Σελίδες

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΑ "ΜΑΥΡΑ" ΟΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΛΙΓΝΙΤΗ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΑ "ΜΑΥΡΑ" ΟΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΛΙΓΝΙΤΗ

ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μέσα στα "μαύρα" ορυχεία του Λιγνίτη και των τεσσάρων μονάδων της ΔΕΗ που παράγουν ηλεκτρισμό από την καύση του, περίπου 2.500 εργαζόμενοι στη Μεγαλούπολη Μεσσηνίας εργάζονται σαν ποινικοί κατάδικοι, τρομοκρατούνται από την εργοδοσία με αλλαγή πόστου και μείωση της βαθμολογίας, που σημαίνει και στασιμότητα στο μισθό, είτε τους "εξαγοράζουν" με διάφορα ανταλλάγματα. Είναι κλασικό δε, ότι σε κάθε ατύχημα που συμβαίνει όχι μόνο οι εργαζόμενοι που τραυματίστηκαν, αλλά και όσοι ακόμη ήταν μάρτυρες, βγαίνουν "ελεύθεροι εργασίας" για λίγες μέρες και μετά αλλάζουν πόστο εργασίας.
Στο μικρό μας οδοιπορικό στα "μαύρα" λιγνιτωρυχεία της Μεγαλούπολης οι εργαζόμενοι μας κατήγγειλαν για το πώς βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους καθημερινά όλο το 24ωρο και τις αιτίες. Αιτίες, όπως η μείωση του προσωπικού τα τελευταία χρόνια και η παράλληλη αξίωση της διοίκησης για αύξηση της παραγωγής, που οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα των εργαζομένων να αντιμετωπίζουν έκτακτα περιστατικά. Η ανυπαρξία μελετών και εδαφοτεχνικού γεωλόγου και άλλου επιστημονικού προσωπικού ώστε να εξετάζεται καθημερινά η ασφάλεια του εδάφους Κυπαρισσίων, για μία ακόμα φορά από τύχη δεν θάφτηκαν κάτω από τον μαύρο λιγνίτη έξι εργαζόμενοι. Δεν ήταν όμως ένα μεμονωμένο ατύχημα. Την τελευταία 15ετία, στις εγκαταστάσεις αυτές της ΔΕΗ, έχουν συμβεί εκατοντάδες μικρά και μεγάλα ατυχήματα, για πολλά από τα οποία δεν υπάρχει καταγραφή, ούτε ως απλή αναφορά στην αστυνομία! Επιπρόσθετα, για όσα από αυτά γίνονται γνωστά, η διοίκηση της ΔΕΗ ρίχνει πάντα τις ευθύνες στους εργαζόμενους...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι συμβαίνει μετά από κάθε ατύχημα είναι η καταγγελία που μας έκανε ένας εργαζόμενος, όταν τραυματίστηκε το Φλεβάρη του 1997 στο αυτί και έπαθε πτώση ακοής. Ο άτυχος εργαζόμενος θέλησε από την πρώτη στιγμή να καταγγείλει τον τραυματισμό και το έκανε στην αστυνομία. Ο προϊστάμενός του που καλέστηκε να καταθέσει είπε ότι δεν έγινε κάτι σοβαρό και ότι σε κάθε περίπτωση ήταν λάθος του εργαζόμενου. Η απάντηση της διοίκησης, το αμέσως επόμενο διάστημα, ήταν να μειώσει τη βαθμολογία του εργαζόμενου, που βάσει αυτής αυξάνει ο μισθός και υπολογίζεται η ημερομηνία που βγαίνουν σε σύνταξη! Το ιστορικό των πιο σοβαρών ατυχημάτων είναι χαρακτηριστικό:
Το 1984 ένας διμηνίτης συμβασιούχος εργαζόμενος πέφτει νεκρός στην 3η μονάδα του ΑΗΣ, όταν λαμαρίνα τον κόβει στη μέση! Το 1988 γίνεται κατολίσθηση στο ορυχείο Θωκνείας. Το ορυχείο, λόγω της κατολίσθησης, κλείνει οριστικά!
Τον Απρίλη του 1996, δύο εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους στο ορυχείο Κυπαρισσίων, όταν μπαίνουν σε πηγάδι. Οι αναθυμιάσεις από το μεθάνιο μετατρέπουν το πηγάδι σε τάφο. Το θάνατο βρήκε το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου ένας εργαζόμενος στο ορυχείο Ψαθίου, όταν σίδερο τον χτύπησε στο κεφάλι. Την ίδια χρονιά είχαμε ένα ακόμα σοβαρό ατύχημα στο ορυχείο Κυπαρισσίων. Η κατολίσθηση 6 εκατομμυρίων κυβικών λιγνίτη έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή περίπου 15 εργαζομένων. Αιτία της κατολίσθησης, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, καθώς ακόμα πόρισμα δεν υπάρχει, ήταν το πλημμύρισμα του Αλφειού ποταμού που περνάει δίπλα ακριβώς. Αποτέλεσμα, τα νερά του ποταμού να πλημμυρίσουν τα πάντα και να γίνει καθίζηση.
Αρχές του 2000 έγινε και πάλι κατολίσθηση στο ορυχείο Κυπαρισσίων στην οποία και πάλι σαν από θαύμα γλίτωσαν 6 εργαζόμενοι. Τα περίπου δύο εκατομμύρια κυβικά λιγνίτη έφεραν εργαζόμενους και μηχάνημα από την κορυφή της εξόρυξης στον πάτο του ορυχείου. Αυτή τη φορά, η αιτία δεν ήταν ο Αλφειός, αλλά τα υπόγεια νερά του υπεδάφους ή κάποια υπόγεια λίμνη, τα οποία δεν εντοπίστηκαν, αφού δε γινόταν έλεγχος και διέβρωσαν την περιοχή δημιουργώντας καθίζηση - κατολίσθηση. Τέλος, στο ορυχείο Ψαθιού σε τακτά χρονικά διαστήματα δημιουργούνται ρήγματα στα πρανή του λιγνίτη...

ΣΤΟ ΟΡΥΧΕΙΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΝ

Οι εργαζόμενοι στο ορυχείο Κυπαρισσίων, που έγινε το τελευταίο ατύχημα, αλλά και άλλων εργασιακών χώρων της ΔΕΗ στην περιοχή, είναι αποκαλυπτικοί στις καταγγελίες τους για το τι πραγματικά συμβαίνει, ενώ μας τόνισαν πως το τελευταίο ατύχημα όλοι το περίμεναν! Το πρώτο πράγμα που καταγγέλλουν είναι η άναρχη εκμετάλλευση του ορυχείου χωρίς πρόγραμμα και με μοναδικό γνώμονα τη ζήτηση πρώτης ύλης από τις μονάδες παραγωγής. Οι επιπτώσεις αυτής της τακτικής έγιναν φανερές με το τελευταίο ατύχημα. Για την εξόρυξη του λιγνίτη χρησιμοποιείται το μηχάνημα C 700, με το οποίο ανοίγονται τομές εξόρυξης. Οι τομές αυτές θεωρείται ότι δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 10 μέτρα ύψος. Ωστόσο, επειδή το συγκεκριμένο μηχάνημα είχε σταλθεί στα ορυχεία της Πτολεμαϊδας, αντί να ανοιχτεί άλλη τομή, συνεχίστηκε η εξόρυξη από τη συγκεκριμένη, στην οποία έγινε η κατολίσθηση και η οποία είχε φτάσει τα 22 μέτρα ύψος!
Οι εργαζόμενοι μας κατήγγειλαν ακόμα τη στάση των ηγεσιών των σωματείων τους, που έπειτα από κάθε εργατικό "ατύχημα" το μόνο που κάνουν, είναι να συσκεφτούν με τη διοίκηση, ώστε να "κουκουλώσουν" την κατάσταση. Αν δεν το πετύχουν σε συνεργασία με τη διοίκηση καταφεύγουν στην τρομοκρατία αλλά και "ανταλλάγματα" στους εργαζόμενους! Τέτοια φρικτή και άθλια κατάσταση.
Η πολιτική της διοίκησης της ΔΕΗ για μείωση του κόστους εργασίας με τη μη πρόσληψη προσωπικού δεν ακολουθείται σε άλλους τομείς, όπως στις προμήθειες, τις εργολαβίες κ.α. Οι εργαζόμενοι μας κατήγγειλαν συγκεκριμένα ότι για την εγκατάσταση μεταφοράς της τέφρας του λιγνίτη από τις μονάδες 1,2,3 της ΔΕΗ δαπανήθηκαν 1,5 δισ. δραχμές, όταν το έργο είχε Προϋπολογιστεί στα 700 εκατομμύρια δραχμές! Παράλληλα, η διοίκηση της ΔΕΗ έχει παραδώσει την ετήσια συντήρηση των μηχανημάτων σε εργολάβους, οι οποίοι μάλιστα χρησιμοποιούν υλικά της ίδιας της ΔΕΗ. Μόνο για ένα μηχάνημα, τον αποθέτη Θ-2, η ΔΕΗ βάζει καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή τους. Σε κίνδυνο μπαίνει η ζωή των εργαζομένων, όχι μόνο επειδή η ίδια η εργασία τους είναι αντικειμενικά επικίνδυνη, αλλά και επειδή οι συνθήκες εργασίας, οι παραγωγικές απαιτήσεις, καθορίζονται από τη λειτουργία της ΔΕΗ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, μια επιταγή της κυβερνητικής πολιτικής, στη βάση και της "απελευθέρωσης" της αγοράς ενέργειας. Καθοριστικό ρόλο στη συνέχιση αυτής της κατάστασης έχει και η διοίκηση των μονάδων της ΔΕΗ, καθώς δεν είναι τυχαίος ο φόβος των εργαζομένων να αντιδράσουν στον καθημερινό κίνδυνο που βιώνουν. Παράλληλα, οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών τους οργάνων, όπως ήδη αναφέραμε, αντιμετωπίζουν αυτή την πραγματικότητα είτε με αδιαφορία, στην καλύτερη περίπτωση, είτε και με τη συνεργασία τους με τη διοίκηση! Και αυτό το κάνουν, όπως λένε, "για το καλό της επιχείρησης"! Ξεπουλημένοι και κατάπτυστοι...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου