Σελίδες

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Πιέζουν την ... Κύπρο οι Βρυξέλλες

Πιέζουν την ... Κύπρο οι Βρυξέλλες

Τ. Παπαδόπουλος: Η εισήγηση της
Κομισιόν δεν ασκεί καμία πίεση προς την Τουρκία για να συμμορφωθεί με τις
υποχρεώσεις της


Στη δίνη ασφυκτικών πιέσεων που προέρχονται από
τις Βρυξέλλες βρίσκεται η Κύπρος, μετά την απόφαση της Κομισιόν να συνεχιστούν
απρόσκοπτα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. Η Ευρωπαϊκή Ενωση
καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμένου να μην υπάρξει κανένα «εμπόδιο» στην
ενταξιακή πορεία της Αγκυρας και στο πλαίσιο αυτό δε διστάζει να «αποσυνδέσει»
ουσιαστικά το Κυπριακό από αυτή την πορεία, πράγμα που αποτελεί πάγια τουρκική
αξίωση. Μάλιστα, παραπέμπει την επίλυσή του στον ΟΗΕ, αφήνοντας σαφώς να
εννοηθεί ότι θα στηρίξει μια ιμπεριαλιστική λύση, όπως το «σχέδιο Ανάν», για
το Κυπριακό.


Βήχος Παναγιώτης

Η στάση της Κομισιόν έχει ενισχύσει την αδιαλλαξία της Τουρκίας, η οποία δε χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι δεν πρόκειται να κάνει ούτε βήμα πίσω σε ό,τι αφορά το άνοιγμα των λιμανιών της στην Κυπριακή Δημοκρατία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξει «βελτίωση» της εισήγησης της Κομισιόν στο Συμβούλιο ΥΠΕΞ. Σημειώνεται ότι η Κομισιόν πρότεινε στην πραγματικότητα να μην υπάρξουν κυρώσεις στην Τουρκία για τη μη συμμόρφωσή της στην εφαρμογή του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Ενωσης.

Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να τηρεί «ίσες αποστάσεις»(!) ανάμεσα στη στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και της στήριξης της κυπριακής κυβέρνησης στην προσπάθειά της για δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.

Από την πλευρά της η κυπριακή κυβέρνηση προσπαθεί να οργανώσει την άμυνά της, κινούμενη όμως εντός ασφυκτικών πλαισίων και ορίων.

Ο Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος δήλωσε πριν λίγες ώρες ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν είναι ικανοποιημένη από την απόφαση της Κομισιόν στο θέμα της Τουρκίας. «Πιστεύουμε ότι δεν προσφέρει (η απόφαση) καμία πίεση προς την Τουρκία για να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις της και δεν είναι υποβοηθητική» επισήμανε. Ο Κύπριος Πρόεδρος, απαντώντας σε ερώτηση, δεν αποκάλυψε σε ποιες ενέργειες θα προβεί η κυπριακή κυβέρνηση.

Αργότερα ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης έκανε ένα βήμα παραπέρα, αφήνοντας να διαφανεί ότι μπορεί να φτάσει μέχρι τη μη επικύρωση των συμπερασμάτων στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. «Εάν τελικά δε μας ικανοποιούν τα συμπεράσματα, τότε διατυπώνουμε τη διαφωνία μας και ασφαλώς τα συμπεράσματα δεν ισχύουν εφόσον απαιτείται ομοφωνία για να εγκριθούν», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χριστόδουλος Πασιαρδής. Επισήμανε επίσης ότι «σε μια τέτοια περίπτωση επανερχόμαστε και ασκούμε το δικαίωμά μας να μην επιτρέπουμε το άνοιγμα οποιουδήποτε κεφαλαίου της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε εντατικοποίηση της προσπάθειας «για διασφάλιση του καλύτερου αποτελέσματος», χωρίς όμως να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες.

Από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Λιλλήκας χαρακτήρισε «επιεικώς ατυχείς» τις δηλώσεις του Ευρωπαίου επιτρόπου αρμόδιου για τη διεύρυνση Ολι Ρεν για παραλληλισμό της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας με την πορεία επίλυσης του Κυπριακού. Ο κ. Λιλλήκας τόνισε ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει παραβιάσει οποιαδήποτε διεθνή σύμβαση ή ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών και ότι θα πρέπει να τεθούν στην Τουρκία χρονοδιαγράμματα για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων της από την Κύπρο.

Την ίδια στιγμή, η Τουρκία, ενθαρρημένη από την εισήγηση της Κομισιόν, δηλώνει αποφασισμένη να πιέσει προκειμένου να προχωρήσει η υποψηφιότητά της για την ΕΕ. «Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε στο δρόμο της Ευρώπης» δήλωσε ο Ναμίκ Ταν, εκπρόσωπος Τύπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Παράλληλα, επανέλαβε την πάγια τουρκική θέση ότι δεν πρόκειται να ανοίξουν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, μέχρι να αρθεί το εμπάργκο στους Τουρκοκυπρίους.

Στο μεταξύ, η φινλανδική προεδρία προσπάθησε πριν από λίγες ώρες να διασκεδάσει τις εντυπώσεις εξαιτίας της προκλητικής στήριξης της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και ανακοίνωσε ότι η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μερική αναστολή των συνομιλιών με την Τουρκία πιθανόν να αλλάξει κατά τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών στις 11 Δεκέμβρη.

Πάντως ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας Μάτι Βανχάνεν θα συναντηθεί αύριο στην Αγκυρα με τον Τούρκο ομόλογό του Ρ. Ταγίπ Ερντογάν, προφανώς για να τον βοηθήσει πώς θα ξεπεράσει το πρόβλημα της Κύπρου, όπως άλλωστε έκανε όλο το εξάμηνο.

Περισσότερο σαφής ο πρόεδρος της Κομισιόν Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο δήλωσε επίσης σήμερα πως οι Βρυξέλλες δεν έχουν πρόθεση να διώξουν την Τουρκία από τις διαπραγματεύσεις. «Δεν πρόκειται για ευκαιρία για να διωχτεί η Τουρκία από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας πως δεν είναι αυτό που θέλει η ΕΕ.

Περιγράφοντας την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία, ο Sungur Savran γράφει: «Πίσω από αυτήν την φαινομενικά θεσμική σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση ΑΚΡ και τον στρατό υπάρχει μια αντίφαση στην ίδια την Τουρκική αστική τάξη. Από την ίδρυση της δημοκρατίας το 1923, υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ, η επικρατούσα τάση στην μπουρζουαζία έχει στραφεί προς τη Δύση και προσπαθεί να ενσωματωθεί οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και πολιτισμικά με τον ιμπεριαλισμό, την Ευρώπη και αργότερα με τις ΗΠΑ. Η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952, του OΟΣΑ και του Συμβουλίου της Ευρώπης από τη ίδρυσή τους, ενώ τώρα είναι υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ. Ωστόσο, από τις αρχές του 1970, η αρχάρια αστική τάξη της τεράστιας επαρχιακής ενδοχώρας στην Ανατολία, (ή την Μικρά Ασία) έχει ανταγωνιστεί οικονομικά και έχει πολεμήσει πολιτικά την κυρίαρχη φιλο-Δυτική πτέρυγα της Ιστανμπούλ και ορισμένων άλλων μεγάλων πόλεων. Αυτή η μπουρζουαζία έχει υιοθετήσει έναν εμφανώς Ισλαμικό προσανατολισμό. Οι δύο πτέρυγες της μπουρζουαζίας έχουν επίσης τους δικούς τους οικονομικούς οργανισμούς, που λειτουργούν ως ομπρέλα, όπως την TUSIAD που εκπροσωπεί το Δυτικά προσανατολισμένο χρηματιστηριακό κεφάλαιο και την MUSIAD το Ισλαμικά προσανατολισμένο κομμάτι της μπουρζουαζίας, που μέσα στις δεκαετίες έχει και το ίδια ανέλθει στο επίπεδο του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Στην πολιτική αρένα, επίσης, διεκδικούν την εξουσία μια σειρά από Ισλαμικά κόμματα. Οι Ισλαμιστές του Ερμπακάν ήλθαν τελικά στην εξουσία το 1996. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την πρώτη μάχη ανάμεσα στις δύο πτέρυγες. Το 1997, μια κεκαλυμμένη στρατιωτική παρέμβαση, βασιζόμενη σε μια συμμαχία του στρατού και της δυτικόφιλης μπουρζουαζίας, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, διακόπηκε από το άνοιγμα της κυβέρνησης στα καθεστώτα του Ιράν και της Λιβύης. Με την υποστήριξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, έπεσε η κυβέρνηση και με τις υπηρεσίες του Συνταγματικού Δικαστηρίου, απαγορεύτηκε το Ισλαμικό Κόμμα. Το ΑΚΡ γεννήθηκε το 2001, σαν μια διασταύρωση του Ισλαμισμού και του φιλελευθερισμού και έχει ακολουθήσει ακριβώς την ίδια πολιτική που θα είχε ακολουθήσει οποιοδήποτε δεξιό κόμμα από την στιγμή που θα ερχόταν στην εξουσία στο τέλος του 2002. Με δύο εξαιρέσεις.

