Σελίδες

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΧΙΛΗ!


ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΧΙΛΗ!

Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ έλαβε το παρακάτω γράμμα από τον αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Στέλιο Αθανασίου. Την απάντηση που ακολουθεί έγραψε ο Παναγιώτης Βήχος.

«ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Γράφεται κύριε Βήχο στο Πολιτικό Καφενείο πλήθος από ανακρίβειες για τη Χιλή, τον ηρωικό αγώνα του λαού της και του Κομμουνιστικού κόμματος της Χιλής που πλήρωσε με αμέτρητα θύματα την αντίστασή του στη χούντα του Πινοσέτ.
Σε άρθρο σας για τη Χιλή γράφεται στον πρόλογο: «Σήμερα, η εμπειρία της Xιλής αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και επικαιρότητα, καθώς μετά τη Bραζιλία όπου ο κεντροαριστερός Λούλα ήλθε στην εξουσία, οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις φαίνεται να αποτελούν στρατηγική της άρχουσας τάξης που επιχειρεί με αυτή τη μέθοδο να αναχαιτίσει τα «Aργεντινάζο» που πυροδοτεί η παγκόσμια οικονομική κρίση. Kαι παρά τον ηρωισμό και τη θυσία που επέδειξε Σαλβαντόρ Aλιέντε, πρέπει να ειπωθεί πως ήταν η στρατηγική του αυτή που άφησε ανεμπόδιστους τους εκπαιδευμένους από την αμερικανική ΣIA χασάπηδες να κατασφάξουν το Χιλιανό προλεταριάτο και την επαναστατική του πρωτοπορία. Aλλά την κύρια ευθύνη την είχε το Kομμουνιστικό Kόμμα Xιλής, που με την πολιτική του και τη θεωρία του ειρηνικού δρόμου για το σοσιαλισμό άφησε ιδεολογικά και πολιτικά άοπλες, συγχυσμένες και απροετοίμαστες τις εργατικές μάζες μπροστά στην αδίστακτη μπουρζουαζία και στους στρατοκράτες».
Ο καημός σας είναι το Λαϊκό Μέτωπο που συνέχεια το κατακρίνετε κι εδώ στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν είναι μαρξισμός αλλά αρρωστημένος αριστερισμός.

Στέλιος Αθανασίου

Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης
Φυλακισμένος 3 χρόνια στη Μακρόνησο και καταδικασμένος σε θάνατο από το στρατοδικείο στον Εμφύλιο Πόλεμο».


ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΧΙΛΗ!

Στην περίπτωση της Χιλής, αγαπητέ σύντροφε, ο σταλινισμός αντίθετα με την άποψή σου, αποδείχτηκε ο πιο συνεπής υπερασπιστής της αστικής ιδιοκτησίας και του αστικού κράτους. Παράλληλα αποδείχτηκε και ο χειρότερος εχθρός της πολιτικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης στην πάλη της να υπερασπίσει τα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά της δικαιώματα.

Αφού σύντροφέ μου τα μαθήματα από τη δική μας προδομένη επανάσταση δε σε έπεισαν για την πολιτική του ΚΚΕ παρ’ ότι σου στοίχισαν τόσες ταλαιπωρίες και διάψευση των ελπίδων σου δε νομίζω να σε πείσει η δική μου απάντηση. Ωστόσο ας την ακούσεις.

Ας δούμε μαζί τι έγραφαν τότε οι σταλινικοί σύντροφοί σου, όπως ο Τζον Γκόλαν, γραμματέας του Βρετανικού Κομμουνιστικού Κόμματος: «Ο λαός της Χιλής δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τον αγώνα. Η κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας και ο Πρόεδρος Αλιέντε άρχισαν πολιτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες, όπως και να ‘χει, είναι ιστορικά αναπόφευκτες όχι μόνο για τη Χιλή, αλλά για ολόκληρη την λατινοαμερικάνικη επανάσταση». (15 Σεπτέμβρη 1973).

Η τοποθέτηση αυτή του Τζον Γκόλαν είναι η κλασική πολιτική «των εθνικών δρόμων προς το σοσιαλισμό» των σταλινικών κομμάτων σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο η ιστορία ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής στον 20ο αιώνα, όσο και η πλούσια εμπειρία του ευρωπαϊκού κινήματος από την Κομμούνα του Παρισιού, έχουν δείξει με ανελέητη καθαρότητα ότι το καπιταλιστικό κράτος δεν είναι ουδέτερο, αλλά η έκφραση της συλλογικής θέλησης της άρχουσας τάξης – ένας μηχανισμός για την καταπίεση μιας τάξης από μια άλλη. Αυτό ήταν και το μάθημα της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας στα 1930-40.

Μιλώντας όμως για τη Χιλή είναι ποια πασιφανές ότι κανένα λαϊκό καθεστώς δε θα μπορούσε να συνυπάρξει με τις χιλιανές ένοπλες δυνάμεις που ηγούνταν από τους πιο αντιδραστικούς εκπρόσωπους των καπιταλιστών και γαιοκτημόνων. Κάθε ένας από τους ηγέτες τους ήταν ένας εκπαιδευμένος από τη CIA επαγγελματίας αντιδραστικός.

Αντί να διαλύσουν το Κογκρέσο, τη Γερουσία και τις ένοπλες δυνάμεις, κι αντί να δημιουργήσουν μια λαϊκή πολιτοφυλακή που η δύναμή της θα πήγαζε από τα συμβούλια των εργατών και των φτωχών αγροτών, οι χιλιανοί σταλινικοί έγιναν οι κύριοι υπερασπιστές του αστικού «νόμου και τάξης» μέσα από τη δημιουργία της κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου». Σ’ ένα σεμινάριο που οργανώθηκε το 1983 από το σταλινικό περιοδικό «Παγκόσμια Μαρξιστική Επιθεώρηση», ο εκπρόσωπος του χιλιανού ΚΚ Μπαντσέρο, αποκάλυψε ξεκάθαρα τη θέση του κόμματός του για το κράτος: «Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του επαναστατικού προτσές στη Χιλή είναι ότι άρχισε και συνεχίζεται μέσα στα πλαίσια των αστικών σωμάτων του παρελθόντος… Στη Χιλή, όπου τώρα γίνεται μια αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή και αντιφεουδαρχική δημοκρατική λαϊκή επανάσταση, έχουμε ουσιαστικά διατηρήσει την παλιά κρατική μηχανή. Τα κυβερνητικά γραφεία είναι επανδρωμένα κυρίως από τους παλιούς υπαλλήλους… Η διοίκηση εκτελεί τις λειτουργίες της κάτω από την καθοδήγηση και τον έλεγχο της λαϊκής κυβέρνησης… Οι ένοπλες δυνάμεις, διατηρώντας τη θέση τους σαν επαγγελματικό σώμα, δε λαβαίνουν μέρος στην πολιτική συζήτηση και υποτάσσονται στη νόμιμα εκλεγμένη πολιτική εξουσία. Δεσμοί συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού έχουν αναπτυχθεί μεταξύ του στρατού και της εργατικής τάξης, στο όνομα του πατριωτικού σκοπού να γίνει η Χιλή μια ελεύθερη, αναπτυγμένη και δημοκρατική χώρα». Αλλά ο…κομμουνιστής Μπαντσέρο, επιτίθεται και κατά των…αριστεριστών λέγοντας: «Τα άκρως αριστερά στοιχεία κραυγάζουν για την άμεση «εισαγωγή» του σοσιαλισμού. Εμείς πιστεύουμε, ωστόσο, ότι η εργατική τάξη θα αποκτήσει πλήρη εξουσία βαθμιαία: Όταν κερδίσουμε τον κρατικό μηχανισμό, τότε θα αρχίσουμε να τον μεταμορφώνουμε προς το συμφέρον της παραπέρα εξέλιξης της επανάστασης».

Αλλά και πριν τον αξιολύπητο σταλινικό Μπαντσέρο είχαμε δηλώσεις του βρετανού σταλινικού Αϊντρις Κοξ, που επίσης κήρυσσε τον «Ειρηνικό Δρόμο: «Στη Βρετανία μπαίνει συχνά το ερώτημα, αλλά κυρίως από άκρως αριστερά στοιχεία, εάν και κατά πόσον μπορούμε να επιτύχουμε το σκοπό μας χωρίς εμφύλιο πόλεμο. Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια εγγύηση ότι αυτό δε θα συμβεί, αλλά η άποψή μας είναι ότι με την αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο, και με την αδύναμη θέση της βρετανικής άρχουσας τάξης είναι απίθανο να χρησιμοποιήσει ένοπλη δύναμη για να ανατρέψει τα αποτελέσματα δημοκρατικών εκλογών».

Ακόμα και ο μεγάλος Χιλιανός Ποιητής και πρεσβευτής τότε της Χιλής στο Παρίσι, Πάμπλο Νερούντα είχε παρόμοιες απόψεις όταν δήλωνε: «Όσο για το στρατό μας, τον αγαπούμε. Είναι ο λαός εν στολή»!!! Αλλά σύντροφε Αθανασίου ξεχνάτε τι έλεγε ο Λένιν στο περίφημο άρθρο του για την Συντακτική Συνέλευση. Ας θυμηθούμε μερικά κύρια σημεία του: «Οι κύριοι οπορτουνιστές, μαζί και οι καουτσκιστές, «διδάσκουν» το λαό, προς εμπαιγμό της διδασκαλίας του Μαρξ: το προλεταριάτο πρέπει πρώτα να κατακτήσει την πλειοψηφία μέσω του καθολικού εκλογικού δικαιώματος, κατόπιν, στηριζόμενο στην ψηφοφορία αυτή της πλειοψηφίας, να πάρει την κρατική εξουσία και έπειτα πια, με βάση τη «συνεπή» (ορισμένοι λένε «καθαρή») δημοκρατία, να οργανώνει το σοσιαλισμό. Ενώ εμείς λέμε, με βάση τη διδασκαλία του Μαρξ, και την πείρα της Ρώσικης Επανάστασης: Το προλεταριάτο πρέπει πρώτα να ανατρέψει την αστική τάξη και να κατακτήσει για τον εαυτό του την κρατική εξουσία, κι έπειτα να χρησιμοποιήσει την κρατική αυτή εξουσία, δηλ., τη δικτατορία του προλεταριάτου, σαν όργανο της τάξης του, για να κατακτήσει τη συμπάθεια της πλειοψηφίας των εργαζομένων». (Λένιν: «Άπαντα», τόμος 30, σελ. 250, αγγλική έκδοση).

Οι σταλινικοί, αγαπητέ σύντροφε, στην περίπτωση της Χιλής για να συσκοτίσουν τον ταξικό χαρακτήρα του στρατού και τον ουσιαστικό καταπιεστικό του ρόλο έκαναν ότι μπορούσαν. Στην έκδοση του περιοδικού «Σχόλιο» του Νοέμβρη 1970, κάποιος Δρ. Σουγκόλβσκι έγραψε ένα μακροσκελές άρθρο, όπου, με τρόπο αναμφισβήτητο έκανε καθαρή τη νέα γραμμή του σταλινισμού, που βρήκε την αιματηρή της συνέχεια στη Χιλή: «Ζημιώνει πολύ το απελευθερωτικό κίνημα ο χυδαίος αντιμιλιταρισμός που ζητάει τη διάλυση των ενόπλων δυνάμεων, περιγράφοντας όλους τους στρατιωτικούς ηγέτες χωρίς διάκριση σαν τυφλά όργανα του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης. Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα αντιδραστικά στοιχεία συχνά επωφελούνται πολύ από κάτι τέτοια συναισθήματα. Ο αμερικάνος κοινωνιολόγος Μάρτιν Νίντλερ εξέτασε τους στρατιωτικούς του Εκουαντόρ και απόδειξε ότι ένας από τους λόγους του αντικομμουνισμού τους είναι ότι οι κομμουνιστές επιθυμούν να διαλύσουν τον στρατό και να τον αντικαταστήσουν από μια λαϊκή πολιτοφυλακή (!!!) Οι υπεύθυνες επαναστατικές δυνάμεις έχουν θετικό πρόγραμμα για το στρατό, για να αντισταθμίσουν την απατηλή ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Όχι μόνο παραδέχονται την ύπαρξη πατριωτικών και αντιιμπεριαλιστικών τάσεων στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά διακηρύττουν την επιθυμία τους να δουν το στρατό να γίνει μια ανανεωμένη και εκδημοκρατισμένη δύναμη που εξυπηρετεί το έθνος και το εθνικό συμφέρον. Η γνώμη των Κομμουνιστικών Κομμάτων είναι ότι οι υγιείς δυνάμεις στο στρατό πρέπει να παίξουν ένα σπουδαίο ρόλο στο απελευθερωτικό κίνημα και στην πραγματοποίηση βαθιών κοινωνικών αλλαγών. Οι Κομμουνιστές είναι απόλυτα αντίθετοι στις χυδαίες αντιμιλιταριστικές απόψεις και σε κάθε εκδήλωση σεχταρισμού (!!!) σε σχέση με τους στρατιωτικούς, επειδή αυτές ρίχνουν απλώς νερό στο μύλο της αντίδρασης».

Αγαπητέ σύντροφε που με εγκαλείς για την άποψή μου όσον αφορά το ρόλο του ΚΚΕ Χιλής στην χιλιανή τραγωδία, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι με τον ίδιο τρόπο ο Στάλιν καθοδήγησε τους κινέζους κομμουνιστές στα 1920-30 να υποταχτούν στο στρατό του Κουομιντάγκ του Τσιάγκ Κάι-σεκ, με τη δικαιολογία ότι ήταν σύγχρονος, προοδευτικός, ακόμη κι επαναστατικός! (Εδώ να δεις !!! που χωράνε). Αυτή η γραφειοκρατική – αντιμαρξιστική θεωρία οδήγησε άμεσα στη μεγαλύτερη σφαγή Κομμουνιστών που γνώρισε ποτέ η Κίνα, τη σφαγή της Σαγκάης.

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο εξιστορώντας τον προδοτικό ρόλο του ΚΚ Χιλής στην τραγωδία της Χιλής. Αλλά σταματώ εδώ. Όποιος με ψυχραιμία βλέπει σήμερα τι έγινε την περίοδο εκείνη στη Χιλή καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέω. Ελπίζω να καταλάβεις κι εσύ σύντροφε, σεβόμενος τους αγώνες σου που προδόθηκαν το ίδιο άτιμα με τις συμφωνίες της Βάρκιζας και της Γιάλτας.

Να είσαι καλά.

06/04/2004

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου