Σελίδες

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

H ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ

ΤΙ
ΉΤΑΝ Η
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ
ΕΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

ΚΑΙ Η
ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ


Σήμερα είδαμε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ μία Ιστοσελίδα με
τον Τίτλο ΠΕΚ (Πανελλαδική Ενωση Κομμουνιστών) και ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ. Στην
Ιστοσελίδα αυτή που αγνοούμαι τους δημιουργούς της όπως και τους σκοπούς
τους υπάρχουν οι ΘΕΣΕΙΣ της ΠΕΚ και δύο άρθρα από την Εφημερίδα ΦΩΝΗ της
ΔΕΥΤΕΡΑΣ η οποία ήταν το δημοσιογραφικό όργανο της Κίνησης. Επειδή δεν
γνωρίζουμε γιατί ΤΩΡΑ αυτή η προβολή της ΠΕΚ και μάλιστα χωρίς να γνωρίζει
τίποτα κανένας από τους ιδρυτές της κίνησης και ο υπεύθυνος σύμφωνα με το
νόμο σ. Παν. Βήχος, δημοσιεύουμε μία σειρά άρθρων σχετικά με την Πανελλαδική
Ενωση Κομμουνιστών.


ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ


ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΆΡΘΡΟ



Τη Δευτέρα 19 Νοέμβρη 1984 στο Κουκάκι
κυκλοφορεί μια τοπική συνοικιακή οχτασέλιδη εβδομαδιάτικη εφημερίδα, Η
ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
.


Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ
και ακολουθεί πρόλογος του άρθρου: «Μεγαλειώδης και μαχητική ήταν η
συγκέντρωση και πορεία τιμής και αγώνα. Μυριάδες λαού πορεύθηκαν από τον
τόπο της εξέγερσης και της θυσίας, το Πολυτεχνείο, μέχρι το άντρο των
“ηθικών αυτουργών”, την αμερικάνικη πρεσβεία. Βάδισαν στο δρόμο του Νοέμβρη,
με πανώ, συνθήματα και κόκκινες σημαίες».


Πέρασαν από τότε έξι ολόκληρα χρόνια και η ΦΩΝΗ
της ΔΕΥΤΕΡΑΣ είχε μια πορεία αρκετά σημαντική.


Η Συντακτική της Επιτροπή μέχρι τη Δευτέρα 21
του Μάρτη 1987 αποτελούνταν από τους παρακάτω συντρόφους: Παναγιώτης
Βήχος, Νανά Βήχου, Στέλιος Ανέστης (Το καρφί), Κώστας Μπαρκανίκας (από τη
Ρόδο), Παντελής Φράγκος και η Αγγέλα.


Η εφημερίδα ήταν πολιτική και βρισκόταν κοντά
στο ΚΚΕ χωρίς ποτέ να ταυτιστεί μαζί του. Πολλές φορές μάλιστα ήρθε σε
σύγκρουση με τις θέσεις του ΚΚΕ π.χ. στις δημοτικές εκλογές του 1986 όταν με
ολοσέλιδο άρθρο της είπε ΌΧΙ στην επιλογή του ΚΚΕ να υποστηριχθεί στην
περιοχή ο Ηλίας Παναγιωταρόπουλος. Ο τίτλος του άρθρου ήταν: «ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΠΟΥΛΟΣ:
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΗΘΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;». Στο άρθρο κατηγορούνταν ο
Παναγιωταρόπουλος για απεργοσπάστης, συνδικαλιστής του Μπλάκεντ Ντέκερ και
τελείωνε: «Μπορεί να υπάρξει λήθη στο βίο και τις ημέρες του
Παναγιωταρόπουλου; Εμείς πιστεύουμε πως κάθε Παναγιωταρόπουλος δεν έχει θέση
στην Αριστερά και πρέπει να ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΕΙ».












Η ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ δημοσίευσε συνέντευξη του
Μίκη Θεοδωράκη τη Δευτέρα 8 του Απρίλη το 1985 με τίτλο: «ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ ΤΗΣ
ΑΛΛΑΓΗΣ» (Ο Θεοδωράκης ήταν Κουκακιώτης και βουλευτής του ΚΚΕ και στη
συνέχεια είχε τη δική της άποψη τόσο για τις θέσεις του Θεοδωράκη όσο και
για τον ίδιο τον οποίο αποκαλούσε «σαλτιμπάγκο της πολιτικής»!


Επειδή οι 5 από τους 6 της Συντακτικής
Επιτροπής ήταν μέλη και στελέχη του ΚΚΕ δημιουργήθηκε μεγάλη αναταραχή και
στη ΦΩΝΗ έφτασε η εντολή του κόμματος να… σταματήσει την κυκλοφορία της!


Η απάντηση όξυνση περισσότερο την κατάσταση
«Δεν είμαστε κομματικό έντυπο ούτε άνθρωποι χωρίς άποψη. Οι σύντροφοι που
απαίτησαν το κλείσιμο της ΦΩΝΗΣ καλό θα ήταν να φύλαγαν τις συμβουλές τους
για το Μίκη. Αύριο ο σαλτιμπάγκος αυτός της πολιτικής μπορεί να γίνει και
βουλευτής της ΝΔ με την ταξική «συνέπεια» που τον διακρίνει. Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ
ΔΕΥΤΕΡΑΣ δεν δέχεται τελεσίγραφα σύντροφοι και ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ»!


Το αποκορύφωμα ήρθε στις 23 Νοέμβρη του 1987
όταν με κύριο άρθρο προϋδοποιούσε την εργατική τάξη ότι στο τριήμερο
συζητήσεων που οργάνωσε ο κ. Αρσένης στην Π¨αντειο προετοιμάζει «αριστερά»
σενάρια ενάντια στους εργατικούς αγώνες!


Το άρθρο τελείωνε ως εξής: «Η απάντηση της
εργατικής τάξης στην καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να είναι η εξασφάλιση
μιας βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ! Η απαλλοτρίωση
των καπιταλιστών σαν τάξη και η εγκαθίδρυση εργατικής εξουσίας, που
οργανώνει την παραγωγή σύμφωνα με τις ανάγκες των εργατών και όχι σύμφωνα με
τις πιέσεις της ανταγωνιστικότητας. Για το ΚΚΕ όμως αγαπητοί αναγνώστες αυτά
είναι “αριστερίστικες αρρώστιες”. Γι’ αυτό και δεν κάνει διάλογο με την
εργατική τάξη αλλά με τους “Τσάρους” της οικονομίας για μελλοντικές
καρέκλες. Ε! λοιπόν εμείς είμαστε με την εργατική τάξη και όχι με το κόμμα
που τάχα την εκπροσωπεί»!


Το ποτήρι είχε ξεχυλίσει.












Τότε μας τηλεφώνησε ο Μανόλης Πυθαρούλης
πρόεδρος της ΕΣΑΚ-Σ και ένας επιφανής αγωνιστής στο εργατικό κίνημα, στο
κίνημα της Ειρήνης παγκόσμια γνωστός.


Ζήτησε να συζητήσουμε και ο εκδότης της
εφημερίδας Παν. Βήχος τον επισκέφθηκε στο σπίτι του στην Καλλιθέα.



Ο Πυθαρούλης του έσφιξε το χέρι και του είπε:
«Σύντροφοι είστε λεβέντες. Αν δέχεστε την πείρα μου μπορώ να συμπορευτώ
μαζί σας».


Στις 14 Δεκέμβρη 1987 στη ΦΩΝΗ μπήκε το πρώτο
άρθρο του Πυθαρούλη με τίτλο: «Που πάει η Αριστερά;».



Το ΚΚΕ με ντιρεκτίβα διέγραψε τον Παν. Βήχο και
στη ΦΩΝΗ προστέθηκαν τρεις ακόμα σύντροφοι που μπήκαν στην Συντακτική
Επιτροπή. Ο Μανόλης Πυθαρούλης, ο Κ¨ωστας Γιαμπάνης και ο Κώστας
Γεωργόπουλος.


Λίγο αργότερα προστέθηκαν ο Γιώργος Αδαμίδης,
ο Στέφανος Μανόλης
και ο Παναγιώτης Παπαδογιωργάκης.


Στις 12 και 13 του Μάρτη 1988 σε σύσκεψη που
έγινε στην Αθήνα με πρωτοβουλία της ΦΩΝΗΣ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ με μέλη και στελέχη
καθώς και διαγραμμένους του ΚΚΕ αποφασίστηκε να γίνουν και άλλες συσκέψεις
και να βγει Πολιτική Πλατφόρμα (ΘΕΣΕΙΣ) για τη δημιουργία επαναστατικού
φορέα που ονομάστηκε ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.


Σε άλλη σύσκεψη συνδικαλιστών δημιουργήθηκε
συνδικαλιστική παράταξη η Α.Τ.Ε. (Αγωνιστική Ταξική Ενότητα).



Η εφημερίδα έπαψε να είναι τοπική και έγινε
όργανο της Π.Ε.Κ. Μεγάλο ρόλο στη διαφοροποίηση της ΚΝΕ και των μελών της ΚΕ
του ΚΚΕ που αργότερα αποχώρησαν από το κόμμα τους και δημιούργησαν το ΝΑΡ,
έπαιξε η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ και οι αγωνιστές της ΠΕΚ και της ΑΤΕ.



Στη ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ υπήρχαν όμως δύο τάσεις.
Η πλειοψηφία που υποστήριζε άκριτα τον Γκορμπατσόφ και κατηγορούσε τον
Φλωράκη σαν τον κύριο εχθρό της «κακοδαιμονίας» του ΚΚΕ η οποία άρχισε μετά
το 10ο Συνέδριο και η μειοψηφία απ’ την παλιά Συντακτική Επιτροπή
η οποία υποστήριζε την Περεστρόϊκα κριτικά τα πρώτα δύο χρόνια και
διαφοροποιήθηκε όταν ο Γκορμπατσόφ έδειξε που το πάει με τον εκδημοκρατισμό
του, τον Γιέλτσιν κλπ.


Η μειοψηφία υποστήριζε ότι το ΚΚΕ
μετασχηματίστηκε σε ριζοσπαστικό κόμμα της μικροαστικής δημοκρατίας το 1935
και όχι στο 10ο Συνέδριο.


Με τα συνθήματα της συνεργασίας των τάξεων
«Δημοκρατικός Συνασπισμός», «Παλλαϊκό Μέτωπο» κλπ., και με την πρακτική που
του υπαγόρευε η τυφλή υποταγή στη σταλινική κλίκα του Κρεμλίνου, η
γραφειοκρατία του ΚΚΕ παρέδωσε ένα πανίσχυρο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα (του
ΕΑΜ – ΕΛΑΣ) ΑΦΟΠΛΙΣΜΕΝΟ και προδομένο στα νύχια της καπιταλιστικής
αντεπανάστασης με τις επαίσχυντες συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και
της Βάρκιζας.


Η μειοψηφία πίστευε και πιστεύει ότι στο δρόμο
προς το σοσιαλισμό, οι εργάτες πρέπει να ανατρέψουν τη γραφειοκρατία σε
παγκόσμια κλίμακα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο πρόβλημα με το ΚΚΕ. Το ζήτημα
ποιος θα τσακίσει ποιον δεν θα κριθεί σε εθνικό επίπεδο αλλά μέσα στην πάλη
των εργατών τόσο στην εθνική όσο και στη διεθνή αρένα.


Με τη δημιουργία του ΝΕΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
η ΠΕΚ κόπηκε τελεσίδικα στα δύο. Η πλειοψηφία προσχώρησε στο
ΝΑΡ
άνευ όρων ενώ η μειοψηφία μπήκε στις Επιτροπές του ΝΑΡ διατηρώντας
την οργανωτική της αυτοτέλεια.


Στην πορεία φάνηκε καθαρά πως το ΝΑΡ δέσμιο της
νοοτροπίας του ΚΚΕ δεν μπόρεσε να γίνει εκείνος ο πολιτικός φορέας που θα
δημιουργούσε το Επαναστατικό Κόμμα της Εργατικής Τάξης.


Χωρίς να διασπαστεί τρεις ξεχωριστές ομάδες
λειτουργούν στις γραμμές του που αληθωρίζουν προς το σταλινισμό.



Η ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ όλο αυτό το διάστημα μετά
την αποχώρηση της πλειοψηφίας που ακολούθησε το σύντροφο Κώστα Γιαμπάνη
κυκλοφόρησε τετρασέλιδη και σταμάτησε την κυκλοφορία της τη Δευτέρα 30
Απρίλη 1990 με την υπόσχεση να κυκλοφορήσει ξανά μέσα στο Σεπτέμβρη.



Αυτό δεν έγινε δυνατό και οι σύντροφοι που
εκφραζόμαστε μέσω της εφημερίδας αυτής είδαμε ότι η ΦΩΝΗ διέγραψε την πορεία
της και δεν έχει νόημα η συνέχισή της. Τόσο ο εκδότης όσο και ένα μέρος της
Συντακτικής Επιτροπής πιστεύοντας στον Επαναστατικό Μαρξισμό που εκφράζεται
απ’ τον μαχόμενο Τροτσκισμό (είχαν προηγηθεί άρθρα όπως «Μα τι θέλει
επιτέλους ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ», της Νανάς Βήχου, «Ο Φορέας του Νέου
Αριστερού Ρεύματος» του Παν. Βήχου) που έδειχναν την βασανιστική και δύσκολη
προσπάθεια να σπάσουμε τις αλυσίδες του σταλινισμού και να κατανοήσουμε ότι
το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος, το μέλλον της ΕΣΣΔ εξαρτάται από την
παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση και την πάλη για να λυθεί η κρίση ΗΓΕΣΙΑΣ
της με την οικοδόμηση του Παγκόσμιου Κόμματος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης
και της Τέταρτης Διεθνούς.


Σαν απλοί αγωνιστές που θέλουμε να δώσουμε ότι
μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση αγαπητοί σύντροφοι και αναγνώστες της
ΦΩΝΗΣ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, παλεύουμε μέσα από τις γραμμές του Εργατικού
Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ) και στο εξής θα εκφραζόμαστε από την εφημερίδα
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.


Μετά έξι χρόνια η ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ κλείνει
αλλά ο δρόμος προς την οικοδόμηση του κόμματος της Εργατικής Τάξης
συνεχίζεται μέχρι την δικαίωση των αγώνων της εργατικής τάξης, της
επιστημονικής κοσμοθεωρίας των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και του δημιουργού της
Τέταρτης Διεθνούς Λέον Τρότσκι.




Βήχος Παναγιώτης


12 Νοεμβρίου 1990. Φύλλο 177


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου