Σελίδες

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Ε Θ Ν Ι Κ Ι Σ Μ Ο Σ


Ε Θ Ν Ι Κ Ι Σ Μ Ο Σ

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ "ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ" ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΥΡΙΟ

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΤΑΖΟΥΝ ΜΙΑ "ΝΕΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ" ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΝΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΙΑΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ

(Απογοητευμένοι από τους πάντες κι απειλούμενοι από παντού, πλατειά λαϊκά στρώματα προχωρούν στα τυφλά, με το στιφό αίσθημα της επικρεμάμενης απειλής, με την ενστικτώδη ανάγκη να υπερασπιστούν τη ζωή τους, την οικογένειά τους, το σπίτι τους)

Τα πλήθη μπορεί να είναι εντυπωσιακά. Οι μεγάλοι αριθμοί μπορεί να είναι επιβλητικοί. Ποτέ, όμως, δεν αποτελούν αυταπόδεικτο επιχείρημα. Ανήκουμε σε όσους λένε το Μεγάλο Οχι στον εθνικισμό. Ανήκουμε στις τιμητικές εξαιρέσεις των αριστερών που λέμε όχι στους σωβινιστές και το σκοταδιστικό παπαδαριό.

Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι θεωρούμε όλους, τους εκατοντάδες χιλιάδες ανώνυμους εργαζόμενους που κατεβαίνουν σε εθνικιστικά συλλαλητήρια σαν σωβινιστές ή φασίστες. Γνωρίζουμε ότι, άλλο είναι ο πατριωτισμός των μαζών και άλλο ο πατριωτισμός των κατ΄ επάγγελμα πατριδοκαπήλων.


Ο λαός, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα και τις παραμεθόριες περιοχές, νιώθει βαθύτατη ανησυχία και δικαιολογημένη αβεβαιότητα για το μέλλον. Νιώθει να εκσφενδονίζεται στη δίνη ανεξέλεγκτων εξελίξεων, χωρίς την προοπτική μιας διεξόδου. Μόνος και προδομένος, ξανά, από "φίλους" και εχθρούς, ντόπιους και ξένους. Με "προστάτες", φίδια σε Ευρώπη κι Αμερική. Με ντόπια πολιτική ηγεσία χρεωκοπημένη, δεξιά κι "αριστερά", εθελόδουλη, ανίκανη, ανύπαρκτη. Είναι στον πολιτικό γκρεμό, στο πιο ξερό πολιτικό έδαφος, που ευδοκιμεί το άγριο φυτό του εθνικισμού και δίνει τους δηλητηριώδεις καρπούς του.

Απογοητευμένοι από τους πάντες κι απειλούμενοι από παντού, πλατειά λαϊκά στρώματα προχωρούν στα τυφλά με το στιφό αίσθημα της επικρεμάμενης απειλής, με την ενστικτώδη ανάγκη να υπερασπιστούν τη ζωή τους, την οικογένειά τους, το σπίτι τους. "Στον πατσιφισμό κι ακόμα στον πατριωτισμό των καταπιεσμένων, υπάρχει ένα στοιχείο που αντανακλά, από τη μιά, το μίσος στον καταστρεπτικό πόλεμο, και από την άλλη, μια προσκόλληση σ΄ όσα πιστεύει ότι αποτελούν τα δικά του αγαθά - στοιχεία που πρέπει να ξέρουμε να αρπάζουμε και να βγάζουμε απ΄ αυτά τα αναγκαία επαναστατικά συμπεράσματα" (Λ. Τρότσκι, Μεταβατικό Πρόγραμμα της 4ης Διεθνούς).

Oι πρωτοπόροι αγωνιστές, οι επαναστάτες διεθνιστές, περιφρονούν και αντιμάχονται τον αντιδραστικό εθνικισμό, όχι τις λαϊκές μάζες που παρασύρονται στην εθνικιστική παγίδα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα εξαπατούν τις μάζες, για να μην απομακρυνθούν τάχα απ΄ αυτές. Αρκετοί απατεώνες και αγύρτες καπηλεύονται το λαό και ετοιμάζονται να ρίξουν τα παιδιά του βορά στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς. Πίσω από τα καραγκιοζιλίκια των νέων "μακεδονομάχων" τύπου Μέρτζου, Παπαθεμελή και Νέστορα, πέφτει βαριά η σκιά μιας επαπειλούμενης τραγωδίας. Θυμηθείτε τον Σαγγάριο το 22, μην ξεχνάτε τον Αττίλα το 74! Οπου ακούγονται πολλοί "εθνοσωτήρες", περιμένετε και την εθνική τραγωδία. Κι αυτή τη στιγμή έχουμε πληθωρισμό εθνοσωτήρων. Από τον Γλύξπουργκ, μέχρι τον Σαμαρά και τον Βαρβιτσιώτη. Από την "εθνικόφρονα" παράταξη τους "δημοκράτες" του Ταύρου. Από τη Δεξιά, ως το "αντιδεξιό" ΠΑΣΟΚ. Από τον Νέστορα του Συνασπισμού και τον Κύρκο, που συνεγελάστηκε με τον Κοσμόιπουλο στη Θεσσαλονίκη, ως τον "στρατηγό" Λαζαρίδη, που ζητούσε από τις στήλες της Αυγής το "διαμελισμό των Σκοπίων", και μέχρι τους διάφορους "εναλλακτικούς" και "οικολόγους" που ανακάλυψαν τις αρετές της "εθνικής αφύπνισης". (σσ το άρθρο αυτό γράφτηκε το Φλεβάρη του 1992, και αναφάρετε σε γεγονότα και πρόσωπα της εποχής εκείνης).

Είναι παρήγορο ότι υπάρχουν και αντιστάσεις, όσο κι αν στρεβλώνονται ή φιμώνονται και συκοφαντούνται. Αν δεν υπήρχαν αντιστάσεις στη βάση δεν θα αποτολμούσε η ηγεσία του ΚΚΕ να πάρει την έστω και μεσοβέζικη στάση της. Αν δεν υπήρχαν αντιστάσεις δεν θ΄ ακούγονταν κι οι κάποιες σκόρπιες αριστερές - αντιπολεμικές φωνές. Είναι καιρός πια να φωναχτούν μερικές βασικές αλήθειες και γύρω τους να συσπειρωθούν αγωνιστικές λαϊκές δυνάμεις, πρώτα-πρώτα μέσα στην εργατική τάκξ και τη νεολαία. Τώρα, πριν είναι πια αργά. Η Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς, έχει μπει κάτω απ΄ τον αστερισμό των αφυπνιζόμενων εθνικισμών στον μετά το τέλος της Γιάλτας κόσμο.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΩΤΗ: Ποιοί και για ποιά "υπεράσπιση της πατρίδας" μιλάνε;

Εκείνοι που τσιρίζουν για τη Μακεδονία είναι οι ίδιοι που θάψανε την Κύπρο στην αυλόπορτα του Λευκού Οίκου και στο Νταβός. Κι όσο πιο βαθιά είναι βουτηγμένοι στο ξεπούλημα του κυπριακού λαού τόσο πιο εκκωφαντικά φωνάζουν κι αποπροσανατολιστικά θέλουν να στρέψουν τα βλέματα από το Νότο στο Βαρρά, για να κρύψουν την πομπή τους. Εκείνοι που βρίζουν περιφρονητικά και ρατσιστικά τους "πειναλέους των Σκοπίων" μετατρέπουν με τα μέτρα τους τον ελληνικό λαό σε έθνος πειναλέων και αποκλήρων. Εκείνοι που μιλούν για τη "Μεγάλη Ελλάδα" μετατρέπουν την Ελλάδα σε ένα Μεγάλο Λαύριο. Εκείνοι που τάζουν μια "νέα Βυζαντινή Αυτοκρατορία" καταβαραθρώνουν τη χώρα στη θέση μιας αποικίας.

Κατά τ΄ άλλα καλούν σε "συναίνεση για την υπεράσπιση της πατρίδας" και διοργανώνουν Συμβούλια του Στέμματος υπό τον Καραμανλή... Η απάτη πρέπει να καταγγελθεί και να απορριφθεί. Κανένα μέτωπο με τους πατριδοκάπηλους, καμιά ταξική συνεργασία με τη δεξιά εθνικοφροσύνη, καμιά στήριξη στον εχθρό του λαού Μητσοτάκη, καμιά στοιίχιση πίσω από την "εθνική" αστική τάξη! Η ταξική πάλη πρέπει όχι μόνο να μην αμβλυνθεί λόγω "εθνικών κινδύνων" αλλά και να κλιμακωθεί στη χώρα μας - όπως και στις άλλες χώρες - μέχρι ν΄ ανατραπούν οι κυρίαρχες κλίκες, οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας και οι παλινορθωτικές φιλοϊμπεριαλιστικές κυβερνήσεις στα Βαλκάνια - οι δυνάμεις που σπέρνουν τα εθνικά μίση και τον πόλεμο.

Οπως τονίζει και το Μεταβατικό Πρόγραμμα της 4ης Διεθνούς "είμαστε έτοιμοι να υπερασπίσουμε την πατρίδα ενάντια στους ξένους καπιταλιστές, αν πρώτα δέσουμε χειροπόδαρα τους δικούς μας καπιταλιστές και τους εμποδίσουμε να επιτεθούν στις πατρίδες των άλλων, αν οι εργάτες και οι χωρικοί της χώρας μας γίνουν οι πραγματικοί της αφέντες, αν τα πλούτη της χώρας περάσουν από τα χέρια μιας απειροελάχιστης μειοψηφίας στα χέρια του λαού, αν ο στρατός από όργανο των εκμεταλλευτών γίνει όργανο των εκμεταλλευομένων".

ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: Ποιοί είναι οι εμπρηστές του πολέμου;

Με την κατάρρευση των μεταπολεμικών ισορροπιών άνοιξαν και στα Βαλκάνια, με το μωσαϊκό των εθνών που τα κατοικεί, όλες οι ανεπούλωτες εθνικές και μειονοτικές πληγές. Οι τοπικοί οργανισμοί μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες ομάδες: Στο νότο, υπάρχει, οξυμένος αφάνταστα, ΄"πατροπαράδοτος" ανταγωνισμός της ελληνικής και τούρκικης άρχουσας τάξης. Η ελληνική αστική τάξη και η δεξιά κυβέρνησή της ονειρεύονταν να αξιοποιήσουν την ένταξη στην ΕΟΚ για να ηγεμονεύσουν στα Βαλκάνια. Γρήγορα τα όνειρα μετατράπηκαν σε εφιάλτη, καθώς όλοι οι παραδοσιακοί άξονες και γέφυρες (με τη Σόφια, τα Τίρανα ή το Βελιγράδι) κατάρρευσαν, η Τουρκία αναβαθμίστηκε ραγδαία σε όλη την περιοχή, και η ίδια η ΕΟΚ, με τους οξυμένους εσωτερικούς της ανταγωνισμούς, υπόταξε στα γενικότερά της συμφέροντα τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα αφήνοντάς την στα κρύα του λουτρού.

Βορειότερα, οι συγκρουόμενοι εθνικισμοί πρόβαλαν μέσα από τα ερείπια των γραφειοκρατικών καθεστώτων, σαν προϊόντα και παράγοντες αποδόμησης του προηγούμενου κοινωνικο-οικονομικού σχηματισμού. Οι παλιές νομενκλατούρες έχουν διασπαστεί σε εθνικιστικές-παλινορθωτικές κλίκες που διεξάγουν έναν λυσσαλέο αγώνα αλληλοεξόντωσης, με τον οποίο επιχειρούν να συγκεντρώσουν όσο δυνατό περισσότερους πόρους, που θα τους επιτρέψει με τους ευνοϊκότερους γι΄ αυτές όρους να ολοκληρώσουν την παλινορθωτική πορεία και την ενσωμάτωση στην καπιταλιστική Ευρώπη και την παγκόσμια αγορά.

Οι συσχετισμοί και οι συμμαχίες ανάμεσα στους αλληλοσυγκρουόμενους τοπικούς εθνικισμούς διαρκώς μεταβάλλονται. Σε κάθε περίπτωση επικαθορίζονται, τροφοδοτούνται και χειραγωγούνται από τον ανταγωνισμό των κατά πολύ ισχυρότερων ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρώπης και της Αμερικής. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας κι ο σερβο-κροατικός πόλεμος, αφετηρία της πυρκαγιάς που απλώνεται επικίνδυνα σ΄ όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο, πυροδοτήθηκε κυνικά από την ιμπεριαλιστική Γερμανία. Ηταν το πρώτο βήμα, μετά τη γερμανική ενοποίηση, του γερμανικού ιμπεριαλισμού για να αναδιαμορφώσει ολόκληρη την Ευρώπη σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα. Αλλά η Γερμανία δεν έχει γίνει "Τέταρτο Ράιχ". Είναι ο αδιαμφισβήτητος οικονομικός γίγαντας στην Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αλλά ένας πολιτικο-στρατιωτικός νάνος, ακόμα. Εχει ανάγκη τη Γαλλία και την ΕΟΚ για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό με την Αμερική και την Ιαπωνία. Αυτές οι εσωτερικές, ενδοευρωπαϊκές αντιφάσεις αντανακλάστηκαν δραματικά στην πορεία των εξελίξεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Η απόφαση να κληθούν οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ είναι μια απτή εκδήλωση της αδυναμίας της ΕΟΚ συνολικά και της Γερμανίας ειδικά, σ΄ αυτή τη φάση. Η Αμερική, με τη σειρά της, ετοιμάζεται τώρα για το δεύτερο γύρο της αναμέτρησης και κινητοποιεί τα δικά της ατού: τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, τα ερείσματά της στη Σόφια και τα Σκόπια και προπαντός τον τοπικό της χωροφύλακα, την Τουρκία, την οποία θέλει άρον-άρον να "συμφιλιώσει" με την Ελλάδα - θάβοντας και το Κυπριακό (βλέπε Νταβός). Η μάχη για τον έλεγχο του βαλκανικού χώρου είναι ζωτικής σημασίας για τοποιά ιμπεριαλιστική υπερδύναμη θάχει άμεση δυνατότητα πρόσβασης και ελέγχου στις ανεξέλεγκτες εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί στην Ανατολική Ευρώπη και προπαντός στην πρώην Σοβιετική Ενωση.

Δεν νοείται πραγματική λαϊκή πάλη ενάντια στον πολεμικό όλεθρο στα Βαλκάνια, που να μην είναι πρωταρχικά αντιιμπεριαλιστική πάλη ενάντια σ΄ όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή, ενάντια στον ιμπεριαλισμό της Γερμανίας, της Ιταλίας, της ΕΟΚ συνολικά, της Αμερικής. Η πάλη αυτή ενάντια στις ιμπεριαλιστικές Μεγάλες Δυνάμεις που συγκρούονται μεταξύ τους χύνοντας το αίμα των άλλων, των βαλκανικών λαών, είναι αλληλένδετη με την πάλη ενάντια σ΄ όλες τις τοπικές αντιδραστικές δυνάμεις και καθεστώτα: ενάντια στις δυνάμεις της παλινόρθωσης, και ενάντια στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας που διαγωνίζονται μεταξύ τους για τη θέση του χωροφύλακα και τοποτηρητή των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Μονάχα ανατρέποντας τα τοπικά ερείσματα των ιμπεριαλιστών, τα Βαλκάνια θ΄ ανήκουν πραγματικά στους βαλκανικούς λαούς, κατά το παλιό σύνθημα της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΡΙΤΗ: Κανένας λαός δεν είναι ελεύθερος αν καταπιέζει έναν άλλο λαό!

Κάθε παραχώρηση ή κάλυψη της εθνικής καταπίεσης ενός άλλου λαού ή μειονότητας είναι παραχώρηση στο σωβινισμό και κάλυψη του ετοιμαζόμενου πολεμικού σφαγείου. Η συμφιλίωση και αλληλεγγύη ανάμεσα στους βαλκανικούς λαούς μπορεί να προωθηθεί όταν ο καθένας απ΄ αυτούς αναντιωθεί τόσο σε βίαιες προσαρτήσεις ή διεκδικήσεις εδαφών των γειτόνων του όσο και στην καταπίεση των μειονοτήτων που ζουν μέσα στα δικά του εδάφη. Μόνο μια τολμηρή πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας, αναγνώρισης και σεβασμού των δικαιωμάτων κάθε μειονότητας, μπορεί να μονοιάσει τους λαούς και να εμποδίσει οποιαδήποτε χειραγώγηση των μειονοτικών ζητημάτων από ξένα αντιδραστικά κέντρα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή, η άθλια και κυνική στάση της ελληνικής μπουρζουαζίας απέναντι στην ελληνική μειονότητα της Αλβανίας. Αφού η δεξιά εθνικοφροσύνη την κάλεσε να ξεσπιτωθεί και νάρθει στην Ελλάδα, μετά μάζεψε σαν αλβανούς τους "αδελφούς βορειοηπειρώτες", τους έριξε στις κλούβες, τους ξαπέστειλε πίσω στην Αλβανία για να "θυμηθεί" πάλι τα πογκρόμ που υφίστανται! Με τον ίδιο κυνισμό αντιμετωπίζει και τις "δικές μας" μειονότητες, τούρκικης ή σλάβικης καταγωγής, κάνοντάς τες πεσκέσι στην Αγκυρα ή τα Σκόιπια...

Οι διεθνιστές δεν εφευρίσκουν ούτε υποθάλπουν χωριστικά-εθνικιστικά κινήματα. Παλεύουν, όμως, ασυμβίβαστα κάθε μορφής εθνική καταπίεση, που έτσι η αλλιώς διαιωνίζει την ταξική καταπίεση των εργατών κι όλων των εκμεταλλευομένων, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, θρησκεία ή γλώσσα.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ: Μόνο η εργατική τάξη μπορεί να ενώσει όλους τους βαλκανικούς λαούς, στο δρόμο της σοσιαλιστικής επανάστασης και της οικοδόμησης μιας σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας των ελεύθερων, ανεξάρτητων και ισότιμων λαών της Βαλκανικής. Αυτό είναι το καθήκον πρώτα - πρώτα των κομμουνιστών - διεθνιστών, της Τέταρτης Διεθνούς.

Το άρθρο αυτό γράφτηκε το Φεβρουάριο του 1992

Παναγιώτης Βήχος 06/09/2002

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου