Σελίδες

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

ΑΚΤΟΠΛΟΪΑ: ΤΥΦΛΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΑ ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ


ΑΚΤΟΠΛΟΪΑ: ΤΥΦΛΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΑ ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Ο χρόνος που έφυγε αποτελεί σίγουρα μία από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας. Είναι "σημαδεμένος" από τη νύχτα που το 34χρονο επιβατικό-οχηματαγωγό πλοίο ΣΑΜΙΝΑ βούλιαξε 1,8 ναυτικά μίλια από το λιμάνι της Πάρου ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες και βυθίζοντας στο πένθος το πανελλήνιο. Ογδόντα ένας αθώοι άνθρωποι πνίγηκαν λίγα μέτρα μακριά από την ξηρά χωρίς κανένας να μπορέσει να τους σώσει. Το ναυάγιο αυτό ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πιο τραγικό τρόπο τους φόβους των ναυτεργατών και των κατοίκων των νησιών που βλέποντας τα όσα διαδραματίζονταν στο χώρο της ακτοπλοΐας - με το γιγαντισμό τριών ακτοπλοϊκών εταιριών (Μινωικές Γραμμές, Επιχειρήσεις Αττικής και ΑΝΕΚ) καταλάβαιναν ότι απειλούνταν η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής την ίδια ώρα που ταυτόχρονα υποβαθμίζονταν και οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι ακτοπλοϊκές μεγαλοεταιρίες που εκμεταλλεύονται το χρυσωρυχείο της ακτοπλοΐας και η τυφλή υποταγή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στα εφοπλιστικά συμφέροντα, ήταν οι βασικές αιτίες που το σαπιοκάραβο "ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ" βρέθηκε στο βυθό. Ας δούμε τώρα με προσοχή τι ακριβώς συμβαίνει στην ακτοπλοΐα κι ας βάλουμε τον δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων. Ήδη κάτι άρχισε να πνέει στα ελληνικά πελάγη! Ο ένας μετά τον άλλον οι νησιώτες, οι μαζικοί και συνδικαλιστικοί τους φορείς, οι ναυτεργάτες και άλλοι εργαζόμενοι εντάσσονται στη μάχη για τη δημιουργία Δημόσιου Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, για να ρίξουν στον πάτο τα "πειρατικά" σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των εφοπλιστών σε βάρος της νησιωτικής χώρας, σχέδια που κωδικοποιούνται στο νομοσχέδιο για την αλλαγή του θεσμικού ακτοπλοϊκού πλαισίου. Τη σημαία του αγώνα έχουν υψώσει 13 νησιωτικοί και συνδικαλιστικοί φορείς, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και δήμοι, οι οποίοι ανέλαβαν την πρωτοβουλία να συγκροτήσουν Επιτροπή Πρωτοβουλίας για τις Ακτοπλοϊκές Συγκοινωνίες. Ετσι, λοιπόν, την Τετάρτη 8 του μήνα "εκτόξευσε" από την πλατεία Κοραή του Πειραιά τα πρώτα αγωνιστικά της πυρά. Προγραμματίζονται ακόμα οι επόμενες μορφές αγώνα που θα ακολουθήσουν...

Η κυριαρχία των τριών μεγαλοεταιριών

Το 1999 καταγράφηκε ένας σκληρός αγώνας δρόμου μεταξύ των ακτοπλοϊκών εταιριών για το ποια θα επικρατήσει στις ελληνικές θάλασσες. Εταιρίες διαλύθηκαν, άλλες "φαγώθηκαν", με αποτέλεσμα στην αυγή του 2000 στην ακτοπλοΐα να έχουν επικρατήσει οι τρεις εταιρίες. Μάλιστα οι Μινωικές Γραμμές βρέθηκαν να κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι στον "ακτοπλοϊκό χάρτη". Μέσω των δύο της θυγατρικών - ΜΙΝΟΑΝ ΦΛΑΪΝΓΚ ΝΤΟΛΦΙΝ (MFD) και η Ελλάς Φέρις (HF) (η οποία για την ακρίβεια είναι θυγατρική της MFD) - απέκτησαν το 80% των ακτοπλοϊκών δρομολογίων, με στόλο συνολικά 85 πλοίων. Ακολουθούν οι Επιχειρήσεις Αττικής οι οποίες κατάφεραν να βγάλουν τα πλοία τους στο Αιγαίο αφού εξαγόρασαν το 49% των μετοχών της εταιρίας Γραμμές Στρίντζη και της εταιρίας ΑΝΕΚ, η οποία μεγάλωσε "τρώγοντας" την πολύπαθη ΔΑΝΕ και μερικές μικρές κρητικές ακτοπλοϊκές εταιρίες, όπως η Λασιθιωτική.

Ενδεικτικό είναι ότι οι Μινωϊκές Γραμμές ίδρυσαν την MFD με την απορρόφηση 20 ακτοπλοϊκών εταιριών, ανάμεσα στις οποίες είναι αυτές του Κώστα και Αντώνη Αγαπητού, του Λουκά Νομικού, του Γεράσιμου Αγούδημου και άλλες. Μπροστά σε αυτό το ανελέητο κυνηγητό, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο αποτέλεσε απλό θεατή, αλλά είναι χαρακτηριστικό ότι η ΔΑΝΕ σχεδόν "δωρίστηκε" το 1999 στην ΑΝΕΚ από τον τότε υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας Στ. Σουμάκη.

Το 2000 οι κάτοικοι των νησιών βρέθηκαν προ τετελεσμένων γεγονότων. Η κυριαρχία των τριών μεγαλοεταιριών, άρχισε να δυσκολεύει τη ζωή των νησιωτών και του επιβατικού κοινού γενικότερα, από το δεύτερο κιόλας μήνα του 2000. Για παράδειγμα, οι Κυκλάδες, που οι γραμμές τους εκτελούνταν από τα πλοία της MFD, το Μάη του 2000 εξυπηρετούνταν από 10 πλοία, ενώ το ίδιο διάστημα του 1999 από 17, τα οποία ανήκαν σε 4 διαφορετικές εταιρίες! Ακόμα, η σύνδεση Παροναξιάς με την Ιο και τη Θήρα γινόταν με τουλάχιστον 3 πλοία λιγότερα. Ιδια ήταν η κατάσταση και με τα νησιά Σίκινο και Φολέγανδρο, καθώς βρέθηκαν να εξυπηρετούνται - με ένα δρομολόγιο τη βδομάδα από τρία που ήταν το 1999. Ακόμα διακόπηκε η σύνδεση με Κρήτη, Θεσσαλονίκη, Δεδεκάννησα. Από τους πρώτους μήνες του 2000 άρχισε να καταγράφεται επίσης, εκτός από τη μείωση των δρομολογουμένων πλοίων και των εκτελούμενων δρομολογίων, αύξηση της διάρκειας των ταξιδιών λόγω εξοικονόμησης καυσίμων από τις εταιρίες, αλλαγή και συγχώνευση δρομολογίων για λόγους οικονομίας, μη εκτέλεση δρομολογίων αμέσως μετά την άρση του απαγορευτικού, αύξηση κατά 20% του αριθμού που ορίζει το πρωτόκολλο μεταφοράς επιβατών!

Από το Μάη του 2000 οι νησιώτες άρχισαν να ξεσηκώνονται. Την αυλαία των κινητοποιήσεων ανοίγουν στις 9 του Δεκέμβρη οι κάτοικοι της Σαντορίνης αποκλείοντας το λιμάνι Αθηνιό του νησιού, απαγορεύοντας την προσέγγιση στο πλοίο της γραμμής "ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΞΠΡΕΣ" της MFD και σε "δελφίνια", ενώ ακολουθούν οι κάτοικοι νησιών του Αργοσαρωνικού και αποστέλλεται προς το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας πλήθος διαμαρτυριών. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να "κλείσει τα στόματα", αποφασίζει, στη διάρκεια συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, 21 έκτακτα δρομολόγια, τα οποία ανακοινώνει στις 29 Μάη ο υπουργός Χρ. Παπουτσής. Η απόφαση αυτή όχι μόνο ήταν, ουσιαστικά, ομολογία ευθυνών από την πλευρά της κυβέρνησης για την κατάσταση στην ακτοπλοΐα, αλλά, αποτέλεσε έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των γεγονότων που οδήγησαν στο ναυάγιο του ΣΑΜΙΝΑ. Για την εκτέλεση των 21 εκτάκτων δρομολογίων, τα οποία είχαν προγραμματιστεί μέχρι την 31η Οκτώβρη, επιβαρύνθηκαν με παραπάνω δρομολόγια τα ήδη ακτοπλοϊκά πλοία. Για παράδειγμα, το 34χρονο "ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ" μέχρι και τη νύχτα του ναυαγίου, εκτελούσε "ταξίδια εξπρές", δηλαδή χωρίς σταματημό! Είναι δε ενδεικτικό ότι τη μοιραία νύχτα απέπλευσε από το λιμάνι του Πειραιά με προορισμό 6 άλλα λιμάνια!

Βέβαια η "επιστράτευση" πλοίων που ήταν σαπάκια δεν επέλυσε και τα προβλήματα, καθώς τη σκυτάλη των κινητοποιήσεων πήραν στη διάρκεια του καλοκαιριού οι κάτοικοι των νησιών Χίου, Σύρου, Ιου, Πάρου, Ικαρίας και άλλων.

Φωνές βοώντος εν τη ερήμω!

Σε όλες τις κινητοποιήσεις οι νησιώτες, παράλληλα με το αίτημα της απρόσκοπτης συγκοινωνιακής σύνθεσης των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα, απαιτούσαν συνολικά την τήρηση του θεσμικού πλαισίου της ακτοπλοΐας, που είχαν μετατρέψει σε κουρέλι οι τρεις επικυρίαρχοι και την προστασία της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Είχαν καταλάβει πολύ καλά πως τα πλοία δεν άντεχαν. Αυτό το μαρτυρούσαν οι απανωτές βλάβες τους που άρχισαν από το καλοκαίρι και συνεχίζονται ακόμα και σήμερα. Από τον Ιούνη μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει μέρα που να μη καταγραφεί βλάβη σε ακτοπλοϊκό πλοίο. Για παράδειγμα από τις 24 Ιούνη μέχρι τις 27, πέντε ακτοπλοϊκά πλοία βγήκαν "εκτός" από βλάβες. Μόνο το "ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ" έμεινε περίπου 4 φορές! Επιπλέον, αποτελεί κοινό μυστικό ότι τα ακτοπλοϊκά πλοία δεν είναι μόνο γέρικα, αλλά, κακοσυντηρημένα, με φθαρμένες λαμαρίνες και προβληματικά μηχανοστάσια, καθώς οι πλοιοκτήτες κυνηγώντας το υπερκέρδος περιορίζουν τις δαπάνες για τη συντήρησή τους. Η MFS, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που η ίδια έχει δώσει στη δημοσιότητα, στην επισκευή του πλοίου της "ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ" δαπάνησε ελάχιστα για να καταστεί αυτό ασφαλές, ενώ έδωσε περίπου 1 δισ. δραχμές για την επέκταση των χώρων υποδοχής επιβατών! Και είναι κυριολεκτικά φρικιαστικό ότι το "ΣΑΜΙΝΑ", που τώρα βρίσκεται στο βυθό της Πάρου, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ακτοπλοϊκών πλοίων, που ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές βρίσκονται εν πλω μεταφέροντας χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Για να γίνει η εικόνα πιο ανάγλυφη αξίζει να αναφερθούν τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας σύμφωνα με τα οποία από τα 551 επιβατικά πλοία τα 167, δηλαδή το 30,3%, είναι άνω των 30 ετών! Μέχρι 29 ετών είναι 83 πλοία, ενώ μέχρι 4 ετών είναι 84!...

Το ναυάγιο προδιαγράφηκε το 1992

Οι εξελίξεις που διαδραματίζονται σήμερα στο χώρο της ακτοπλοΐας και ήδη στοίχισαν τη ζωή 81 ανθρώπων, ήταν αναμενόμενες από το 1992, οπότε η κυβέρνηση της ΝΔ με την επικρότηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε τον Κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο κανονισμός προβλέπει "σπάσιμο" του αποκλειστικού δικαιώματος της Ελλάδας να δρομολογεί πλοία στα εσωτερικά της ύδατα με ελληνική σημαία, να παρεμβαίνει για την απρόσκοπτη συγκοινωνιακή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική χώρα, προστατεύοντας ταυτόχρονα την εδαφική της συνοχή, τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την εθνική της άμυνα. Προβλέπει τη μετατροπή, δηλαδή, των εσωτερικών θαλασσών σε πεδίο ανεξέλεγκτης δράσης του πολυεθνικού - εφοπλιστικού κεφαλαίου. Στο όνομα αυτού του Κανονισμού, για να αντεπεξέλθουν δηλαδή στον ανταγωνισμό με τις ξένες εταιρίες που θα εισβάλουν στις ελληνικές θάλασσες, θέριεψαν οι τρεις ακτοπλοϊκές εταιρίες, σκορπίζοντας ταυτόχρονα το θάνατο.

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Δημοσιεύτηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ στις 10 Μαρτίου 2001

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου