Σελίδες

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Η σφαγή των Αρχειομαρξιστών του Αγρινίου


Η
ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ
ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΚΕ


Είναι η ώρα να πούμε ολόκληρη την αλήθεια για
την σφαγή των Αρχειομαρξιστών του Αγρινίου από τους σταλινικούς και να
καταρρίψουμε τις ψευτιές, τις συκοφαντίες και τον αντικομμουνισμό κάποιων "αριστερών"
αλλά και κάποιων ακροδεξιών ομάδων (Στόχου, Καρατζαφέρη, Βορίδη,
κλπ.), οι οποίοι μόνο λάσπη και χολή ξέρουν να ρίχνουν στους αγωνιστές του
κομμουνιστικού κινήματος.


ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Έχουν γραφτεί χιλιάδες ψέματα για να σπιλώσουν τους Αρχειομαρξιστές του Αγρινίου που έπεσαν θύματα της δολοφονικής μανίας του σταλινικού ΚΚΕ και του μίσους του για κάθε τι πραγματικά κομμουνιστικό και ανεξάρτητο από την επιρροή της Μόσχας.

Πριν τέσσερα χρόνια διάβασα ένα βιβλίο, σχετικά με την υπόθεση της σφαγής των Αρχειομαρξιστών του Αγρινίου. Και στο Φόρουμ του Πολιτικού Καφενείου έχουν γραφτεί διάφορα που δεν αντικατοπτρίζουν την αλήθεια. Το βιβλίο αυτό είχε για τίτλο: Ο ΣΦΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟ και συγγραφέας του ήταν ο Γιάννης Η. Καρύτσας. Μετά από 60 περίπου χρόνια, η ζωή και το έργο των Αρχειομαρξιστών του Αγρινίου επέστρεψε μέσα από τις σελίδες ενός μικρού, αλλά πολύ σημαντικού βιβλίου, όχι για μια τυπική γνώση, αλλά κυρίως ως αίτημα αποκατάστασης της επαναστατικής τους τιμής που βάναυσα χτυπήθηκε από τον ελληνικό σταλινισμό.

Ο φιλόλογος Γιάννης Καρύτσας, αρκετά γνωστό στέλεχος του ΚΚΕ στην περιοχή πριν μία δεκαετία, δεν αρνήθηκε στην επιταγή της ταξικής του συνείδησης να στραφεί προς τους κατασυκοφαντημένους και δολοφονημένους επαναστάτες της ιδιαίτερης πατρίδας του για να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια. Ο συγγραφέας δεν καταγράφει μόνο μαρτυρίες από σχετικά βιβλία ή ντοκουμέντα, αλλά βρήκε και συζήτησε με συγγενείς και απογόνους των ηρωικών νεκρών στο Αγρίνιο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μίλησε και με το γιο του δολοφονημένου Τροτσκιστή Γιάννη Θέμελη, το Νίκο, που ζει και εργάζεται ως καθηγητής πανεπιστημίου στην Αμερική.

Ο Γιάννης Καρύτσας εμπιστευόμενος το μέγεθος της αποδεικτικής του αλήθειας, ουσιαστικά «απουσιάζει» και με έναν λιτό και απέρριτο τρόπο παρουσιάζει τα ντοκουμέντα του.

Είναι γνωστό από τα Αρχεία του Τρότσκι για την Ελλάδα ότι στο Αγρίνιο το Γενάρη του 1933 δρούσαν γύρω στους 130 Αρχειομαρξιστές. Ωστόσο ο Αρχειομαρξισμός στο Αγρίνιο εμφανίστηκε το 1925 και συνδέθηκε απευθείας με το εργατικό κίνημα και όχι σαν «μορφωτικός όμιλος», όπως λαθεμένα γράφει στο βιβλίο του ο Γιάννης Καρύτσας. Θα ήταν ευχής έργον να βρεθούν τα πρακτικά που κρατούσαν στις συνεδριάσεις τους που γίνονταν σ’ ένα απομακρυσμένο σπίτι, του οποίου φωτογραφία υπάρχει μέσα στο βιβλίο. Μετά την μεγάλη απεργία των καπνεργατών το 1926, όπου οι αρχειομαρξιστές έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο, επέκτειναν τη δράση τους και στους τσαγκαράδες, τους ράπτες, τους ξυλουργούς, τα γκαρσόνια, τους αρτεργάτες και στο προσφυγικό σωματείο.

Οντας τα πιο μαχητικά, ίσως, στοιχεία στην Ελλάδα έκαναν τους κύκλους της 4ης Διεθνούς στο Παρίσι να παρομοιάζουν κάθε μαχητικό αγωνιστή με τους Αρχειομαρξιστές του Αγρινίου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «πολεμάει σαν Αγρινιώτης».

Ιδρυτής του Αρχειομαρξισμού στην περιοχή Αγρινίου ήταν ο Πάνος Αναστασίου, τσαγκάρης από το κοντινό χωριό Καλύβια. Ο Αναστασίου λόγω της κρατικής καταστολής που εντατικοποιήθηκε στην περιοχή μετά την απεργία, εγκαταστάθηκαν μαζί με άλλους πατριώτες του στην Αθήνα, όπου και συμμετείχαν ενεργά στην ταξική πάλη.

Στη διάρκεια της κατοχής βρέθηκαν στο Αγρίνιο και πολλοί από αυτούς εντάχτηκαν στον ΕΛΑΣ. Όλες οι εκκαθαρίσεις ενάντια στους Αρχειομαρξιστές στο Αγρίνιο, έγιναν πριν την αποχώρηση των Γερμανών, δηλαδή μεταξύ Απριλίου και Αυγούστου του 1944 προφανώς ως προετοιμασία της Βάρκιζας από τη μεριά των σταλινικών και ειδικότερα του Γιάννη Ιωαννίδη. Όπως λέει ο Καρύτσας, με επέμβαση κάποιων τίμιων παραγόντων του ΚΚΕ στην πόλη, σταμάτησε η επέκταση των σφαγών σε αντίθεση με αυτό που συνέβη στην Αθήνα και τον Πειραιά.

Οι Αρχειομαρξιστές του Αγρινίου ήταν στην πλειοψηφία τους Μικρασιάτες πρόσφυγες και ειδικότερα από τα Αλάτσατα. Ο ηγέτης τους, Πάνος Αναστασίου, με ψευδείς κατηγορίες των σταλινικών δολοφονήθηκε απ’ τους ίδιους στο Καρπενήσι.

Αξίζει να αναφέρω έναν διάλογο στο Καρπενήσι, πριν τις τέσσερεις δίκες και ισάριθμες αθωώσεις του (1944), που παραθέτει ο Γιάννης Καρύτσας μεταξύ δύο γνωστών και παλιών φίλων, του Πάνου Αναστασίου και του Άρη Βελουχιώτη:

«Βελουχιώτης: Διαφωνείτε με τη θέση του κόμματος;.

Αναστασίου: Ναι. Εμείς πήραμε μέρος στον ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ για να βοηθήσουμε το κίνημα. Αλλά διαφωνούμε στη θέση που παίρνει το κόμμα και κάνει διαπραγματεύσεις με την Κυβέρνηση του Καϊρου. Φοβούμαστε πως θα καταλήξει σε βάρος του κινήματος.

Βελουχιώτης: Εφόσον βρίσκομαι και εγώ στην κορυφή της ηγεσίας του κινήματος να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη.

Αναστασίου: Εύχομαι η γνώμη μου και οι φόβοι μου να διαψευστούν».

Αξίζει να προσεχτεί το «και εγώ στην ηγεσία του κινήματος» του Άρη ως προφητεία και υπονοούμενο πιθανώς για τις σχέσεις με το κόμμα του εκείνη την περίοδο. Αλλά και οι δύο έπεσαν από το ίδιο χέρι.

Εκτός του Π¨ανου Αναστασίου που προανάφεραδολοφονήθηκαν ή σφαγιάστηκαν, όπως ακριβέστερα λέει και ο Γιάννης Καρύτσας, οι πάρα κάτω Αρχειομαρξιστές – Τροτσκιστές:

Αρμογένης Γιώργος

Ζαχαριάδης Νίκος

Ζησιμόπουλος Νίκος

Τα αδέλφια Γιάννης και Μήτσος Θεμελής

Καλογεράκης Κώστας

Τα αδέλφια Μήτσος και Λευτέρης Καπετανάκης

Κωνσταντίνου Γιώργος

Τα αδέλφια Θόδωρος και Κώστας Λαδάς

Μάγειρας Γιάννης, Μπαϊρακτάρης Κώστας

Ξανθόπουλος Νίκος

Παπαδόπουλος Θωμάς

Ράπτης Βασίλης

Τα αδέλφια Αλέκος και Γιώργος Ντούρβας.

Εκτός αυτών πολλοί άλλοι «αρατίστηκαν» που λένε και στην Αιτωλία, όπου γης για να γλιτώσουν. Όλοι αυτοί, μαζί με τόσους άλλους, υπήρξαν τα θύματα του σταλινισμού στο Αγρίνιο και είναι ιεροσυλία να τους πιάνουν στο στόμα τους τα φασιστοειδή και οι χριστιανοταλιμπάν κάθε τυχάσπαρτου χυδαίου προβοκατόρικου περιοδικού ή «δημοσιογράφοι» χρηματοδοτούμενοι από σκοτεινές πηγές και την ΚΥΠ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου