Νεο-Καντιανισμός και όχι μαρξισμός οι θέσεις του ΚΚΕ για την τέχνη!

Διαλεχτικός υλισμός και τέχνη

Νεο-Καντιανισμός και όχι μαρξισμός οι θέσεις του ΚΚΕ για την τέχνη!

Ήταν Απρίλης του 1983,
όταν η ΚΕ του ΚΚΕ με κάλεσε από τη Ρόδο όπου βρισκόμουν σαν πρόεδρος του εκεί
Μουσικού Συλλόγου, για να λάβω μέρος σε ένα συμπόσιο στον Περισσό, με θέμα
"Τέχνη και Ιδεολογία". Μου έκαναν γνωστό ότι το Κόμμα έχει ανανεωμένες απόψεις
για τους καλλιτέχνες και τις σχέσεις της Τέχνης με τον Μαρξισμό. Είχα τις
αμφιβολίες μου που αποδείχτηκαν σωστές όταν από την έναρξη του Συμποσίου οι
εισηγητές μίλησαν με φανατισμό υπέρ του "σοσιαλιστικού ρεαλισμού", ενώ κήρυξαν
για μία ακόμη φορά έναν αλύπητο πόλεμο σε κάθε αντίθετη άποψη και το
"φορμαλισμό"! Ένας από τους κυριότερους εισηγητές, ο εκπρόσωπος του
νεοζντανοφισμού στην Ελλάδα, ο "θεωρητικός" Γ. Μ. Όχι μόνο ανανεωμένες δεν
ήταν οι απόψεις του ΚΚΕ για την Τέχνη αλλά αντίθετα ήταν εντελώς εχθρικές στον
Μαρξισμό και τη φιλοσοφία του, το Διαλεκτικό Υλισμό. Την περίοδο εκείνη είχαν
γίνει 4 διαγραφές από τους διανοούμενους του κόμματος και η Κ.Ε διέλυσε την
Κ.Ο. των επιστημόνων. Εγώ είχα εκδώσει την εφημεριδούλα «ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ»
ενώ ήμουνα στέλεχος του ΚΚΕ!!!

Βήχος παναγιώτης