Η μία είναι το μοιραίο λάθος που έκανε το κόμμα την παραμονή του πολέμου στο Ιράκ. Την 1η Μαρτίου, και εξ αιτίας, εν μέρει, της πίεσης του αντιπολεμικού κινήματος, πολλά μέλη του ΑΚΡ στο κοινοβούλιο ψήφισαν ενάντια στο να δεχθεί η Τουρκία να χρησιμοποιηθεί το έδαφός της για να χτυπήσει ο στρατός των ΗΠΑ το Ιράκ από βορά. Αυτό προκάλεσε την οργή των ΗΠΑ, οι οποίες είχαν υποστηρίξει γενναιόδωρα την κυβέρνηση ΑΚΡ μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το ΑΚΡ προσπαθεί από τότε να επανορθώσει για αυτό. Το γεγονός ότι το κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ του να σταλεί στρατός στο Λίβανο στις αρχές του Σεπτέμβρη, παρά το ισχυρό αντι-Ισραηλινό συναίσθημα που επικρατεί στην Τουρκία, είναι η τελευταία απόδειξη της προσπάθειας αυτής από το κόμμα να καλύψει τις απαιτήσεις της Αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής και να κερδίσει την εύνοια της κυβέρνησης Μπους. Ωστόσο, οι αναπόφευκτες ασάφειες και αμφιταλαντεύσεις ενός φιλο-Ισλαμικού κόμματος, αυτή την περίοδο του συνεχούς ιμπεριαλιστικού πολέμου φαίνεται ότι έχουν στρέψει την κυβέρνηση Μπους εναντίον του ΑΚΡ. (Φημολογείται ότι πρόσφατα ένας σύμβουλος του Ερντογάν εκλιπαρούσε τους αξιωματούχους των ΗΠΑ "να μην τον πετάξουν [τον Ερντογάν] στο καλάθι των αχρήστων"). Το γεγονός ότι ο ηγέτης της Χαμάς έγινε δεκτός στην Αγκυρα από τον Υπουργό Εξωτερικών, μετά τις εκλογές στην Παλαιστίνη, εξόργισε το Ισραήλ. Οι ταλαντεύσεις που αφορούν την θέση του προς το Ιράν, καθιστούν το ΑΚΡ έναν μη έμπιστο συνέταιρο που όμως βρίσκεται στο τιμόνι ενός από τους περισσότερο σημαντικούς συμμάχους των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή, ισότιμο με το Ιράν, αν δεν υπολογίσει κανείς το Ισραήλ.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Ερντογάν επισκέφθηκε τον Μπους στον Λευκό Οίκο τον Οκτώβριο. Αυτός είναι ο λόγος που η ηγεσία τους στρατού κινήθηκε με θυμό εναντίον της κυβέρνησης την στιγμή που ο Πρωθυπουργός βρισκόταν στην Ουάσιγκτον. Και οι δύο πλευρές ανταγωνίζονται να κερδίσουν την εύνοια του Λευκού Οίκου μέχρι το επόμενο Απρίλη. Δεδομένου ότι ο Τουρκικός στρατός υπήρξε ένας έμπιστος συνέταιρος καθ' όλη την περίοδο που η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και ότι έχει κρατήσει μια περισσότερο αγωνιστική θέση ενάντια στο Ιράν από ότι το ΑΚΡ, είναι πολύ πιθανό ότι σε αυτόν τον πολιτικό εμφύλιο πόλεμο της μπουρζουαζίας στην Τουρκία. οι ΗΠΑ θα ρίξουν το βάρος τους στο στρατό.

Τόσο περισσότερο από τότε που η φιλο-Δυτική πτέρυγα της μπουρζουαζίας έχει αλλάξει την στάση της σχετικά με την κυβέρνηση ΑΚΡ. Και αυτό είναι σχετικό με την δεύτερη διαφορά που διακρίνει την πολιτική της ΑΚΡ από τα άλλα δεξιά κόμματα. Μετά από μια δεκαετία κυβερνήσεων με αδύναμους συνασπισμούς, η πλειοψηφία που κέρδισε το ΑΚΡ το 2002, συν το γεγονός ότι το κόμμα δεν έχει τονίσει ιδιαίτερα τις ισλαμικές του διαφορές και έχει αφοσιωθεί στον νέο-φιλελευθερισμό και στην ένωση με την Δύση, έχει δελεάσει την μπουρζουαζία να υποστηρίξει την νέα κυβέρνηση στο "όνομα της οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας". Ωστόσο, παρ' όλο τον κουτσουρεμένο ισλαμισμό του, το ΑΚΡ πρέπει τουλάχιστον να υπηρετήσει στοιχειωδώς την ισλαμική του εκλογική περιφέρεια. Αυτό το έκανε με ένα πολύ φειδωλό τρόπο. Παρ΄ όλα αυτά, ακόμη και αυτό το περιορισμένο άνοιγμα στον Ισλαμισμό ήταν αρκετό για να αποξενώσει την φιλο-Δυτική μπουρζουαζία από το ΑΚΡ. Το πρόβλημα έγινε περισσότερο περίπλοκο από την συνάντηση που έγινε για το ισλαμικό μόνιμο προσωπικό σε όλες τις γραφειοκρατικές θέσεις εις βάρος των μόνιμων πιστών του Τουρκικής φιλο-Δυτικής τροχιάς. Η συνεχόμενη εμμονή της κυβέρνησης να αντικαταστήσει τον άνθρωπο εμπιστοσύνης της φιλο-Δυτικής μπουρζουαζίας στην ηγεσία της Κεντρικής Τράπεζας, τον περασμένο χρόνο, ήταν το τελευταίο χτύπημα. Σίγουρα, η μπουρζουαζία βλέπει την προσπάθεια του Ερντογάν να ανέλθει στην προεδρία σαν το αποκορύφωμα αυτής της ίδιας τάσης».

Έτσι, λοιπόν, κανείς, δεν θα πρέπει να αναμένει θεαματικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα στα ευρωτουρκικά, έστω κι αν υπάρχουν αρκετοί που ζητούν ριζικές και οριστικές αποφάσεις εδώ και τώρα. Τα πιθανότερα σενάρια που διαγράφονται στον ορίζοντα είναι δύο: Είτε θα ασκηθεί, για μια ακόμη φορά, ασφυκτική πίεση προς τη Λευκωσία (που γνωρίζει ότι το βέτο είναι επιλογή με τεράστιο κόστος για μια χώρα - νάνο) για να αποδεχθεί ένα νέο σχέδιο που θα είναι πολύ πίσω από τις σημερινές της θέσεις. Είτε θα επιβληθούν «επιμέρους» κυρώσεις στην Τουρκία που θα αφορούν ορισμένες πλευρές των διαπραγματεύσεων, χωρίς ωστόσο αυτό να μεταφράζεται σε συνολικό «πάγωμα» της ενταξιακής διαδικασίας.

1/Δεκέμβρη/2006

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου