Σελίδες

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ Η ΤΕΧΝΗ!


ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ Η ΤΕΧΝΗ!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΗΧΟΣ


Το ονόμασαν δαιμόνιο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αποκρύπτοντας τους στόχους αυτής της ανακάλυψης. Το "δαιμόνιο" αυτό δεν αρκείται πλέον στους πλάγιους τρόπους που χρησιμοποιούσε μέχρι σήμερα για να περνά στο ντούκου και απαρατήρητο κερδίζοντας έτσι κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις, και δεν βολεύτηκε ούτε με την εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων, του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Το "δαιμόνιο" της ιδιωτικής πρωτοβουλίας φιλοδοξεί να βάλει στο χέρι - και φαίνεται να το καταφέρνει - και τον τομέα του Πολιτισμού απαιτώντας τη θεσμοθέτηση νόμων προς όφελός του. Μπροστά σ΄ αυτό το "δαιμόνιο" οι κυβερνητικές αντιστάσεις της "σοσιαλιστικής" μας κυβέρνησης υποχωρούν και οι αχυράνθρωποι υπουργοί - που δυστυχώς έχουν υπηρετήσει το χώρο - γίνονται όργανά τους και βάζουν την υπογραφή τους σε σχέδια νόμων που ζητούν να μετατρέψουν τις κρατικές θεατρικές ή λυρικές σκηνές σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Το πεδίον δράσης ελεύθερο λοιπόν. Στο στόχαστρό τους ο Πολιτισμός.

Άλλωστε και γιατί όχι, μήπως δεν είναι ο πιο ευπαθής, ο πιο τελευταίος τροχός της αμάξης; Στο 0,31 του προϋπολογισμού κοστολογείται. Αναλώσιμο είδος λοιπόν που αλλοτριώνεται. Γιατί ο σπόνσορας να μη βάλει το χεράκι του; Τέτοιες ευαισθησίες είναι πολυτέλεια και σαν εραστής της τέχνης προβάλλεται και σαν εστέτ και κουλτουριάρης υπολογίζεται και τη δουλίτσα του κάνει μια χαρά πλασάροντας τα προϊόντα του στο όνομα της Τέχνη;. Τώρα αν διαστρέφει τα πάντα, αν ασελγεί πάνω σε ιστορία και παραδόσεις, αν ανατρέπει αισθητικές και δοκιμασμένες αξίες, εάν τρίζουν τα κόκαλα των αρχαίων τραγικών, του Σαίξπηρ, του Σίλερ, του Ιψεν, του Τσέχοφ, του Μπρεχτ, αυτό δεν έχει γι΄ αυτόν καμιά απολύτως σημασία. Σκοπός όλων αυτών να τηλεορασοποιήσουν ακόμα και το θέατρο. Έτσι δεν θα πρέπει να μας φανεί παράξενο εάν κάποια μέρα δούμε στην αυλαία της σκηνής πριν αρχίσει το έργο, με χτυπητά γράμματα να γράφει πως η παραγωγή της παράστασης είναι προσφορά του γραφείου εκκενώσεων βόθρων ο "Αχόρταγος"! Και ακόμα περισσότερο κατά τη διάρκεια της παράστασης να σταματάει το έργο την ώρα που ο Οθέλλος θα επιχειρεί να πνίξει τη Δυσδαιμόνα, να πέφτει το ριντό και πάνω του να γράφει: "Καλτσοδέτες Phity lady εγγύηση επιτυχίας" (στο πνίξιμο). Ή φανταστείτε σύντροφοι στη σκηνή της αναγνώρισης της Ηλέκτρας με τον Ορέστη, όταν ο τραγικός λόγος θα βρίσκεται στην αποθέωσή του όταν η θεία αίσθηση της αποκάλυψης θα κορυφώνεται και θα πλημμυρίζει τους θεατές με πανανθρώπινα διαχρονικά συναισθήματα, να σβήσουν ξαφνικά τα φώτα και από το βάθος του εξώστη να ακουστεί μια φωνή που να λέει: "Για την ανεύρεση του χαμένου Ορέστη συνέτεινε και ο Κ. Χαρδαβέλας"!

Κι ας μου επιτραπεί να προχωρήσω λίγο ακόμα. Σκεφτείτε σε μια παράσταση Όπερας, ξαφνικά να σταματούν οι τραγουδιστές, να σταματάει η ορχήστρα, να σωπαίνουν τα πάντα και να προβάλλεται ένα σποτάκι που να λέει πως η άρια της Χαμπανέρας από την Κάρμεν του Μπιζέ ή το Χορωδιακόν της πρόποσης από την Τραβιάτα του Βέρντι είναι μια ευγενική προσφορά του απορρυπαντικού "γαλάζιος σκόρος" με πράσινους και ροζ κόκκους. Μη μου πείτε πως όλα αυτά είναι υπερβολές. Εκεί θα μας οδηγήσουν οι διάφοροι Λαμπράκηδες εάν δεν αντισταθούμε...

(το παραπάνω κειμενάκι το έγραψα το 1994 και δημοσιεύθηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ στις 31-12-1994)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου