Σελίδες

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗ ΝΥΜΦΗ ΤΗΣ... ΑΝΕΡΓΙΑΣ



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΣΤΗ ΝΥΜΦΗ ΤΗΣ... ΑΝΕΡΓΙΑΣ

(Το ΠΚ θα δημοσιεύσει μία σειρά από Ρεπορτάζ που
έκανε ο Παν. Βήχος σε ολόκληρη την Ελλάδα και τα οποία δημοσιεύθηκαν στην
εφημερίδα
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ).
Αρχίζουμε με ένα ρεπορτάζ που έγινε το
1998
στην νύμφη της…ανεργίας, την όμορφη Θεσσαλονίκη.
(Θεσσαλονίκη 1998! Εκεί όπου εργοστάσια με χιλιάδες εργάτες κλείνουν και
κλάδοι ολόκληροι αφανίζονται. Εκεί όπου ένα σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής
βάσης καταστρέφεται, ενώ η ανεργία ξεπέρασε ήδη το 17% σύμφωνα με υπολογισμούς
του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης)

ΒΗΧΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μέσα σε ένα μήνα έκλεισαν τρία εργοστάσια! Ο ΔΕΔΕΟΓΛΟΥ, η PEPSICO - HBH και η RAGBY, ενώ αρκετές άλλες μεγάλες παραγωγικές μονάδες κινδυνεύουν άμεσα να σταματήσουν τη λειτουργία τους. Μόνο το τελευταίο τετράμηνο του 1997 χίλιοι εργάτες έχασαν τη δουλειά τους στον κλάδο της Πλεκτικής και της Ένδυσης. "H διαρκής συρρίκνωση της μεταποίησης στην περιοχή μας (από 30% στο 25%) οδηγεί στην ανεργία εκατοντάδες οικογένειες, με αβέβαιη ή μάλλον απίθανη επανένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία" μας λέει ο Πρόεδρος του ΕΚΘ, Π. Αβραμόπουλος.

H εντύπωσή που μας δημιουργήθηκε μιλώντας με συνδικαλιστές αλλά και με τους ίδιους τους εργαζόμενους σε κάθε γωνιά της "νύμφης του Θερμαϊκού" ήταν ότι στην περιοχή έχει πέσει κάτι σαν επιδημία. Το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης πολιορκημένο από στρατιές ανέργων, έχει κηρύξει 4μηνο δράσης και πρωτοβουλιών που κινείται στη λογική της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Εδώ, στο Εργατικό Κέντρο μάθαμε ότι τετρακόσιοι εργαζόμενοι στη συνεταιριστική ΑΓΝΟ, έχουν να πληρωθούν πάνω από 5 μήνες και βρίσκονται σε απόγνωση. Άλλοι εξακόσιοι εργαζόμενοι στη ΒΑΛΚΑΝ, παραμένουν επίσης απλήρωτοι πάνω από τρεις μήνες και ανησυχούν ότι οι Τράπεζες και η κυβέρνηση οδηγούν την επιχείρηση στο κλείσιμο. Η ίδια αγωνία επικρατεί και στη ΜΕΛ. Επίσης, μια άλλη μεγάλη επιχείρηση, η ΕΛΛΕΝΙΤ, κινδυνεύει. Η ιδιωτικοποίηση της Τράπεζας Μακεδονίας - Θράκης θα σημάνει - σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του συλλόγου των εργαζομένων - μεγάλη μείωση των θέσεων εργασίας.

Στις 17 του Φλεβάρη οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι της Θεσσαλονίκης πραγματοποίησαν ένα συλλαλητήριο στην πλατεία Αριστοτέλους όπου ιδιαίτερα μαχητική ήταν η παρουσία των εργαζομένων της ΒΑΛΚΑΝ ΕΞΠΟΡΤ, ΑΓΝΟ, GOOD YAER, ΔΕΔΕΟΓΛΟΥ, ΕΛΛΕΝΙΤ και της Τράπεζας Μακεδονίας - Θράκης. Στο ψήφισμα του πανεργατικού συλλαλητηρίου καταδικάζεται η πολιτική που έχει στόχο την ανάπτυξη και την αύξηση των κερδών του ντόπιου και πολυεθνικού κεφαλαίου και θυσιάζει στο βωμό αυτών των υπερκερδών τις θέσεις εργασίας, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων καθώς και η κυβερνητική πολιτική και οι επιδιώξεις του κεφαλαίου που κινούνται στη λογική της λεγόμενης διείσδυσης στα Βαλκάνια. "Καταδικάζουμε τις συγκεκριμένες εντολές της ΕΕ, που στο όνομα της Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης, υλοποιούνται μέσα από την κυβερνητική πολιτική και διαμορφώνουν μια πόλη και ένα νομό ως τόπο υπηρεσιών και διαμετακομιστικού εμπορίου", αναφέρεται ακόμη στο ψήφισμα.

Όπως μας δήλωσαν συνδικαλιστές της περιοχής καθημερινά εκατοντάδες εργαζόμενοι συνωστίζονται στα γραφεία του ΟΑΕΔ, για να εξασφαλίσουν το πενιχρό επίδομα ανεργίας. Το Δεκέμβρη του 1997 ήταν γραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ 41.614 άνεργοι, ενώ τον ίδιο μήνα το 1996 ήταν 38.075. Μόνο μέσα στο Δεκέμβρη γράφτηκαν στις λίστες των ανέργων 9.905 νέοι άνεργοι, ενώ το Δεκέμβρη του ΄96 ήταν 8.863. Είναι όμως γνωστό, σύμφωνα και με έρευνα του ΜΑΚΙΝΕ, ότι ποσοστό σχεδόν 90% των ανέργων, δεν είναι γραμμένοι στις καταστάσεις ανεργίας του ΟΑΕΔ και από το υπόλοιπο 10% μόνο στο 6% δίνεται επίδομα! Αν και με τα δεδομένα αυτά δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί ακριβώς το ποσοστό ανεργίας, το ΕΚΘ εκτιμά ότι αυτή πρέπει να ξεπερνά το 17%, ενώ το ΜΑΚΙΝΕ ανεβάζει τον αριθμό των ανέργων στις 60.000. Οι περισσότεροι που έχασαν τις θέσεις εργασίας τους ξέρουν πια ότι δεν έχουν καμία προοπτική σήμερα να ξαναβρούν δουλειά!

Στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με το γραμματέα του το Θόδωρο Κυριακίδη, ο οποίος μας είπε: "Η Θεσσαλονίκη, και η Β. Ελλάδα αποτελεί, λόγω της συγκέντρωσης μιας σειράς κλάδων και εργοστασίων που φθίνουν, το τοπίο δράσης μιας πολιτικής που είναι καταστροφική για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας. Ένα κύμα απολύσεων έχει σαρώσει το τελευταίο διάστημα την πόλη και το νομό, που βέβαια για όσους γνωρίζουν το τοπίο αυτές οι καταστροφικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία". Είχαμε επισημάνει εδώ και αρκετό καιρό το πού θα οδηγήσει η πολιτική "ανοιχτών θυρών" της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, για την παραγωγική προοπτική της Θεσσαλονίκης και της Β. Ελλάδας. Είχαμε ξεκινήσει τη διαδικασία της αποκάλυψης της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που, πιστές στο δόγμα "εξυπηρέτηση των κερδών του πολυεθνικού κεφαλαίου και των πολιτικών της απελευθέρωσης κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων", στήριξαν αυτές τις επιλογές με "αναπτυξιακούς νόμους", κίνητρα και φοροαπαλλαγές και ιδεολογικοποιούσαν τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου στη μοιρασιά των αγορών των γύρω βαλκανικών χωρών με τις "θεωρίες" περί Θεσσαλονίκης - βάσης εξόρμησης και "διείσδυσης" στη "Βαλκανική ενδοχώρα", πόλης - πρωτεύουσας των Βαλκανίων και άλλα. Το πόσο πρωτεύουσα των Βαλκανίων και τι είδους "διείσδυση" έχει γίνει, το γνώρισαν οι 1.000 απολυμένοι από τις 150 βιοτεχνίες του ιματισμού που έκλεισαν το 1996 και οι περισσότερες από αυτές πήγαν στη Βουλγαρία και στις γύρω χώρες. Το γνώρισαν από πρώτο χέρι οι 160 εργαζόμενοι της επιχείρησης "Δεδέογλου", που απολύθηκαν τα Χριστούγεννα, για να μεταφέρει το εργοστάσιο στην Κομοτηνή και να πάρει επιδότηση πάνω από το 60% της επένδυσης, βάσει του "αναπτυξιακού" νόμου της κυβέρνησης. Το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι της Βαλκάν, της Αγνό, της Ελλενιτ, της PEPSICO - HBH και μια σειρά άλλων μονάδων που βρίσκονται στο "παραπέντε" για να κλείσουν".

Επίσχεση εργασίας στο καπνεργοστάσιο ΓΚΡΕΙΤ - ΑΤΤΙΚ

Εντωμεταξύ οι εργαζόμενοι του καπνεργοστασίου ΓΚΡΕΙΚ - ΑΤΤΙΚ την ημέρα που εμείς βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη βρίσκονταν στην 12η μέρα επίσχεσης εργασίας εναντίον των γνωστών επιχειρηματιών Χαρδαλιά - Βιδάλη. Η επιχείρηση οφείλει περισσότερα από 200 εκατ. δραχμές στους 140 εργαζόμενους, ενώ έχει να δίνει άλλα 150 εκατ. σε 425 εργαζόμενους που απασχολούσε τα προηγούμενα χρόνια σε ενοικιαζόμενες εγκαταστάσεις. Οι συνθήκες εργασίας στο καπνεργοστάσιο είναι πρωτόγνωρες και κυριολεκτικά άθλιες. Οι καπνεργάτες, όταν λειτουργεί το εργοστάσιο, παραμένουν για περισσότερο από ένα 8ωρο την ημέρα μέσα σε χώρους γεμάτους σκόνη και χώμα, με τα παράθυρα μονίμως κλειστά και ανύπαρκτο εξαερισμό. Το χειμώνα υπάρχει πολύ κρύο και υγρασία, ενώ το καλοκαίρι η ζέστη είναι αφόρητη. Σ΄ αυτό τον καλά "αμπαρωμένο" χώρο, είναι συχνές οι λιποθυμίες, ενώ πολλοί είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Σοβαρά προβλήματα εμφανίζονται και στην ακοή, λόγω των μεγάλων θορύβων. Ο μοναδικός χώρος όπου μπορούν να περάσουν το διάλειμμα και να πάρουν το κολατσιό τους οι εργάτες, είναι ένα μικρό δωματιάκι. Όσον αφορά τα μέτρα υγιεινής, αξίζει να αναφερθεί ότι πρόσφατα, όταν σημειώθηκε εργατικό ατύχημα, στο φαρμακείο της επιχείρησης δεν υπήρχε ούτε μία γάζα! Τα στοιχεία παρακολούθησης, από πλευράς λογιστηρίου, της μισθοδοσίας των εργαζομένων δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενώ στο τέλος κάθε μήνα δίνεται εκκαθαριστικό σημείωμα. oλα αυτά όμως δεν τα έχει... διαπιστώσει η Επιθεώρηση Εργασίας γιατί ποτέ εκπρόσωπός της δεν έχει επισκεφτεί το χώρο. Οι εργαζόμενοι κυριολεκτικά εργάζονται σ΄ ένα γκέτο.

"Φέσι" όπως έχει φορέσει και στην ΕΚΟ, απ΄ όπου προμηθεύεται πετρέλαιο, αλλά και στην ΑΓΝΟ, από την οποία παίρνει το γάλα για τους εργαζόμενους, ενώ χιλιάδες καπνοπαραγωγοί που έδωσαν τα καπνά τους στην ΑΤΤΙΚ, παραμένουν απλήρωτοι για τη σοδειά του 1997. Η πρόεδρος του Παγκαπνεργατικού Σωματείου Θεσσαλονίκης Παναγιώτα Σιδηροπούλου, μας κατήγγειλε ότι ασκείται τρομοκρατία στους εργαζόμενους προκειμένου να σταματήσουν την επίσχεση, όμως - όπως δηλώνει - "είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν την επίσχεση μέχρι να πάρουν τα χρήματά τους". Η επιχείρηση απασχολεί 40 μόνιμους και 100 εποχιακούς εργαζόμενους. Υπάρχουν άτομα που δουλεύουν στο καπνομάγαζο 10 - 15 χρόνια και γι΄ αυτό το λόγο πίστευαν ότι έπρεπε να δώσουν περιθώριο στην επιχείρηση για να καλύψει τις οικονομικές της οφειλές. Όμως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Την Παρασκευή 20 του Φλεβάρη, κάτω από τις πιέσεις της εργοδοσίας και του διευθυντή της επιχείρησης Αναγνώστη Χατζή, τελικά το σωματείο των μονίμων αποφάσισε να σταματήσει την επίσχεση εργασίας από τη Δευτέρα. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, τους έβαλε η εργοδοσία να έρθουν σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους 100 εποχιακούς εργαζόμενους προκειμένου να σπάσουν την κινητοποίηση. Ο εργοδοτικός ρόλος του προέδρου του σωματείου των μονίμων, φάνηκε και από την απόφαση που πήραν. "Θα επανέλθουν σε επίσχεση, εφόσον δεν πληρωθούν με υπαιτιότητα της επιχείρησης"...

Δηλαδή, αν η Τράπεζα δε δώσει τα χρήματα που υποσχέθηκε στην επιχείρηση, και αυτοί παραμείνουν για μήνες ακόμη απλήρωτοι, θα συνεχίσουν να δουλεύουν! "Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε την επίσχεση μέχρι να μας πληρώσει αυτά που δουλέψαμε και ας μην προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στους εργαζόμενους και να απειλεί ότι θα κλείσει το μαγαζί", μας λέει η Γ. Καρακίτσου, μέλος της ΅Επιτροπής Αγώνα.

Θεσσαλονίκη τότε και σήμερα...

Σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατων μελετών της ICAP και του ΙΟΒΕ, η βιομηχανία κάλυπτε το 1989 περισσότερο από το 30% της συνολικής απασχόλησης εργατικού δυναμικού στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 1996 κάλυπτε το 25,5% και δεν ήταν πια η κύρια πηγή απασχόλησης στην περιοχή. Αντίθετα ο τομέας των υπηρεσιών ενώ το 1989 αντιπροσώπευε το 46,4% του συνολικού ποσοστού απασχόλησης, το 1996 έφτασε το 58,7%. Όλες οι ενδείξεις εξάλλου πείθουν ότι σήμερα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί περισσότερο.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, στη διάρκεια των 5 τελευταίων χρόνων στην περιοχή της Θεσσαλονίκης πάνω από 1.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις διέκοψαν τη λειτουργία τους και μετέφεραν την παραγωγή τους σε γειτονικές χώρες. Οι κλάδοι που πλήττονται περισσότερο στη Θεσσαλονίκη είναι κυρίως της κλωστοϋφαντουργίας και ένδυσης, του ξύλου, του μετάλλου και του δέρματος. Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στα καπνομάγαζα πολύ δύσκολα βρίσκουν πλέον δουλειά.

Μόνο στο διάστημα των τεσσάρων τελευταίων χρόνων έκλεισαν 22 επιχειρήσεις ιματισμού και 11 επιχειρήσεις του κλάδου μετάλλου. Μέσα στο ΄97 έβαλαν λουκέτο οι επιχειρήσεις ΔΕΔΑΣ, ΜΟΝΤΟΥΣ, ΑΡΤ ΛΑΙΝ, ΤΟΠΣ, ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΔΗΣ, ΔΕΔΕΟΓΛΟΥ, με αποτέλεσμα πεντακόσιοι περίπου εργαζόμενοι να μείνουν χωρίς δουλειά. Επίσης, δεκάδες βιοτεχνίες στην ένδυση και την κλωστοϋφαντουργία μειώνουν καθημερινά το προσωπικό τους και κάνουν απολύσεις. Ακόμη η βιομηχανία οικιακών συσκευών ΚΑΛΕΣΗΣ από τα 50 άτομα προσωπικό, κράτησε μόνο δύο και η επιχείρηση μεταλλικών επίπλων ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ, που είχε περισσότερους από πενήντα εργαζόμενους έμεινε με ελάχιστα άτομα γύρω στα 4-5.

Ο κλάδος του δέρματος περνάει βαθιά κρίση, αφού καθημερινά κλείνουν οι επιχειρήσεις η μία μετά την άλλη. Στην πόλη της Θεσσαλονίκης από 300 επιχειρήσεις υποδηματοποιίας το 1985, σήμερα έμειναν 120 και από αυτές λειτουργούν ουσιαστικά μόνο οι 80, ενώ ο χρόνος απασχόλησης των εργαζομένων μειώθηκε από 10 στους 6 μήνες. Στα δερμάτινα είδη από 90 βιοτεχνίες λειτουργούν σήμερα μόνο 30 και αυτές με μειωμένο προσωπικό. Από τους 6.000 ξενοδοχοϋπάλληλους της Θεσσαλονίκης, μπόρεσαν να βρουν εργασία μόνο οι 1500. Όχι γιατί δεν υπάρχει πληρότητα των ξενοδοχείων, αλλά γιατί οι εργοδότες κάνουν τη δουλειά τους με τη μεγάλη εντατικοποίηση, που έχουν επιβάλει στο προσωπικό τη μαύρη εργασία και τις εργασιακές σχέσεις "λάστιχο". Επίσης, λόγω της ανεργίας που ξεπερνά το 70% στον κλάδο, επικρατεί μεγάλη τρομοκρατία, η κλαδική σύμβαση δεν εφαρμόζεται τόσο στον οικονομικό, όσο και στο θεσμικό τομέα.

Και στην οικοδομή αυτό το χειμώνα υπάρχει μεγάλη ανεργία. Υπολογίζεται ότι το 1996 η οικοδομή συρρικνώθηκε σε σχέση με το ΄91 κατά 45%. Το καλοκαίρι υπήρξε μια μικρή ανάκαμψη, αλλά ακολούθησε και πάλι πτωτική πορεία της οικοδομικής δραστηριότητας.

Ακόμη, πάνω από 1000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν διακόψει τη λειτουργία τους κατά την τελευταία πενταετία στην περιοχή Θεσσαλονίκης, μάλιστα πολλές από αυτές μετέφεραν τη δραστηριότητά τους σε γειτονικές χώρες. "Δεν μπορούμε σαν εργαζόμενοι να είμαστε απαθείς δέκτες και θεατές της κατάστασης που δημιουργείται στο νομό μας. Κάποιοι ίσως επέλεξαν να μετατρέψουν τη Θεσσαλονίκη σε εμπορικό κέντρο, χωρίς όμως τη δική μας συμμετοχή, χωρίς να μας ρωτήσουν, χωρίς να μας πουν πού θα στραφούν οι χιλιάδες άνεργοι"., μας λέει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Π. Αβραμόπουλος.

"Διεκδικούμε μέτρα παραγωγικής ανασυγκρότησης, κλαδικές πολιτικές για την κλωστοϋφαντουργία, τον ιματισμό, το ξύλο, χαρτί, την κατεργασία δέρματος, τη χημική βιομηχανία, τη στήριξη της οικοδομικής δραστηριότητας, τις νέες τεχνολογίες, τη βιομηχανία οχημάτων. Απαιτούμε συγκρότηση δημοσίων φορέων στον ορυκτό πλούτο, στην κλωστοϋφαντουργία, στις βιομηχανίες Οχημάτων, Χαρτιού, Λιπασμάτων", συμπληρώνει π γραμματέας του ΕΚΘ Θ. Κυριακίδης και συνεχίζει: "Ζητούμε τη θέσπιση και υλοποίηση κλαδικών προγραμμάτων στη βάση εθνικών προτεραιοτήτων και με ιδιαίτερο βάρος στη βιομηχανία, στις μεταφορές, επικοινωνίες, στη βιοτεχνία, στις μεταφορές, επικοινωνίες και στην κατοικία".

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω οι εργαζόμενοι στην ΑΓΝΟ βρίσκονται σε τραγική κατάσταση έχοντας να πληρωθούν 4 μήνες. Ήδη πολλοί από αυτούς, κάτω από την πίεση που αντιμετωπίζουν, άρχισαν να παραδίδουν το γάλα στις δύο μεγάλες ιδιωτικές βιομηχανίες του κλάδου (ΦΑΓΕ, ΜΕΒΓΑΛ), γεγονός που μπορεί να οδηγήσει την ΑΓΝΟ σε παντελή έλλειψη πρώτης ύλης. Οι εργαζόμενοι έχουν προτάσεις στα προβλήματα που υπάρχουν.

- ΒΑΛΚΑΝ: Λύση του προβλήματος της χρηματοδότησης και από το κράτος και με τη σύσταση Δημόσιου Φορέα Ξύλου με κορμό τη ΒΑΛΚΑΝ, που θα έχει ενιαία πολιτική στις πρώτες ύλες, στην παραγωγή, στην κατεργασία και στην προώθηση των προϊόντων, στην εμπορία, μια καθετοποιημένη βιομηχανία όπου θα ενταχθεί και η ΜΕΛ για την παραγωγή χαρτιού, στα πλαίσια του κυκλώματος: Δέντρο - ξύλο - χαρτί.

- ΑΓΝΟ: Ρύθμιση των χρεών και στήριξη του συνεταιριστικού χαρακτήρα της επιχείρησης, μέτρα προστασίας της ενάντια στον αθέμιτο ανταγωνισμό των μονοπωλίων, κατάργηση ποσοστώσεων και προστίμων που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο αγελαδινό γάλα.

- ΔΕΠ - ΕΚΟ: Να σταματήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίησης, να συγκροτηθεί Ενιαίος Φορέας Υδρογονανθράκων για έρευνα - εξόρυξη - εκμετάλλευση, διύλιση αργού πετρελαίου και έρευνα - εκμετάλλευση φυσικού αερίου, εμπορία πετρελαιοειδών, καθετοποίηση της παραγωγής.

Θεσσαλονίκη 1998: Εδώ υπάρχει, λειτουργεί και σκοτώνει ένα από τα βασικά μοντέλα που προωθεί η κυβέρνηση του τζόγου. Στολίδι και καμάρι αυτής της λογικής το Καζίνο "Χαγιάτ". Ναι, στα ανατολικά της πόλης συγκεντρώνονται οι βασικοί πυρήνες του μοντέλου που επιφυλάσσουν οι "εκσυγχρονιστές" στη Θεσσαλονίκη. Πολυκαταστήματα, εμπόριο και καζίνο. Στις πλαγιές της Θέρμης και του Πλαγιαρίου, από την αισθητική των κατοικιών είναι εμφανής η μετεγκατάσταση των νεόπλουτων της πόλης. Δεν είναι τυχαίο ότι το καζίνο "Χαγιάτ", αμερικανικών συμφερόντων, βρίσκεται ανατολικά.

Τελειώνοντας την περιήγηση στην Θεσσαλονίκη εντύπωση μας προκάλεσε το ότι ο Τοπικός Τύπος, εξαρτημένος πλήρως από τους κεφαλαιοκράτες, τις επόμενες ημέρες της μεγάλης συγκέντρωσης των εργαζομένων και των άνεργων, έθαψε το γεγονός. Καμία τοπική εφημερίδα δεν πρόβαλε στα πρωτοσέλιδά της τη συγκέντρωση του ΕΚΘ. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε - όπως και του Αθηναϊκού Τύπου, εξάλλου - στο καζίνο και τον αυτόχειρα Π. Μπινουμάκη, ιδιοκτήτη δύο μεγάλων βιοτεχνικών μονάδων στο Κιλκίς και τη Νέα Ραιδεστό.

11 – 12 -2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου