοιπορικό στο Νομό Ιωαννίνων να αναφέρουμε ότι παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για δεκάδες μεγάλα έργα στην περιοχή, προκειμένου να ξεφύγει από την απομόνωση, κανένα τέτοιο έργο δεν έχει αρχίσει να πραγματοποιείται. Η Ιόνιος οδός εδώ και πέντε χρόνια... σχεδιάζεται. Η γέφυρα Ρίου - Αντίρριου, η παρακαμπτήρια της πόλης των Ιωαννίνων... Οι άνεργοι στοιβάζονται κάθε μέρα στον ΟΑΕΔ. Έξω από τους δήμους συγκεντρώνονται κάθε μέρα άνεργοι που έρχονται για να απασχοληθούν λίγους μήνες με βάση τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Η ανεργία κάνει θραύση και πουθενά φως. που θα πάει αυτή η κατάσταση;
Δημοσιεύθηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ στις 16 Δεκέμβρη 2000

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΑ "ΜΑΥΡΑ" ΟΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΛΙΓΝΙΤΗ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΑ "ΜΑΥΡΑ" ΟΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΛΙΓΝΙΤΗ

ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μέσα στα "μαύρα" ορυχεία του Λιγνίτη και των τεσσάρων μονάδων της ΔΕΗ που παράγουν ηλεκτρισμό από την καύση του, περίπου 2.500 εργαζόμενοι στη Μεγαλούπολη Μεσσηνίας εργάζονται σαν ποινικοί κατάδικοι, τρομοκρατούνται από την εργοδοσία με αλλαγή πόστου και μείωση της βαθμολογίας, που σημαίνει και στασιμότητα στο μισθό, είτε τους "εξαγοράζουν" με διάφορα ανταλλάγματα. Είναι κλασικό δε, ότι σε κάθε ατύχημα που συμβαίνει όχι μόνο οι εργαζόμενοι που τραυματίστηκαν, αλλά και όσοι ακόμη ήταν μάρτυρες, βγαίνουν "ελεύθεροι εργασίας" για λίγες μέρες και μετά αλλάζουν πόστο εργασίας.
Στο μικρό μας οδοιπορικό στα "μαύρα" λιγνιτωρυχεία της Μεγαλούπολης οι εργαζόμενοι μας κατήγγειλαν για το πώς βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους καθημερινά όλο το 24ωρο και τις αιτίες. Αιτίες, όπως η μείωση του προσωπικού τα τελευταία χρόνια και η παράλληλη αξίωση της διοίκησης για αύξηση της παραγωγής, που οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα των εργαζομένων να αντιμετωπίζουν έκτακτα περιστατικά. Η ανυπαρξία μελετών και εδαφοτεχνικού γεωλόγου και άλλου επιστημονικού προσωπικού ώστε να εξετάζεται καθημερινά η ασφάλεια του εδάφους Κυπαρισσίων, για μία ακόμα φορά από τύχη δεν θάφτηκαν κάτω από τον μαύρο λιγνίτη έξι εργαζόμενοι. Δεν ήταν όμως ένα μεμονωμένο ατύχημα. Την τελευταία 15ετία, στις εγκαταστάσεις αυτές της ΔΕΗ, έχουν συμβεί εκατοντάδες μικρά και μεγάλα ατυχήματα, για πολλά από τα οποία δεν υπάρχει καταγραφή, ούτε ως απλή αναφορά στην αστυνομία! Επιπρόσθετα, για όσα από αυτά γίνονται γνωστά, η διοίκηση της ΔΕΗ ρίχνει πάντα τις ευθύνες στους εργαζόμενους...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι συμβαίνει μετά από κάθε ατύχημα είναι η καταγγελία που μας έκανε ένας εργαζόμενος, όταν τραυματίστηκε το Φλεβάρη του 1997 στο αυτί και έπαθε πτώση ακοής. Ο άτυχος εργαζόμενος θέλησε από την πρώτη στιγμή να καταγγείλει τον τραυματισμό και το έκανε στην αστυνομία. Ο προϊστάμενός του που καλέστηκε να καταθέσει είπε ότι δεν έγινε κάτι σοβαρό και ότι σε κάθε περίπτωση ήταν λάθος του εργαζόμενου. Η απάντηση της διοίκησης, το αμέσως επόμενο διάστημα, ήταν να μειώσει τη βαθμολογία του εργαζόμενου, που βάσει αυτής αυξάνει ο μισθός και υπολογίζεται η ημερομηνία που βγαίνουν σε σύνταξη! Το ιστορικό των πιο σοβαρών ατυχημάτων είναι χαρακτηριστικό:
Το 1984 ένας διμηνίτης συμβασιούχος εργαζόμενος πέφτει νεκρός στην 3η μονάδα του ΑΗΣ, όταν λαμαρίνα τον κόβει στη μέση! Το 1988 γίνεται κατολίσθηση στο ορυχείο Θωκνείας. Το ορυχείο, λόγω της κατολίσθησης, κλείνει οριστικά!
Τον Απρίλη του 1996, δύο εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους στο ορυχείο Κυπαρισσίων, όταν μπαίνουν σε πηγάδι. Οι αναθυμιάσεις από το μεθάνιο μετατρέπουν το πηγάδι σε τάφο. Το θάνατο βρήκε το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου ένας εργαζόμενος στο ορυχείο Ψαθίου, όταν σίδερο τον χτύπησε στο κεφάλι. Την ίδια χρονιά είχαμε ένα ακόμα σοβαρό ατύχημα στο ορυχείο Κυπαρισσίων. Η κατολίσθηση 6 εκατομμυρίων κυβικών λιγνίτη έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή περίπου 15 εργαζομένων. Αιτία της κατολίσθησης, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, καθώς ακόμα πόρισμα δεν υπάρχει, ήταν το πλημμύρισμα του Αλφειού ποταμού που περνάει δίπλα ακριβώς. Αποτέλεσμα, τα νερά του ποταμού να πλημμυρίσουν τα πάντα και να γίνει καθίζηση.
Αρχές του 2000 έγινε και πάλι κατολίσθηση στο ορυχείο Κυπαρισσίων στην οποία και πάλι σαν από θαύμα γλίτωσαν 6 εργαζόμενοι. Τα περίπου δύο εκατομμύρια κυβικά λιγνίτη έφεραν εργαζόμενους και μηχάνημα από την κορυφή της εξόρυξης στον πάτο του ορυχείου. Αυτή τη φορά, η αιτία δεν ήταν ο Αλφειός, αλλά τα υπόγεια νερά του υπεδάφους ή κάποια υπόγεια λίμνη, τα οποία δεν εντοπίστηκαν, αφού δε γινόταν έλεγχος και διέβρωσαν την περιοχή δημιουργώντας καθίζηση - κατολίσθηση. Τέλος, στο ορυχείο Ψαθιού σε τακτά χρονικά διαστήματα δημιουργούνται ρήγματα στα πρανή του λιγνίτη...

ΣΤΟ ΟΡΥΧΕΙΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΝ

Οι εργαζόμενοι στο ορυχείο Κυπαρισσίων, που έγινε το τελευταίο ατύχημα, αλλά και άλλων εργασιακών χώρων της ΔΕΗ στην περιοχή, είναι αποκαλυπτικοί στις καταγγελίες τους για το τι πραγματικά συμβαίνει, ενώ μας τόνισαν πως το τελευταίο ατύχημα όλοι το περίμεναν! Το πρώτο πράγμα που καταγγέλλουν είναι η άναρχη εκμετάλλευση του ορυχείου χωρίς πρόγραμμα και με μοναδικό γνώμονα τη ζήτηση πρώτης ύλης από τις μονάδες παραγωγής. Οι επιπτώσεις αυτής της τακτικής έγιναν φανερές με το τελευταίο ατύχημα. Για την εξόρυξη του λιγνίτη χρησιμοποιείται το μηχάνημα C 700, με το οποίο ανοίγονται τομές εξόρυξης. Οι τομές αυτές θεωρείται ότι δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 10 μέτρα ύψος. Ωστόσο, επειδή το συγκεκριμένο μηχάνημα είχε σταλθεί στα ορυχεία της Πτολεμαϊδας, αντί να ανοιχτεί άλλη τομή, συνεχίστηκε η εξόρυξη από τη συγκεκριμένη, στην οποία έγινε η κατολίσθηση και η οποία είχε φτάσει τα 22 μέτρα ύψος!
Οι εργαζόμενοι μας κατήγγειλαν ακόμα τη στάση των ηγεσιών των σωματείων τους, που έπειτα από κάθε εργατικό "ατύχημα" το μόνο που κάνουν, είναι να συσκεφτούν με τη διοίκηση, ώστε να "κουκουλώσουν" την κατάσταση. Αν δεν το πετύχουν σε συνεργασία με τη διοίκηση καταφεύγουν στην τρομοκρατία αλλά και "ανταλλάγματα" στους εργαζόμενους! Τέτοια φρικτή και άθλια κατάσταση.
Η πολιτική της διοίκησης της ΔΕΗ για μείωση του κόστους εργασίας με τη μη πρόσληψη προσωπικού δεν ακολουθείται σε άλλους τομείς, όπως στις προμήθειες, τις εργολαβίες κ.α. Οι εργαζόμενοι μας κατήγγειλαν συγκεκριμένα ότι για την εγκατάσταση μεταφοράς της τέφρας του λιγνίτη από τις μονάδες 1,2,3 της ΔΕΗ δαπανήθηκαν 1,5 δισ. δραχμές, όταν το έργο είχε Προϋπολογιστεί στα 700 εκατομμύρια δραχμές! Παράλληλα, η διοίκηση της ΔΕΗ έχει παραδώσει την ετήσια συντήρηση των μηχανημάτων σε εργολάβους, οι οποίοι μάλιστα χρησιμοποιούν υλικά της ίδιας της ΔΕΗ. Μόνο για ένα μηχάνημα, τον αποθέτη Θ-2, η ΔΕΗ βάζει καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή τους. Σε κίνδυνο μπαίνει η ζωή των εργαζομένων, όχι μόνο επειδή η ίδια η εργασία τους είναι αντικειμενικά επικίνδυνη, αλλά και επειδή οι συνθήκες εργασίας, οι παραγωγικές απαιτήσεις, καθορίζονται από τη λειτουργία της ΔΕΗ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, μια επιταγή της κυβερνητικής πολιτικής, στη βάση και της "απελευθέρωσης" της αγοράς ενέργειας. Καθοριστικό ρόλο στη συνέχιση αυτής της κατάστασης έχει και η διοίκηση των μονάδων της ΔΕΗ, καθώς δεν είναι τυχαίος ο φόβος των εργαζομένων να αντιδράσουν στον καθημερινό κίνδυνο που βιώνουν. Παράλληλα, οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών τους οργάνων, όπως ήδη αναφέραμε, αντιμετωπίζουν αυτή την πραγματικότητα είτε με αδιαφορία, στην καλύτερη περίπτωση, είτε και με τη συνεργασία τους με τη διοίκηση! Και αυτό το κάνουν, όπως λένε, "για το καλό της επιχείρησης"! Ξεπουλημένοι και κατάπτυστοι...

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΧΑΪΑΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΧΑΪΑΣ

ΜΙΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΓΗ ΑΛΛΑ ΑΓΡΟΤΕΣ


ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΞΕΚΛΗΡΙΖΟΝΤΑΙ
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αιγιάλεια. Γη της ελιάς, της λεμονιάς και των πορτοκαλεώνων, γη του αμπελιού και της μαύρης σταφίδας. Καλότυχοι, θα ΄λεγε κάποιος, οι άνθρωποι που δουλεύουν σ΄ αυτή τη γη. Εδώ βρισκόταν η "Πιρέλλι" παλιότερα, η "Μίσκο" που προστέθηκε τελευταία, και μαζί τους δεκάδες άλλες μικρότερες βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Ένα μεγάλο νεκροταφείο βιομηχανιών που κάποτε κυριαρχούσαν στην οικονομική ζωή της πόλης. Που η λειτουργία τους έδωσε τον τόνο στην πορεία αυτού του τόπου για δεκαετίες και που το κλείσιμό τους, σημάδεψε ολόκληρη την τοπική κοινωνία.
Όποιος δεν ζει εδώ στην Αχαϊα δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει σ΄ αυτή την γωνιά της χώρας μας. Μια πόλη που την τελευταία δεκαετία μετράει τουλάχιστον 22.000 χαμένες θέσεις εργασίας.
Δεν υπάρχει σπίτι στην Πάτρα που να μην έχει έναν άνεργο ή έναν υποψήφιο άνεργο. Με αυτό το νόμισμα πλήρωσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όλον αυτό τον κόσμο που στις εκλογές του δίνει απλόχερα την ψήφο του. Η Αχαΐα, η Πάτρα, από "πράσινα κάστρα", έγιναν κάστρα της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της ανασφάλειας και της σκληρής εκμετάλλευσης. Πάνω και δίπλα από τα κουφάρια των κλεισμένων εργοστασίων, υψώθηκαν οι αλυσίδες των πολυκαταστημάτων και των υπηρεσιών των πολυεθνικών και των τραπεζών. Η ανεργία "περπατάει" στους δρόμους της πόλης, συνωστίζεται στα καφενεία της απραξίας και μαραζώνει έξω από τα γραφεία ευρέσεως εργασίας. Στις ουρές των ανέργων έξω από τον ΟΑΕΔ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπόσχεται και νέα προγράμματα απασχόλησης και "εκπαίδευσης" στην ευκαιριακή και προσωρινή εργασία, στην ανοχή και τη μοιρολατρία. Στους άλλους, στους λίγους και εκλεκτούς στα νέα τζάκια του ΠΑΣΟΚ και στους αετονύχηδες των "προγραμμάτων" και "επιχορηγήσεων" αυτοί οι άθλιοι που μας κυβερνούν δίνουν κάθε μέρα νέα και μεγαλύτερα κέρδη.
ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΠΟΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΗΜΩΣΗ
Η ανεργία στην Πάτρα έχει σπάσει όλα τα κοντέρ. Βασιλεύει η παραγωγική αποδιάρθρωση και η ερήμωση. Είναι η πόλη "κρανίου τόπος" για τους εργαζόμενους. Είναι ίσως η πρωτεύουσα της ανεργίας. Σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ, μέχρι το τέλος του περασμένου Οκτώβρη, ήταν γραμμένοι 12.380 άνεργοι, από τους οποίους, όμως, μόνο το 1/3, για την ακρίβεια 3.980 επιδοτούνται. Σύμφωνα με μελέτη του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ για την ανεργία και την απασχόληση στο νομό Αχαΐας, για λογαριασμό της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, γίνεται καθαρό ότι αυτό που κατάφεραν, όλα αυτά τα δεκάδες προγράμματα και σεμινάρια, ήταν να αυξήσουν τη μερική, εποχιακή και ευκαιριακή απασχόληση, την ίδια στιγμή που το ποσοστό της μόνιμης απασχόλησης έπεσε κατακόρυφα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά και ν΄ αυξήσουν κατακόρυφα τα κέρδη της εργοδοσίας.
Έτσι, λοιπόν, το ποσοστό της μόνιμης απασχόλησης, οι εργαζόμενοι δηλαδή με σχέση αορίστου χρόνου, το 1990 ήταν 83% επί των απασχολούμενων στο νομό και το 1997 έπεσε στο 57,65%. Εκτιμάται ότι σήμερα το ποσοστό αυτό είναι κάτω του 50%. Δηλαδή, όχι μόνο η Πάτρα έχει τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στη χώρα, αλλά και από αυτούς που εργάζονται, μόνο οι μισοί έχουν σταθερή δουλειά. ποιοι ωφελήθηκαν όμως από την εισαγωγή των νέων εργασιακών σχέσεων; Όπως είναι φυσικό αυτή την κατάσταση την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο η εργοδοσία και εκείνες οι επιχειρήσεις που λειτουργούν, αλλά και άλλες, που εμφανίζονται τώρα για να αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης και τα κέρδη τους. Χαρακτηριστική η περίπτωση της ΑΜΣΤΕΛ η οποία προχώρησε την τελευταία τριετία σε μια επένδυση ύψους 7 δισεκατομμυρίων δραχμών. Ταυτόχρονα όμως, έδιωξε με "κίνητρα" πάνω από 50 εργάτες, ενώ, όπως υποστηρίζει, "περισσεύουν" ακόμα δεκάδες εργαζόμενοι, εφαρμόζει πολυειδικότητα, άρα και αύξηση της εκμετάλλευσης, ενώ απασχολεί πάνω από 200 εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει και στον ΤΙΤΑΝΑ με το καθεστώς των εργολαβιών, όπου απασχολούνται και ξένοι εργάτες σε συνθήκες μαύρης εργασίας.
Έχει περάσει ήδη στην Πάτρα η εποχή του τρίωρου, του τετράωρου, χωρίς ασφάλιση, χωρίς σταθερό μισθό, χωρίς δικαιώματα, στην εποχή του "απασχολίσιμου". Οι εργαζόμενοι της Πάτρας είναι σκλάβοι στο σύγχρονο μεσαίωνα που δημιούργησε η κυβέρνηση του Σημίτη. Και όμως, μια επίσκεψη στα χωράφια της περιοχής, αλλά και στην Πάτρα, μερικές κουβέντες με τους ξωμάχους της Αιγιάλειας, αρκούν για ν΄ αλλάξεις αμέσως γνώμη.
Ο αγροτικός πληθυσμός μειώνεται. Οι καλλιέργειες δεν μπορούν να θρέψουν τις οικογένειες. Τα λεμόνια απούλητα και όσα πουλιούνται σε τιμές "εγκατάλειψης". Με 35 δραχμές πούλησαν οι παραγωγοί στους εξαγωγείς, όταν μόνο τα έξοδα της συγκομιδής φτάνουν στις 17 δραχμές το κιλό. Όταν τα αρδευτικά τέλη αυξήθηκαν κατακόρυφα και το κόστος ανά κιλό φτάνει τις 100 δραχμές.
"Σε άσχημη κατάσταση και οι ελαιοπαραγωγοί. Στις 400 δραχμές ανά κιλό ανέβασαν την επιδότηση οι πολιτικάντηδες του ΠΑΣΟΚ, αλλά η περυσινή σοδειά έκλεισε με 300 δραχμές. Όσο για την τιμή του "άγιου ελαιόλαδου", κάθε χρόνο μειώνεται, ενώ ο καταναλωτής στις πόλεις πληρώνει τουλάχιστον το διπλάσιο. Η κορινθιακή σταφίδα, ο στυλοβάτης της περιοχής και ολόκληρης της Πελοποννήσου, εγκαταλείπεται. Με τις τιμές των τελευταίων χρόνων, το παθητικό ανά στρέμμα ξεπερνάει τις 150.000 δραχμές", μας λένε για την εφημερίδα μας "ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ".
Το "μαύρο χρυσό" της αγροτιάς τον έλιωσαν οι "παγωνιές" των ΕΟΚικών οδηγιών και το "ξεροβόρι" της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ. Οι εργοστασιάρχες εισάγουν μαύρη σταφίδα από το εξωτερικό, την ανακατεύουν με ποσότητες από ελληνική και την εξάγουν. Το ίδιο, άλλωστε, δεν κάνουν και με το λάδι; Δεν τους χρειάζεται ο έλληνας μικροκαλλιεργητής, γι΄ αυτό πρέπει να σβήσει. Αυτή είναι η εντολή του Διευθυντηρίου "και τα σκυλιά δεμένα".
ΠΑΤΡΑ: ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Πριν μερικούς μήνες, στην παραλιακή, στην έξοδο της Πάτρας προς τον Πύργο, οι μπουλντόζες έπιασαν δουλειά... Ξεκοίλιασαν, γκρέμισαν, ισοπέδωσαν. Η ΒΕΣΟ μια από τις παλιές οινοποιίες της πόλης, μετατρέπεται σε έναν σωρό από παλιοσίδερα και χώματα. Καζάνια, μηχανές, σωλήνες, πάνε για λιώσιμο. Όσο για το οικόπεδο, ο νέος ιδιοκτήτης το ετοιμάζει για πολύκεντρο ψυχαγωγίας, αίθουσες κινηματογράφων και καφετερίες.
Πιο δίπλα το κτιριακό συγκρότημα του Λαδόπουλου σιωπηλό... Κλειστές πύλες, σπασμένα τζάμια, χορταριασμένα κάγκελα και απόλυτη σιωπή. Στην ακμή του, από τις μεγαλύτερες χαρτοποιίες της χώρας, πάνω από 1000 εργαζόμενοι. Τώρα ερήμωση και ακινησία... Αμέσως μετά και ένα δρομάκι πιο πίσω η Πειραϊκή - Πατραϊκή, η ναυαρχίδα της κλωστοϋφαντουργίας... Με τρεις χιλιάδες και πλέον εργαζόμενους, ήταν το βιομηχανικό καμάρι της Αχαΐας, σήμερα υπό εκκαθάριση. Στην πύλη μόνο δύο από τους φύλακες σκοτώνουν το χρόνο και στην ούγια δε γράφει παρά αδιέξοδο και απόγνωση για χιλιάδες απολυμένους.
Στην πολυεθνική "Πιρέλλι", δεν έμεινε τίποτα να τη θυμίζει, πέρασε πια και αυτή στην ιστορία της βιομηχανίας της Πάτρας, στο κτίριο εγκαταστάθηκε νέος ιδιοκτήτης. Μέσα στην Πάτρα, οι εγκαταστάσεις της βιομηχανίας "Ντρεσκο", πνίγουν με τον όγκο τους και το μπετόν τις γύρω πολυκατοικίες και τους περιοίκους, η βουή των μηχανών και οι φωνές των εργατών έγιναν θύμισες και παρελθόν. Άλλη κλειστή βιομηχανία της Πάτρας η ΜΙΣΚΟ. Εδώ η πολυεθνική "Μπαρίλλα" άφησε χωρίς μακαρόνια το μοναχό Ακάκιο και εκατοντάδες εργαζόμενους χωρίς δουλειά.
Τελειώνοντας την κατάθεσή μας από αυτά που διαπιστώσαμε στην Αχαΐα, να αναφέρουμε ότι σ΄ αυτή την πόλη, εδώ και 20 χρόνια, δεν έχει γίνει ούτε ένα έργο υποδομής. Τα λεγόμενα "μεγάλα έργα" έχουν καταντήσει "γεφύρια της Άρτας" και, συγχρόνως, πηγή πλουτισμού των μεγαλοεργοληπτών δημοσίων έργων! Σ΄ αυτή την Πάτρα, τα τελευταία 15 χρόνια, δεν έχει επιλυθεί ούτε ένα από τα προβλήματά της. Απλά, τα πάντα επιδεινώνονται, χειροτερεύουν. Τα προβλήματα ποιότητας ζωής έχουν φτάσει στο κατακόρυφο. Το κυκλοφοριακό, ο πατραϊκός "βούρκος" και τόσα άλλα. Οι εργατοσυνοικίες και οι προσφυγικοί συνοικισμοί έχουν μείνει δεκαετίες πίσω. Κι όμως! Σ΄ αυτήν την πόλη της ανεργίας και της ανέχειας, το 1995 οι καταθέσεις Πατρινών στις τράπεζες ήταν 230 δισ. και το 1997 έγιναν 500 δισ. Σήμερα, αυτοί που πίνουν το αίμα των εργαζομένων, έχουν καταθέσεις στις τράπεζες που φτάνουν το 1 τρισ!!!
Δημοσιεύθηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ το Δεκέμβρη του 2000

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗ ΡΟΔΟΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΡΟ!

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗ ΡΟΔΟΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΡΟ!

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Η επίσκεψή μας στους νομούς Έβρου και Ροδόπης παρ΄ ότι σύντομη ήταν αρκετή για να μας αποκαλύψει πώς η εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αποτελειώνει στις μέρες μας χριστιανούς και μουσουλμάνους, τους αγρότες και τους άλλους εργαζόμενους της Θράκης. Μια πολιτική που διώχνει από τον τόπο τους όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες χιλιάδες Θρακιώτες είτε ως εσωτερικούς μετανάστες είτε στο εξωτερικό, όπου αναζητούν ότι τους στερούν στον τόπο τους, μια ευκαιρία για αξιοπρεπή ζωή. Μια πολιτική που βυθίζει στη φτώχεια τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής, μουσουλμάνους και χριστιανούς, που επιμένουν γαντζωμένοι στον τόπο τους να αγωνίζονται για να επιζήσουν παρά τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν.
Όπου κι αν βρεθήκαμε στα χωριά και τους δήμους της Ροδόπης και της Κομοτηνής, μ΄ όποιους κι αν μιλήσαμε, η αγανάκτηση και η καταγγελία της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης εκφραζόταν καθαρή απ΄ όλους. Η πλειοψηφία τους, ωστόσο, δύσκολα κατανοεί τις αιτίες και κυρίως τους υπεύθυνους για το έγκλημα που συντελείται και οδηγεί τους ίδιους στο ξεκλήρισμα και ολόκληρη την περιοχή στην ερήμωση. Η καλλιέργεια εθνικιστικού κλίματος και διαχωρισμών, που χρόνια ακολουθείται από το επίσημο κράτος και η εκμετάλλευσή του από τους εγκάθετους, τόσο της επίσημης πολιτείας, όσο και της μειονότητας οξύνει τα προβλήματα και δεν επιτρέπει, εν πολλοίς, στους κατοίκους να συνειδητοποιήσουν ότι κοινός είναι ο εχθρός, η αντεργατική πολιτική υπέρ των κεφαλαιούχων και των πολυεθνικών, που ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις ιδιαιτερότητες.
"Ο ΧΡΥΣΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ"!
H ίδρυση βιομηχανίας χρυσού, που προωθεί η κυβέρνηση με την ανοχή, και κατ΄ άλλους κρυφή υποστήριξη, των τοπικών φορέων, απειλεί με ολοκληρωτική οικολογική καταστροφή το πανέμορφο θρακικό τοπίο στα σύνορα των νομών Ροδόπης και Έβρου, αλλά και ολόκληρο το Βόρειο Αιγαίο. Τα χρυσοφόρα κοιτάσματα, που ανακαλύφτηκαν στην περιοχή του λόφου του Περάματος και άλλες τοποθεσίες στα όρια των Δήμων Σαππών και Αρριανών, έχουν από καιρό κεντρίσει το κερδοσκοπικό ενδιαφέρον των πολυεθνικών, που εκμεταλλευόμενες την προθυμία, με την οποία η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη "βγάζει στο σφυρί" τον ορυκτό πλούτο της χώρας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της οικολογικής καταστροφής, που συνεπάγεται η ανεξέλεγκτη δράση των μονοπωλίων, έχουν ξεκινήσει την επέλαση για τη ληστρική εκμετάλλευση της πανάρχαιης θρακικής γης και της θαλάσσιας έκτασης του Βόρειου Αιγαίου. Η "Μεταλλευτική Θράκης¨, στην ουσία είναι μια εταιρία - προσωπείο, που πίσω της κρύβονται τα γνωστά μονοπωλιακά μεγαθήρια: η Αυστραλιανή Danae Recources με 51% (θυγατρική της Normandy Mining Ltd.) και η Βρετανική Greenwnicn Recources, με 49%. Η Normandy είναι το γνωστό μονοπώλιο που συμμετέχει στην TVX, που έχει αναλάβει την εκμετάλλευση του χρυσού και άλλων ορυκτών της Χαλκιδικής. Συμμετείχε, επίσης, στην Eurogold, που προσπάθησε να ιδρύσει μεγάλο εργοστάσιο χρυσού στην Πέργαμο της Τουρκίας. Τα σχέδια της, όμως, ματαιώθηκαν από τους συντονισμένους αγώνες του λαϊκού κινήματος της περιοχής Περγάμου και Μυτιλήνης.
Οι κάτοικοι της περιοχής μάς είπαν πως αν προχωρήσει η επένδυση και πριν το τέλος του δεκάχρονου συμβολαίου, η περιοχή θα έχει μετατραπεί σε νεκρό σεληνιακό τοπίο. Η διεθνής εμπειρία παρέχει συντριπτικά παραδείγματα των θανάσιμων κινδύνων, που συνεπάγεται για μια περιοχή η βιομηχανία χρυσού. Μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της εξορυκτικής βιομηχανίας θεωρήθηκε η μεγάλη διαρροή υδροκυανίου από ένα καναδέζικο ορυχείο χρυσού της εταιρίας Omai Gold Mines, στη Γουίάνα της Νότιας Αμερικής, τον Αύγουστο του 1995. Περισσότερα από ένα εκατομμύριο κυβικά μέτρα τοξικών κατάλοιπων διέρρευσαν στο μεγαλύτερο ποταμό της χώρας, Εσέκιμπο, λόγω ρωγμών στη δεξαμενή αποβλήτων.
Για να έρθουμε πιο κοντά στην περιοχή μας, δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε την κατάρρευση του φράγματος συγκράτησης των αποβλήτων των μεταλλείων σιδηροπυρίτη Los Frailes στην Ισπανία που έγινε τον Απρίλη του 1998. Τότε πάνω από 5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα τοξικής λάσπης διέρρευσαν στον ποταμό Guadalquvir και το εθνικό πάρκο της Ντονιάνα, προκαλώντας περιβαλλοντική καταστροφή τεράστιας έκτασης.
ΟΡΓΗ ΣΤΑ ΚΑΜΠΟΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ
Συσσωρευμένη ήταν η οργή στη συζήτησή μας με τους αγρότες του χωριού Νέα Ανδριανή - ανήκει στον καποδιστριακό Δήμο Νέου Σιδηροχωρίου Ροδόπης - όπου από την πρώτη στιγμή που αναφέραμε ότι είμαστε από τη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ την εφημερίδα του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (Τροτσκιστές), άρχισαν να μας "βομβαρδίζουν" με τα προβλήματά τους.
"Καθίστε να σας τα πούμε και να τα γράψετε όλα. Οι "μεγάλες" εφημερίδες νοιάζονται μόνο για το Χριστόδουλο και τις ταυτότητες και για την ΟΝΕ, που να μην έσΟΝΕ να μπούμε ποτέ", μας είπε ο αγρότης Γιώργος Βουλτσίδης. Ο λόγος ξεκίνησε με το βαμβάκι, που είναι σχεδόν μονοκαλλιέργεια στην περιοχή. "Που πάει η ντομάτα, τα τεύτλα, οι άλλες δυναμικές καλλιέργειες; Να γιατί το βαμβάκι έγινε μονοκαλλιέργεια! Τι άλλο να βάλουμε πώς να σταθούμε; Και με τον καπνό μάς στρίμωξαν. Πέντε χρόνια η τιμή πέφτει στο βαμβάκι και φέτος πήραμε τη μικρότερη, αφού μας βάζουν πρόστιμα. Τώρα, λένε, θα μας ζητήσουν και πίσω αυτά που μας έδωσαν. Θα μας ζητήσουν και τα ρέστα δηλαδή. Αυτοί δε θέλουν και πολύ", μας είπε ο Βουλτσίδης.
Ο κτηνοτρόφος Γιάννης Μάρτης μας ζητάει να γράψουμε το δικό του πόνο: "Τ΄ αρνιά ξεκινήσαμε να τα πουλάμε στις αρχές του Γενάρη από 1.800 έως 2000 δραχμές, αλλά στο τσιγκέλι, στα κρεοπωλεία εδώ δίπλα, τα πουλούσαν 2.400. Προ ημερών πήγα και πούλησα τα αρνιά με 1.300 το κιλό, αλλά στο τσιγκέλι πουλιέται 2.400 πάντα. Είναι κατάσταση αυτή; Να βγάζει ο έμπορος 1.000 δραχμές κι εμείς που τα ταΐζουμε, τα μεγαλώνουμε στις λάσπες, να παίρνουμε 1.000 δραχμές; Εδώ - και να το γράψετε αυτό - είμαστε θύματα και οι κτηνοτρόφοι και οι εργάτες".
Αλλά τα προβλήματα των κτηνοτρόφων δεν έχουν τελειωμό και ο Γ. Μάρτης προσθέτει: "Έδωσαν τα σφαγεία στον Σπέντζο (ιδιώτη) και κάνει ότι θέλει... Το κράτος μάς δίνει μια επιδότηση για κάθε προβατίνα και την πληρώνει σε τρεις δόσεις για να μην μπορούμε ν΄ αγοράσουμε ούτε ζωοτροφές στην ώρα τους. Άσε που κοροϊδεύουν τον κοσμάκη. Παίρνεις ένα εκατομμύριο δάνειο και σε 4-5 χρόνια γίνεται 12 εκατομμύρια! Τώρα με την ιδιωτικοποίηση της τράπεζας θα μας πάρουν και τα χωράφια και τα σπίτια μας οι ιδιώτες. Πάει, άμα δεν ξεσηκωθούμε δεν γίνεται τίποτα, πάμε για καταστροφή", συμπληρώνει και θυμάται "τους αγώνες που κάναμε παλιότερα", λέγοντας πώς ήταν παρών στο συλλαλητήριο στο Ζάππειο ενάντια στην ΕΟΚ. "Άμα συνεχίζαμε δεν θα ήμασταν στη σημερινή κατάσταση", μονολογεί...
Μια άλλη πλευρά της αντιαγροτικής πολιτικής θέτει ο αγρότης Γιώργος Μπαξεβανίδης¨"Μας περιορίζουν τις καλλιέργειες και ούτε έργα αρδευτικά κάνουν για να μειώσουμε το κόστος. Αντίθετα, μας λένε να κάνουμε γεωτρήσεις να ποτίζουμε τα χωράφια μας. Και θέλουμε να πληρώνουμε ένα εκατομμύριο για το ηλεκτρικό... Όμως, πολλοί κάναμε και γεωτρήσεις και τις αφήνουμε, τώρα, γιατί τα νερά είναι υφάλμυρα και χρειαζόμαστε επιφανειακά νερά. Γι΄ αυτό θέλουμε ταμιευτήρες αλλά αυτοί δε λένε τίποτα για τους ταμιευτήρες, μας έχουν δεύτερη και τρίτη κατηγορία εδώ στη Θράκη", συμπεραίνει ο ίδιος, για να του πούμε, πώς την ίδια αντιμετώπιση έχουν όλοι οι αγρότες σ΄ όλη την Ελλάδα.
"Πώς λοιπόν να ζήσουμε εμείς, πώς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας που σπουδάζουν, που είναι άνεργα και φεύγουν; Μας κοροϊδεύουν, θέλουν να φύγουμε εμείς να ξαναφέρουν τσιφλικάδες. Θέλουν να μας μειώσουν στο 6% κι επειδή είμαι κατοχικός εγώ θα σας πω τούτο: οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να μας σκοτώσουν στον πόλεμο για να μας μειώσουν κι έρχεται τώρα η Γερμανία με την ΕΟΚ να μας ξεκληρίσει", λέει με αγανάκτηση ο Γ. Βουλτσίδης, για να καταλήξει: "Αποφάσισε η ΕΟΚ λέει. Η ΕΕ! Ποια ΕΕ, ποιά ΕΟΚ, ρε κερατά, εσύ τι κάνεις, γιατί πας και συμφωνάς;".
ΚΟΜΟΤΗΝΗ: Ο ΜΑΡΑΣΜΟΣ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ
Κομοτηνή: Οπου κι αν γυρίσεις, ίδια εικόνα. Η Φτώχεια και η μιζέρια, που περιγράφουν τα στατιστικά στοιχεία της ΕΕ - που φέρνουν τη Θράκη ως μια από τις 10 φτωχότερες περιοχές της κοινότητας και μια από τις 7 πιο φτωχές της Ελλάδας, της... ισχυρής Ελλάδας του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, δεν κρύβεται με τίποτα. Κι αυτό δεν αφορά μόνον τα ορεινά χωριά, όπως, π.χ. τον Κέχρο και τα γύρω χωριά, αλλά και τα καμποχώρια με τα γόνιμα χωράφια, που παραμένουν ξηρικά, ενώ τα νερά μένουν αναξιοποίητα, αφού καμιά κυβέρνηση δεν θέλησε να πραγματοποιήσει στοιχειώδη αρδευτικά έργα για την αξιοποίησή τους στην αγροτική παραγωγή. Κι εδώ είναι που προβάλλει η κοροϊδία των κυβερνητικών κομπασμών για τα 20.000 μικρά και μεγάλα έργα σ΄ όλη τη χώρα!
Ο Κέχρος, μια κοινότητα με μειονοτικό πληθυσμό Πομάκων με πολλούς ορεινούς οικισμούς ήταν για μας ένας ακόμα σταθμός στο σύντομο οδοιπορικό μας. Μόλις πριν ένα χρόνο και κάτι μήνες, ενόψει των ευρωεκλογών, συνδέθηκε με άσφαλτο με την Κομοτηνή. Για τους άλλους οικισμούς που ανήκουν στην κοινότητα, ούτε λόγος να γίνεται για σύνδεσή τους ακόμη και με την έδρα της κοινότητας. Οι εκατοντάδες αγροκτηνοτρόφοι κάτοικοί του, "γαντζωμένοι" στους ορεινούς όγκους, αγωνίζονται, παλεύοντας με τα στοιχειά της φύσης να κρατήσουν τα ζώα και τα κοπάδια τους και να μπορέσουν να επιβιώσουν. Κι αυτό γιατί οι περιορισμοί στην κτηνοτροφία και οι χαμηλές τιμές στα κτηνοτροφικά προϊόντα, σε συνδυασμό με την απαγόρευση αύξησης των κοπαδιών και του αριθμού των ζώων, δεν αφήνουν περιθώριο για κάποιο υποφερτό εισόδημα...
"Οι κάτοικοι, μας λέει ό πρόεδρος της κοινότητας Απτουραχίμ Μεμέτ - που δέχτηκε να μας μιλήσει - δεν μπορούν να καλλιεργήσουν στα λίγα, ελάχιστα καλλιεργήσιμα στρέμματα που έχουν καπνό, αν και στην περιοχή τους παράγεται άριστης ποιότητας προϊόν. Μόλις 70 τόνοι είναι η ποσότητα που τους επιτρέπουν να παράγουν, ενώ αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να πριμοδοτούνται για να μείνουν εκεί που είναι... Αντί αυτών, η κυβέρνηση προτείνει την καλλιέργεια αρωματικών φυτών (μέντας κλπ.), αλλά κανένας δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τη διάθεση ούτε τις τιμές που να απο δίδουν υποφερτό εισόδημα, ενώ παλιότερες προσπάθειες οδηγήθηκαν σε αποτυχία από την έλλειψη πολιτικής εμπορίας της παραγωγής αυτών. Αλλά τα προβλήματα δεν είναι λιγότερο οξυμένα στις πεδινές περιοχές, στα χωριά του κάμπου, που, χρόνο το χρόνο, ερημώνουν από τους νέους που παίρνουν των ομματιών τους".
Είναι χαρακτηριστική η φράση, με την οποία μας απάντησαν, στο Δήμο Σαππών, στην κοινότητα Χαμηλού Χωριού, οι συνομιλητές μας: "Ο παπάς ξέχασε να βαφτίζει στην εκκλησία. Μόνο το "Μακαρία η οδός" ψέλνει κάθε τόσο που πεθαίνουμε ένας ένας". Για να προσθέσουν: "Τα παιδιά μας έχουν παρατήσει το χωριό. Δεν μπορούν να ζήσουν με τις καλλιέργειες. Σε 5-10 χρόνια το χωριό θα σβήσει".
Η τιμή στο στάρι κατεβαίνει κάθε χρόνο και οι επιδοτήσεις δεν φθάνουν ούτε για τα έξοδα, όπως εξελίσσεται η κατάσταση. Τα λιπάσματα ακριβαίνουν, τα μηχανήματα, το πετρέλαιο, τα φυτοφάρμακα. Βάλε αλωνιστικά, οργώματα και τα άλλα καλλιεργητικά και τότε έχεις την εικόνα, μας τόνισαν παντού, σ΄ όποιες περιοχές επισκεφθήκαμε και συζητήσαμε με τους κατοίκους τους. Παραδίδουμε τα προϊόντα μας και ποτέ δεν ξέρουμε τι παίρνουμε μετά από ένα και περισσότερους μήνες που πληρωνόμαστε, ενώ μας κόβουνε και τις στρεμματικές επιδοτήσεις, είπαν για να προσθέσουν: "Τώρα μας υποχρεώνουν να αγοράζουμε και σπόρο εισαγόμενο με 170 και 250 δραχμές το κιλό, ενώ το στάρι πουλιέται 35 και 38 δραχμές το κιλό", εξηγεί ο Γιώργος Μιτζίδης που καλλιεργεί στάρι και βαμβάκι, όπως όλοι σχεδόν οι αγρότες στο χωριό.
Κι όμως, θα μπορούσε η γης τους να αποδίδει και οι αγρότες να μπορούν να τα βγάλουν πέρα, αλλά... "έχουμε ποτάμι μα νερό δεν έχουμε να ποτίσουμε τα χωράφια μας, γιατί δεν δίνουν λεφτά για να φτιάξουμε ένα μικρό φράγμα να ποτίζουμε", συμπληρώνει ο Κων. Παπάζογλου, που φωνάζει με αγανάκτηση: "Να μας διώξουν θέλουν και τίποτα άλλο".
Η ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ ΣΕ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ
Στη Νέα Σάντα και τα άλλα χωριά που οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία, υποφέρουν από την αντι-κτηνοτροφική πολιτική της κυβέρνησης. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι εξευτελιστικές τιμές, αλλά η κυβέρνηση με τους περιορισμούς και τις ποσοστώσεις απαγορεύει στους κτηνοτρόφους να μεγαλώσουν τα κοπάδια τους, αφού δεν μπορεί να απαγορέψει... στις αγελάδες να γεννάνε, όπως λένε κοροϊδευτικά. Είκοσι χρόνια, μας λέει ο κτηνοτρόφος Γιώργος Ράπτης "έχω 35 αγελάδες και μου δίνουν επιδότηση μόνο για τις 24. Κάθε χρόνο ζητάω να μου δώσουν μια αύξηση στην ποσόστωση για 10 κεφάλια και απορρίπτουν το αίτημά μου, όπως και των άλλων.
Από την άλλη, οι κτηνοτρόφοι έχουν ν΄ αντιμετωπίσουν και το μεγαλοεισαγωγέα κρεάτων, το γνωστό Σπέτζο, στον οποίο η κυβέρνηση παρέδωσε - όπως είπαμε στην αρχή - τα σφαγεία της Ξάνθης και της Κομοτηνής και τους εκμεταλλεύεται άγρια. "Και τα σφαγεία των Σαππών ανήκουν σε ιδιώτη και μας αφήνει να σφάζουμε όποτε θέλει αυτός", μας λέει ο Γκόγκος Αναστάσιος. "Τις επιδοτήσεις μας τις δίνουν σε τρεις δόσεις και με καθυστέρηση, θέλοντας να μας ξεκληρίσουν", λέει.
Στο θέμα των καπνών εστιάζουν το ενδιαφέρον τους οι κάτοικοι του μειονοτικού χωριού Αριανά. Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεντίν Νουρεντίν, μας λέει: "Δε φτάνει η ποσόστωση για να ζήσουμε, αφού μας περιόρισε την παραγωγή στους 2000 τόνους. Αλλά τα παιδιά μας μεγαλώνουν, κάνουν δικές τους οικογένειες πώς θα ζήσουν; Πέντε χρόνια δεν έδωσαν ούτε κιλό καπνού από το απόθεμα που έχουν. Έχουμε 25 χρόνων νέους και δεν έχουν τι να καλλιεργήσουν, αφού δεν τους δίνουν μεγαλύτερη ποσόστωση στην καλλιέργεια", υπογραμμίζει ο πρόεδρος.
Τα ίδια θα μας πουν και στα άλλα καπνοχώρια και ο Σαλή Σαλί του Αμέτ θα προσθέσει: "Η τιμή του καπνού πριν 3 χρόνια ήταν 1.200 δραχμές, αλλά σήμερα έχει πέσει στις 600 - 700. Κλέφτες θέλουν να μας κάνουν; Πληρώνουμε ακριβά το ψωμί και πουλάμε το στάρι μόλις 35 δραχμές, ενώ το γάλα μας το παίρνει η ΔΕΛΤΑ με 60 δραχμές το κιλό κι ο κόσμος το πληρώνει πανάκριβα, 350 δραχμές και πάνω".
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
Δεν φτάνουν όλα τ΄ άλλα αλλά πάσχει ακόμα το ζήτημα της νοσοκομειακής περίθαλψης. Γιατί ναι μεν το νοσοκομείο φαίνεται να ανταποκρίνεται σε στοιχειώδης ανάγκες του πληθυσμού, ωστόσο αυτό γίνεται κυρίως χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, του νοσοκομείου. Προσωπικό, που είναι λειψό, όχι μόνον σε σχέση με τις ανάγκες που αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια, αλλά και σε σχέση με τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις που προβλέφτηκαν με τον κανονισμό λειτουργίας του νοσοκομείου, που έγινε χρόνια πριν.
Στο νοσοκομείο, όπως μας είπαν, έχουν επεκτείνει τα εξωτερικά ιατρεία, έχει δημιουργηθεί μονάδα τεχνητού νεφρού και περιτοναϊκής κάθαρσης. Όμως το προσωπικό γενικά και στο ιατρικό και στο νοσηλευτικό, υπάρχει έλλειψη κατά 25-30% ενώ με τα νέα τμήματα αυξήθηκαν οι ανάγκες, μας λέει γιατρός που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του. Οι νοσηλευτικές κλίνες ανέρχονται στα 200 κρεβάτια. Το πρόβλημα λειτουργίας του νοσοκομείου οξύνεται επίσης γιατί δεν του παρέχεται η δυνατότητα αναπλήρωσης του προσωπικού, όταν δίνονται άδειες. Από την άλλη το ιατρικό προσωπικό, για να καλύψει τις ανάγκες, υποχρεώνεται να κάνει πολλές εφημερίες. Από πάνω το υπουργείο, έκοψε και τα αναγκαία κονδύλια. "Το ιατρικό προσωπικό - μας λέει ο γιατρός - δεν επαρκεί. Για παράδειγμα η μονάδα εμφραγμάτων καλύπτεται εκ των ενόντων. Δεν προβλέπονται νέες θέσεις! Υπάρχουν 53 οργανικές θέσεις γιατρών που προβλέφτηκαν πριν 25 χρόνια. Τελικά, για να ανταποκριθεί το νοσοκομείο γίνεται εκμετάλλευση του φιλότιμου των γιατρών".

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ, ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ, ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ (ΜΑΡΑΖΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ - ΟΡΓΙΑΖΕΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ)
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μέρος Δεύτερο:

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ


Ένας πανέμορφος τόπος ιδανικός γι΄ αυτούς που θέλουν να ξεκουραστούν και να ηρεμήσουν. Μια βόλτα όμως στους διαδρόμους των ξενοδοχείων και μια μικρή συζήτηση με τους εργαζόμενους μας προσγειώνει ανώμαλα. Μισθός στις 170.000 δραχμές χωρίς υπερωρίες και ας τις δουλεύουν. Η εργοδοσία επικαλείται την κρίση, το γεγονός ότι τα ταξιδιωτικά γραφεία στέλνουν κόσμο σε άλλους προορισμούς, την έλλειψη προβολής από τον ΕΟΤ και τις ελλείψεις σε υποδομές έξω από το ξενοδοχείο. Ο τρόμος βασιλεύει και "συνδικαλιστής" δεν υπάρχει. Στην περιοχή αυτή δραστηριοποιείται ο μεγαλοξενοδόχος Λούης. Για να συζητήσεις με τους εργαζόμενους πρέπει να γνωρίζεις τους όρους της συνωμοτικότητας! Λίγες λέξεις στα πεταχτά και κοιτώντας αλλού. "Λείπει κόσμος", "δουλεύουμε σαν αράπηδες", "πρόβλημα με τα ρεπό", "πριν 10 χρόνια ήμασταν διπλάσιοι, με το μισό κόσμο", "κάθε μέρα μας φορτώνουν και νέα καθήκοντα, έπιασα καμαριέρα, τώρα μαζεύω τους κάδους, τα σκουπίδια από την πισίνα, είμαι παντού", "στους μαθητές απαγορεύουν όταν τελειώνουν τη δουλειά να κυκλοφορούν στους χώρους του ξενοδοχείου, τους κλείνουν στα δωμάτιά τους, που ούτε ήλιος δεν τα βλέπει. Με 75.000 μισθό". Παλιά δούλευαν εδώ 170 εργαζόμενοι για 700 κρεβάτια. Τώρα 130 εργαζόμενοι για 1.200 κρεβάτια!
Το ωραίο είναι, όπως μας είπαν, πως αυτό το ξενοδοχείο θεωρείται και παράδεισος σε σχέση με ότι θα συναντούσαμε ανατολικότερα. Λίγο αργότερα διαπιστώσαμε ότι είχαν δίκιο πηγαίνοντας στα γκέτο του Ρεθύμνου και, ακόμα χειρότερα, του Ηρακλείου. Οι εργαζόμενοι παρακολουθούνται με κάμερες (περιοχή Πλατανιά)!!! Στο "Πανόραμα", κι αυτό "παράδεισος", δεν υπάρχουν αναρτημένες ούτε καν οι καταστάσεις εργασίας. Κι όμως, αυτό, μας λένε δεν είναι τίποτα. Υπάρχει ένα όνομα που κόβει την ανάσα: "ΝΕΚΕΡΜΑΝ"! Πολυεθνική που καθορίζει πόσους τουρίστες και πού θα τους στείλει. Οι ξενοδόχοι χρησιμοποιούν αυτό το όνομα για να τρομοκρατούν όσους εργαζόμενους τολμούν να ζητάνε δικαιώματα. Ρώτα, ρώτα, μάθαμε και για την TUI, τον κολοσσό που πλέον αγοράζει η ίδια τα ξενοδοχεία. Υπήρξαν περιπτώσεις που εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να υπογράψουν σύμβαση κατ΄ ευθείαν μαζί της κι αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν άλλοθι για τη μη εφαρμογή έστω και αυτής της κουτσής κλαδικής σύμβασης.
Εδώ οι μεγάλοι ξενοδόχοι εξοντώνουν τους μικρούς. Οι πολυεθνικές πληρώνουν μόνο 5.500 το κρεβάτι με ημιδιατροφή στους μεγάλους κι αυτό καταλήγει σε τιμή 1,5 εκατομμύριο τη σεζόν στα δίχωρα δωμάτια που διαθέτουν οι μικροί. Το 2004 αναμένεται το μεγάλο χτύπημα αφού προχωρά με γοργούς ρυθμούς η εξαγορά των μεγάλων ξενοδοχείων από τις πολυεθνικές.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ο Άγιος Νικόλας είναι μια σύγχρονη πολιτεία, γνωστή για την τουριστική της κίνηση το καλοκαίρι, όμως, σε αντίθεση, ιδιαίτερα προβληματική είναι η κατάσταση με την υποδομή και τη δυνατότητα παροχής της αναγκαίας, υψηλού επιπέδου, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στον ντόπιο πληθυσμό, αλλά και στους επισκέπτες που καθ΄ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού βρίσκονται εκεί και παραθερίζουν. Αν και στο νομό Λασιθίου υπάρχουν 4 περιφερειακές νοσοκομειακές μονάδες, η κυβερνητική αδιαφορία τις έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση. Την πραγματικότητα αυτή είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε "από πρώτο χέρι", σε επίσκεψή μας στο νοσοκομείο Αγ. Νικολάου και από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους τους.
Το πρόβλημα ξεκινά από την κτιριακή υποδομή, που στεγάζει το νοσοκομείο. Χρειάστηκαν 25 ολόκληρα χρόνια για να λειτουργήσει το νοσοκομείο, στο μισό όμως χώρο που προβλεπόταν από τη μελέτη. Κι ενώ οι διάφορες υπηρεσίες έχουν διασκορπιστεί γύρω από το νοσοκομείο σε ενοικιασμένα κτίσματα, ώστε να ολοκληρωθεί η κατασκευή και των υπόλοιπων κτιριακών χώρων - ακόμα το κτίριο δεν έχει ολοκληρωθεί.
Στην Κρήτη, όπως μας είπαν, συγκεντρώνεται το 19% της τουριστικής κίνησης της χώρας. Τα 350.000 καλοστρωμένα κρεβάτια, όμως, που υπάρχουν για να εξυπηρετήσουν κοντά στους 3.000.000 επισκέπτες, κρύβουν ένα όργιο εκμετάλλευσης. Με μικρές διαφορές από περιοχή σε περιοχή καταγράφεται ένα γεγονός. Μια καμαριέρα στρώνει σήμερα τα διπλάσια κρεβάτια από ότι μια πενταετία πριν και επιπλέον χρεώνεται εργασίες που αφορούν άλλες ειδικότητες. Ο αριθμός των τουριστών αυξάνει, ο αριθμός των εργαζομένων παραμένει σταθερός, αν δεν μειώνεται. Το κλειδί βρίσκεται στη συγκέντρωση των επιχειρήσεων σε όλο και πιο λίγα χέρια, στην κατασκευή όλο και πιο μεγάλων μονάδων και στην εφαρμογή σ΄ αυτές όλο και πιο ελαστικών μορφών απασχόλησης. Αυτή είναι η μια, η βασική πλευρά του πράγματος. Δεύτερη, είναι η επίπτωση που έχει η άγρια εκμετάλλευση στις μεγάλες μονάδες, στην επιβίωση των μικρών.
Συμπιέζοντας οι μεγάλοι την τιμή της εργατικής δύναμης ρίχνουν την τιμή των υπηρεσιών κι αυτό έχει άμεση επίπτωση στις μικρές επιχειρήσεις που χωρίς να έχουν την ίδια ελαστικότητα - καθότι οικογενειακές οι περισσότερες - εξαναγκάζονται να δίνουν τα δωμάτια στους πράκτορες σε εξευτελιστικές τιμές κι αν τύχει να΄ χουν και εργαζόμενους, τους "αλλάζουν τα φώτα".
Σ΄ αυτό το φαύλο κύκλο παράγεται η δίνη της διαφαινόμενης κρίσης στον κλάδο. Κρίση που έρχεται να προστεθεί στη γενικότερη του αναπτυξιακού μοντέλου που εφαρμόζεται στο νησί. Ο μονομερής προσανατολισμός στον τουρισμό έχει δημιουργήσει ήδη σοβαρά προβλήματα στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, με αποτελέσματα ίσως και μη αντιστρέψιμα. Έτσι, ο παραμικρός εκβιασμός από τις δύο - τρεις μεγάλες πολυεθνικές ταξιδιωτικές εταιρίες που καθορίζουν με ποια τιμή, πότε και πόσοι τουρίστες θα φτάσουν στο νησί, περνά στο σώμα της κοινωνίας μ΄ έναν αυτοματισμό που παραλύει κάθε σκέψη για αντίδραση. Η αναζήτηση λύσεων στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος στην εποχή της χρηματιστικής παγκοσμιοποίησης δεν οδηγεί απλά σε νέα αδιέξοδα, καταστρέφει πριν απ΄ ότι άλλο αυτό που και στην αρχή του κειμένου (βλέπε το άρθρο για το νομό Ηρακλείου) παρουσιάσαμε ως "προίκα" του νησιού: Την εργατική τάξη.
Η πλήρης ασυδοσία και η ανεξέλεγκτη δράση των πολυεθνικών έχει διαμορφώσει και στην Κρήτη ένα καθεστώς μεσαιωνικών σχέσεων εργασίας, για τους εργαζόμενους στον τουρισμό και όχι μόνο φυσικά. Στυγνή υπερεκμετάλλευση, εντατικοποίηση και καταπάτηση των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Οι μισθοί και τα ημερομίσθια είναι κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενώ πολλοί εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς ασφάλιση. Το μεγάλο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στον τουρισμό γενικά πρωτοπορεί στην πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των κατακτήσεων των εργαζομένων. Πίσω από το χαμόγελο που υποχρεώνονται να έχουν όσοι εργάζονται στο χώρο αυτό, κρύβεται ένα απάνθρωπο εργασιακό καθεστώς εκβιασμών και τρομοκρατίας.
Χ Α Ν Ι Α
Το νέο νοσοκομείο της πόλης δύσκολα το ξεχωρίζεις από ένα καλό ξενοδοχείο! Το νοσοκομείο αυτό εγκαινιάστηκε και δόθηκε κατ΄ ευθείαν σε ιδιώτες να φροντίσουν για την καθαριότητα και το φαγητό των ασθενών. Η τεχνική υπηρεσία έχει αφεθεί στην τύχη της κι εκεί που είχε να ελέγχει 9.500 τετραγωνικά μέτρα στο παλιό νοσοκομείο καλείται τώρα να τα βγάλει πέρα με 55.000 τετραγωνικά μέτρα. Τα μαγειρεία σύγχρονα, αλλά ξέχασαν να βάλουν εξαερισμό και κλιματισμό. Στις νοσηλευτικές μονάδες το ένα σχεδιαστικό πρόβλημα αποκαλύπτεται μετά το άλλο και το κόστος βέβαια δεν το πληρώνει ο κατασκευαστής. Πριν λίγο καιρό έπεσε ένας τοίχος! Τα πλυντήρια σκευών κι αυτά χωρίς εξαερισμό. Δύο πλύντες καλούνται να καλύψουν ανάγκες 460 κλινών, όταν στο παλιό νοσοκομείο οι ίδιοι κάλυπταν 360 κλίνες τρέχοντας. Προκηρύξεις του ΄98 για κάλυψη θέσεων υλοποιούνται τώρα. Ελλείψεις υπάρχουν και στο διοικητικό τμήμα. Τέσσερις υπάλληλοι για όλες τις προμήθειες. Φεύγοντας από το νοσοκομείο, στο χώρο του καφενείου μια κοπέλα έλεγε στη μητέρα της: "Μη σε νοιάζει μαμά. Ξέρω το ιατρείο του γιατρού. Θα πάμε θα σε εξετάσει αμέσως και θα τελειώνουμε". Ήταν η κόρη που ησύχαζε τη μαμά, στην οποία για μια οφθαλμολογική εξέταση της είχαν κλείσει ραντεβού μετά από τρεις μήνες!
Δημοσιεύθηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ στις 29 Σεπτεμβρίου 2001

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΕΥΒΟΙΑ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΕΥΒΟΙΑ

(ΣΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΟΛΗ Η ΠΕΡΙΟΧΗ)

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ


Για τους εργαζόμενους της Εύβοιας το 1999 ήταν ένα ακόμη έτος παραγωγικής συρρίκνωσης, υποβάθμισης και έντασης της εκμετάλλευσης. Το ίδιο συμβαίνει και για το 2000 όπου όλο και περισσότεροι φτωχαίνουν και οδηγούνται στην απόγνωση και την ανεργία. Αυτό προκύπτει από μια σύντομη περιήγηση στην περιοχή και από τις συζητήσεις που είχαμε με εργαζόμενους αλλά και άνεργους από τα Ναυπηγεία Αυλίδας και αλλού.
Το 1999 έκλεισαν ή οδηγήθηκαν στα πρόθυρα του "λουκέτου", ή ακόμη και του ξεπουλήματος, αρκετές επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την πορεία του νομού, αλλά και της χώρας. Οι απολύσεις, η αύξηση της ανεργίας, η προσπάθεια "πολτοποίησης" εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά που καταγράψαμε και που σημάδεψαν την εργατική τάξη της Εύβοιας, το 1999 και τους μήνες που ακολούθησαν μέχρι τον Αύγουστο του 2000 που κάναμε το Ρεπορτάζ αυτό...
Τον Απρίλη του 1999, η κυβέρνηση έκλεισε τα Ναυπηγεία Αυλίδας και χάθηκαν 400 θέσεις εργασίας. Στις αρχές Νοέμβρη έκλεισε η επιχείρηση "ΕΛΛΕΝΤΙ ελαστικά" και άλλες 60 θέσεις εργασίας χάθηκαν. Από τις αρχές του 1999, σταδιακά και μεθοδευμένα, η ΒΙΟΜΑΓΝ οδηγείται στο κλείσιμο και στις 20 Δεκέμβρη 400 ακόμη εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο. Είναι η δεύτερη φορά την τελευταία οχταετία που κλείνει το μεταλλευτικό συγκρότημα λευκόλιθου (πρώην ΣΚΑΛΙΣΤΗΡΗ). Το "λουκέτο" μπήκε με την κατάθεση αίτησης φτώχευσης από τον τελευταίο ιδιοκτήτη του - "εκλεκτό" της εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - Κ.Βαρβούτη.
Ολόκληρη η περιοχή Μαντουδίου οδηγείται στη μιζέρια και στην εξαθλίωση, ενώ η ανεργία εκτινάχτηκε στο εφιαλτικό 75%!!!. Τα "τεφτέρια" και τα βερεσέδια - όπως μας λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι - ξανακάνουν την εμφάνισή τους και τα σχολεία "ορφανεύουν" από παιδιά.
Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι αγρότες της περιοχής, που βλέπουν την παραγωγή τους και το εισόδημά τους χρόνο με το χρόνο να συρρικνώνεται. Η παραγωγή κριθαριού, σιτηρών και καλαμποκιού έχει σταματήσει, αφού η καλλιέργειά τους είναι ασύμφορη. Απόμεινε, σαν μονοκαλλιέργεια, το βαμβάκι, όμως και αυτή, λόγω των ποσοστώσεων που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, σιγά σιγά εγκαταλείπεται.
Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι σε μια σειρά ακόμα μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και κυρίως στις επιχειρήσεις λευκού κρέατος. Στην "ΜΙΜΙΚΟΣ ΑΕ", ολοκληρώθηκε το καθεστώς της ειδικής εκκαθάρισης εν λειτουργία και η Αγροτική Τράπεζα εκποίησε και την πήρε η εταιρία "ΚΑΝΑΚΗΣ" του ομίλου Φιλίππου. Από τους 750 εργαζόμενους που απασχολούσε συνολικά, απέμειναν 598. Ο νέος ιδιοκτήτης απέλυσε άλλους 82 εργαζόμενους και μόλις πριν λίγες ημέρες προχώρησε σε 23 νέες απολύσεις εργαζομένων παραγωγής και σε τρίμηνες συμβάσεις εργασίας για τους υπόλοιπους 493.
Στην "Κελαϊδίτης ΑΕ", οι 200 εργαζόμενοι παραμένουν για πάνω από επτά μήνες απλήρωτοι και ο εργοδότης έχει δώσει μόνο ένα μέρος από τα δεδουλευμένα. Προβλήματα όμως αντιμετωπίζουν και οι 150 εργαζόμενοι της επιχείρησης λευκού κρέατος ΣΥΝΚΟ. Μετά τη συγχώνευσή της με δυο άλλες εταιρίες, κυοφορούνται σχέδια και για νέα μείωση του προσωπικού. Η κυβέρνηση, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών του κλάδου, αρνήθηκε την εφαρμογή κλαδικής πολιτικής, προστασίας και στήριξης της εγχώριας παραγωγής.
Στη συρματουργία ΔΑΡΙΓΚ - λόγω της ακολουθούμενης πολιτικής - το προσωπικό μειώθηκε κατά 50 εργαζόμενους, ενώ ο εργοδότης προσπαθεί να ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις κατά τα πρότυπα της "Λευκής Βίβλου".
Η "ΕΒΙΟΠ ΤΕΜΠΟ", θυγατρική της πολυεθνικής "SIEMENS" απέλυσε το ΄99, 35 εργαζόμενους, από τους 630 που απασχολούσε συνολικά. Στα σχέδιά της είναι να μειώσει κατά πολύ ακόμα το μόνιμο προσωπικό και να αυξήσει τον αριθμό των εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Το ίδιο σύστημα εφαρμόζει και η επιχείρηση "Ελληνικά Μπισκότα" του ομίλου Φιλίππου. Ακολούθησε η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Εύβοιας, που, στα πλαίσια της ρύθμισης των χρεών της, η Αγροτική Τράπεζα επέβαλε να μειωθεί το προσωπικό της κατά 30 εργαζόμενους.
Στη ΛΑΡΚΟ - που είναι η μόνη επιχείρηση της περιοχής που βρίσκεται ακόμα υπό δημόσιο έλεγχο - η συρρίκνωση του προσωπικού και οι διαθεσιμότητες είναι στην "ημερήσια διάταξη". Από τους 2.500 εργαζόμενους που απασχολούσε πριν μερικά χρόνια, τώρα απασχολεί περίπου 1.200. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να την ξεπουλήσει, ειδικά τώρα που η τιμή του νικελίου είναι στο "ζενίθ" και, μάλιστα, με επαχθείς όρους για το ελληνικό δημόσιο (κάτι που θυμίζει την αποικιοκρατική σύμβαση με την ΠΕΣΙΝΕ). Ένας από τους ενδιαφερόμενους "μνηστήρες" είναι ο γνωστός επιχειρηματίας Κ. Μυτιληναίος, που έχει τον ομώνυμο όμιλο, ο οποίος έχει καταθέσει στο υπουργείο Ανάπτυξης επιχειρηματικό σχέδιο για τη ΛΑΡΚΟ. Σύμφωνα με δηλώσεις του στον Τύπο, ένα από τα ζητήματα που θέτει στο σχέδιο είναι να το δοθεί η δυνατότητα να δημιουργήσει μονάδα ηλεκτρικής ενέργειας.
Mπροστά σ΄ αυτή την κατάσταση κλιμάκιο του ΟΑΕΔ με την παρουσία του περιφερειάρχη Στερεάς - Εύβοιας, του εκπροσώπου από το ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, του νομάρχη Εύβοιας, δημάρχων και άλλων φορέων της περιοχής, πραγματοποίησε τελευταία σύσκεψη για την εφαρμογή του προγράμματος "Ολοκληρωμένη παρέμβαση στήριξης των ανέργων" στο νομό Εύβοιας. Η "παρέμβαση" αυτή μπορεί βέβαια να αναφέρεται στους άνεργους, όμως αποβλέπει σε τρεις στόχους: Στην παροχή δισεκατομμυρίων δραχμών σε εργοδότες που θα προσλάβουν για κάποιο διάστημα άνεργους. Στην πολιτική και ιδεολογική παρέμβαση, στον εξωραϊσμό της κυβερνητικής και ευρωενωσίτικης πολιτικής στο θέμα της ανεργίας. Στην προώθηση της ταξικής συνεργασίας, με τη συναίνεση των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας.
Η κυβέρνηση προσβλέπει επίσης στην ταχύτατη αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, όπως ζητάνε οι βιομήχανοι, με τη μαζική είσοδο "απασχολήσιμου" και αναλώσιμου, μισοκαταρτισμένου και πάνω απ΄ όλα υποταγμένου στις ορέξεις του εργοδότη, χωρίς συνδικαλιστική αναφορά. Το πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί στην Εύβοια, χαρακτηρίστηκε σαν "πιλοτικό", αφού στη συνέχεια θα υλοποιηθεί και σε άλλες 12 περιοχές της χώρας, που χαρακτηρίζονται σαν "θύλακες της ανεργίας". Τα ποσά και ο αριθμός των ανέργων είναι ίδιος και στις άλλες περιοχές και θα "απασχολήσει" συνολικά 39.000 άνεργους ενώ θα φάνε καλά όπως πάντα οι εργοδότες, οι οποίοι θα πάρουν από την κυβέρνηση συνολικά 130-150 δισεκατομμύρια δραχμές!
Τελειώνοντας να αναφέρουμε ότι στην περιοχή της Βορειοκεντρικής Εύβοιας επανεμφανίστηκε το "φάντασμα" του Φράνσις Μπέκερ, του Εγγλέζου μεγαλοτσιφλικά που έχει εγκατασταθεί εδώ και πολλά χρόνια στο Προκόπι και προσπαθεί να ξαναθέσει στην κατοχή του τα 45.000 στρέμματα που διεκδικεί. Στα μέσα του Ιούλη, φέτος (2000), εκδόθηκε μια δικαστική απόφαση που δικαιώνει σε πρώτο βαθμό το Φ.Ν. Μπέκερ και αποφαίνεται ότι η έκταση των 45.000 στρ. του ανήκει, με το σκεπτικό ότι 30 χρόνια πριν το 1915 ήταν στην κατοχή του (της οικογένειάς του)! Αρχές Αυγούστου όμως το Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκίδας με την υπ΄ αριθμόν 55/2000 απόφασή του αναγνωρίζει ότι το δασόκτημα - εκτάσεως 43.000 στρεμμάτων που βρίσκεται στις περιφέρειες των τέως κοινοτήτων Προκοπίου και Δαφνούσας Εύβοιας (στο όρος Κανδήλι) - ανήκει από χρησικτησία με βάση διατάξεις του νόμου ΔΞΗ/1912 στους μεγαλοτσιφλικάδες Μπέκερ!!!
Αυτή είναι η Εύβοια, ο νομός της ανεργίας, με τα κλεισμένα εργοστάσια και τα κατεστραμμένα όνειρα. Αυτή είναι η εικόνα του "σύγχρονου", εκσυγχρονισμένου και... "εκσυγχρονιστικού" καπιταλισμού.
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ 16 Σεπτεμβρίου 2000