Σελίδες

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!


ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!

Δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 20 Μαϊου 2000

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΗΧΟΣ


Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου θα είναι λοιπόν η πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (ΟΕΟΑ) "Αθήνα 2004". Πώς να μη γελάνε και τα... φουστάνια της όταν τα κανάλια της αποβλάκωσης πανηγυρίζουν μαζί της για την... Ολυμπιακή ιδέα; Λίγοι, πολύ λίγοι δημοσιοποιούν την διαφωνία τους και πάνε κόντρα στο ρεύμα. "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο", τι θέλετε λοιπόν να γίνουν αλλού οι Ολυμπιακοί αγώνες; Ζήτω λοιπόν η Ολυμπιακή ιδέα. Ζήτω η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, ζήτω οι νταβατζήδες των μεγάλων έργων. Όλοι μαζί θα μοιραστούμε "τα κέρδη και τις ζημιές" των τρισεκατομμυρίων. Εμείς θα μοιραστούμε τις ζημιές και οι άλλοι, οι διάφοροι Αγγελοπουλαίοι, τα κέρδη. Όλα καλά καμωμένα. Ίδια η Ελλάδα για όλους και για όσους "τρέχουν" και για όσους βάζουν τους άλλους να τρέχουν. Και η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου πρώτη και καλύτερη. Γιατί τόσο αυτή όσο και οι διάφοροι, σαν κι αυτή, μεγαλοεπιχειρηματίες κομπιναδόροι, ακονίζουν εδώ και καιρό, εν όψη της Ολυμπιάδας 2004, τα πιρούνια τους. Ετοιμάζονται για το μεγάλο φαγοπότι. Και δεν είναι η πρώτη φορά.

Ο ... αυτοδημιούργητος Αρκάς, όπως έχουν ονομάσει τον πατέρα του συζύγου της κυρίας Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη, ο Παν. Αγγελόπουλος και όλη η οικογένεια των τρισεκατομμυριούχων επιχειρηματιών έχουν πιει το αίμα των εργαζομένων για να αποκτήσουν την τεράστια περιουσία τους. Μιλάμε για την "Χαλυβουργική". Το αίμα που τρέχει από την κάθε καμινάδα της, την κάθε πύλη της, τον κάθε φούρνο της, συνθέτει ένα πραγματικά ανατριχιαστικό φαινόμενο. Στα 48 χρόνια που η "Χαλυβουργική" υπάρχει στην Ελευσίνα, με την αμέριστη στήριξή της από όλες τις κυβερνήσεις, συνέβησαν τα εξής: 50 εργάτες έχασαν τη ζωή τους, πολλοί από αυτούς εξαφανίστηκαν στα καζάνια με τον θερμαινόμενο σίδηρο. Εξαερώθηκαν!!! Δεκάδες εργάτες ακρωτηριάστηκαν. Άλλος έχασε το πόδι, άλλος το χέρι ενώ εκατοντάδες πέθαναν πριν την ώρα τους, από πνευμονικές και καρδιακές παθήσεις, δουλεύοντας μέσα σε μια κόλαση. Χιλιάδες άλλοι απολύθηκαν, επειδή δρούσαν συνδικαλιστικά. Ο κόλπος της Ελευσίνας νεκρώθηκε. Βασικός παράγοντας ήταν το κυάνιο που χυνόταν στη θάλασσα από την υψικάμινο της "Χαλυβουργικής".

Ενώ αυτά συμβαίνουν στη "Χαλυβουργική", τα κέρδη των Αγγελοπουλαίων εκτινάσσονται στα ύψη. Τα 48 αυτά χρόνια, διοχετεύθηκαν στις ξένες τράπεζες, έγιναν επιχειρήσεις στο εξωτερικό και εξασφάλισαν χλιδή στην οικογένεια. Και όχι μόνο τη χλιδή, αλλά και τις... ευεργεσίες στο Πατριαρχείο και αλλού. Είναι και αυτός ένας τρόπος συμπεριφοράς των δισεκατομμυριούχων απατεώνων. Να δίνουν κάτι, για την υστεροφημία τους και να κοιμίζουν έτσι διάφορους φουκαράδες, που περιμένουν να πιάσουν κανένα κόκαλο από το τραπέζι της πλουτοκρατίας.

Αυτοί είναι οι Αγγελοπουλαίοι που τρέχουν μπροστά στις κάμερες, με τη Γιάννα πρώτη και καλύτερη, για να ορκιστούν πόσο πολύ αγαπάνε την Ελλάδα και το... λαό της! (Θα με πάρουν τα κλάματα). Κι όμως στάζουν ΑΙΜΑ όπου και να τους πιάσεις. Οι Θησαυροί τους έγιναν από τη σάρκα, το αίμα, τον ιδρώτα, την αγωνία, την εκμετάλλευση χιλιάδων οικογενειών, χιλιάδων σύγχρονων σκλάβων.

Κι όμως κανένας δεν τολμάει να μιλήσει για αυτά τα πράγματα. Απόλυτη σιωπή! Όλα, λοιπόν, τα ωραία και τα χρήσιμα που κάνουν τον άνθρωπο Άνθρωπο, πέρασαν οριστικά - στην εκποίηση; Θα κερδίσει τελικά το λαμέ και το στρας; Όλη αυτή η κακοσχεδιασμένη χορογραφία; Αυτή η νοθευμένη αισθητική; Το μπουλούκι των χρηματιστηρίων που βαράει τις "μεγάλες δουλειές"; Που παίρνει σβάρνα τα Πατριαρχεία και τις ευλογίες του Χριστόδουλου και όλης της σκοταδιστικής μαυρίλας;

Μα πώς μπορεί μωρέ φίλοι μου ο κόσμος να είναι ωραίος όταν το ψέμα και η απάτη δεν βρίσκουν αντίσταση; Και τον Γιώργη που ξάπλωσε κουρασμένος, άνεργος και νηστικός, για μέρες - στο πεζοδρόμιο και δεν ματασηκώθηκε από αηδία και από εξάντληση, γιατί κανείς δεν τον ακούει όταν λέει: αυτός ο κόσμος θέλει γκρέμισμα απ΄ τα θεμέλια; Πώς ότι υπάρχει πρέπει να γκρεμιστεί; Γιατί μωρέ δεν ακούτε τους δικούς μας ανθρώπους; Κι όμως ο Γιώργης ήρθε εκεί την Πρωτομαγιά. Κάτω από την κόκκινη σημαία που κρατούσα με τη μορφή του Τσε Γκεβάρα. Ήταν εκεί στην Ομόνοια με υψωμένη τη γροθιά και κάτι φώναζε. Πήγα κοντά του και τον άκουσα να λέει με πάθος: Ν ό μ ο ς ε ί ν α ι τ ο δ ί κ ι ο τ ο υ ε ρ γ ά τ η . Και μετά με μάτια βουρκωμένα που πετούσαν φλόγες ο αγράμματος αυτός ποιητής του δρόμου συμπλήρωσε με πείσμα: Σ΄ αυτούς τους δρόμους σ΄ αυτή την κοινωνία, μια μέρα η επανάσταση δεν θάναι ουτοπία...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου