Σελίδες

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ


ΠΙΣΩ
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ


Με
αφορμή τα χθεσινά επεισόδια των χούλιγκαν και το θάνατο ενός 25χρονου φιλάθλου


Παρ΄ ότι το "πρόβλημα"
δείχνει να είναι γηπεδικό για "ειδικούς", κοινωνιολόγους και πολιτικούς,
ωστόσο δεν είναι. Το φαινόμενο της τυφλής βίας των ημερών μας είναι εξόχως
κοινωνικό...


ΒΗΧΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

{Λίγη ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι Κυπέλλου βόλεϊ γυναικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, δύο μεγάλες ομάδες χούλιγκανς, με τριακόσια άτομα περίπου η κάθε μία, είχαν δώσει ραντεβού σε κεντρικό σημείο της Παιανίας για να λύσουν τις... διαφορές τους}.

Προφανώς, αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί από την αστυνομία, πρόκειται για ομάδες οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, που είχαν οργανώσει τη συνάντησή τους για να συγκρουστούν μέρες πριν.

Ένας άνθρωπος, από αυτούς που πήραν μέρος στη συμπλοκή, έχασε τη ζωή του από μαχαίρι, όπως ανακοινώθηκε από το ΚΑΤ, όπου διακομίστηκε. Εκεί επίσης νοσηλεύονται επτά τουλάχιστον άτομα με σοβαρά τραύματα, ενώ σε δεκάδες άλλους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του supersport.gr τα όσα τραγικά εξελίχθησαν στη Λεωφόρο Λαυρίου ήταν προκαθορισμένα από καιρό. Ηταν δηλαδή ένα ραντεβού θανάτου το οποίο σχεδίαζαν οι οπαδοί των δύο αιωνίων. Αυτό που φοβόμασταν όλοι εδώ και καιρό δυστυχώς συνέβη την Πέμπτη το απόγευμα, όταν ένας 25χρονος φίλαθλος έχασε τη ζωή του!

Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για περίπου 300 άτομα από κάθε "στρατόπεδο", με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού να περιμένουν αυτούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι κατέφτασαν στο σημείο συνάντησης με τα ανάλογα "πυρομαχικά". Ακολούθησε σύρραξη που διήρκεσε για περισσότερο από 20 λεπτά! Μάλιστα όταν κάποιος από τους ανεγκέφαλους προσπάθησε να φύγει από το σημείο με το αυτοκίνητό του παρέσυρε κάποιον άλλον, έναν από αυτούς που νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση. Για τον συγκεκριμένο μάλιστα έγινε γνωστό ότι ξέφυγε από τον κίνδυνο.

Τους τραυματίες παρέλαβαν ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ και τον μετέφερε στο ΚΑΤ. Από τους υπόλοιπους τραυματίες των επεισοδίων μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα σε άλλα νοσοκομεία, ενώ ένας εξ αυτών πήγε μόνος του στο Κέντρο Υγείας Κορωπίου όπου και του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Εξι εξ αυτών νοσηλεύονται αυτήν την ώρα στο ΚΑΤ!

Την πλήρωσαν και παίκτες της Μαρκό γιατί φορούσαν πράσινα!

Τέσσερις ποδοσφαιριστές της Μαρκό πήγαιναν για προπόνηση και είχαν την ατυχία να βρεθούν μπροστά σε ομάδα χούλιγκανς - προφανώς του Ολυμπιακού. Φορούσαν πράσινα, που είναι τα χρώματα της ομάδας με το αμπελόφυλο στη φόρμα. Τους πέρασαν για Παναθηναϊκούς και τους επιτέθηκαν δεκάδες άτομα, που τους χτύπησαν αλύπητα.

Ο ένας από αυτούς, ο Δημήτρης Καραβίδας, μαχαιρώθηκε στο πόδι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, ενώ το αυτοκίνητό του καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι άλλοι τρεις, Τσιριγώτης, Ράπο και Γκούλε, χτυπήθηκαν και ληστεύθηκαν!

Ξύλο και στο ΚΑΤ!

Ξύλο έπεσε και στο ΚΑΤ, όπου βρέθηκαν φίλοι των τραυματιών για να τους δουν και συγκρούστηκαν και πάλι μεταξύ τους. Μάλιστα η αστυνομία δεν είχε προλάβει να βρεθεί εκεί!

Προσαγωγές

Η αστυνομία έχει συλλάβει δεκάδες άτομα. Δεκαπέντε έχουν προσαχθεί στο αστυνομικό τμήμα της Παιανίας, ενώ και άλλοι μεταφέρθηκαν στη Ασφάλεια.

Το σχέδιο μάχης!

Οι χούλιγκανς του Παναθηναϊκού είχαν φτάσει πρώτοι στον τόπο της σύγκρουσης και έστησαν ενέδρα για αυτούς του Ολυμπιακού, που επρόκειτο να έλθουν.

Οι τελευταίοι είχαν όμως... εμπροσθοφυλακή, που έπαιξε το ρόλο "δούρειου ίππου". Σαν δόλωμα, τράβηξαν τους Παναθηναϊκούς έξω από τα... ταμπούρια τους, που επιτέθηκαν βλέποντας λίγους αντιπάλους. Οταν εκτέθηκαν στους δρόμους δέχτηκαν τη γενικευμένη επίθεση από τον κύριο όγκο των Ολυμπιακών, που επέβεναν σε μηχανές κυρίως.

Το ξύλο διάρκεσε περίπου δέκα με είκοσι λεπτά, μέχρι να παρουσιαστεί η αστυνομία. Τότε τράπηκαν σε φυγή, που και αυτή φάνηκε να είναι οργανωμένη.

Δήλωσε στενοχωρημένος ο Υπουργός!

Δηλώσεις που αρμόζουν περισσότερο σε ένα απλό πολίτη, που έμαθε τι έγινε, παρά στον Υπουργό Δημόσιας Τάξης έκανε ο κ. Βύρων Πολύδωρας:

"Δεν ξέρω τι ήταν... Δυσάρεστα γεγονότα... Πολύ κακό, είναι ένα άγριο σκηνικό. Μας στενοχωρεί και μας προβληματίζει όλυς βαθύτατα".

Ο Υπουργός Επικρατείας της κυβέρνησης, Θοδωρής Ρουσόπουλος, έκανε τη εξής δήλωση:

"Τα θλιβερά γεγονότα που είχαν σαν αποτέλεσμα το θάνατο ενός 25χρονου και τον τραυματισμό πολλών ανθρώπων, δεν έχουν σχέση με τον αθλητισμό και δεν έχουν θέση στην Ελλάδα του ολυμπιακού πνεύματος. Τα καταδικάζουν η Κυβέρνηση, οι πολίτες κια όλη η κοινωνία"}

******************

Μια βία τυφλή, χωρίς τέτοια προφανή αιτία (κακή διαιτησία κλπ.), παρέχει τα αναγκαία άλλοθι των επιφανειακών προσεγγίσεων, εκδηλώνεται με επαναλαμβανόμενο ρυθμό και διογκούμενη έκταση στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της χώρας. Γιατί; Τα επεισόδια αυτά ήρθαν να "ταράξουν" την επιφανειακή ηρεμία και τάξη των αθλητικών πραγμάτων και να μαράνουν τις δάφνες που στόλιζαν τη βιτρίνα του 2004. Γι΄ αυτό και προκάλεσαν μια σειρά "αντιδράσεις" και ερωτήσεις βουλευτών από όλα τα κόμματα.

Γιατί, λοιπόν, όλη αυτή η βία; Κι όταν λέμε "γιατί;" δεν εννοούμε τις αφορμές που εφευρίσκονται για να εκτοξευθούν καθίσματα στους αγωνιστικούς χώρους με αποτέλεσμα να προκύψουν οδομαχίες εκτός των σταδίων και να αρχίσει ο πόλεμος των δακρυγόνων και των καπνογόνων. Το ερώτημα που τίθεται είναι άλλο: Γιατί χιλιάδες άνθρωποι, πιτσιρικάδες στην πλειοψηφία τους, παρουσιάζονται έτοιμοι να θέσουν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα και των διπλανών τους, στο όνομα της "ομάδας"; Αλλά, ας ξεκινήσουμε ανάποδα!

Στην Αγγλία, τις προηγούμενες δεκαετίες, ο χουλιγκανισμός των γηπέδων αποτέλεσε μάστιγα. Υπήρχαν νεκροί, υπήρχαν τραυματίες, υπήρχαν καταστροφές, υπήρχε μια πολεμική ατμόσφαιρα, που δεν περιοριζόταν στο εσωτερικό της χώρας, αλλά μεταφερόταν και έξω από αυτήν, κάθε φορά που αγγλικές ομάδες αγωνίζονταν στο εξωτερικό. Για την αντιμετώπιση του φαινομένου, επιβλήθηκαν "Θατσερικά" μέτρα καταστολής και έφεραν... αποτελέσματα. Σήμερα, τα γήπεδα της Αγγλίας θυμίζουν "εκκλησία". Όμως, η μεταφορά της τυφλής βίας έξω από τα γήπεδα, στις παραγκουπόλεις και στα γκέτο των αποκλεισμένων του Λονδίνου και των μεγαλουπόλεων της ανεργίας συνιστά, πράγματι, αποτέλεσμα; Διότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα των "Θατσερικών" μέτρων. Τα γήπεδα, δια της ενίσχυσης των κατασταλτικών πρακτικών και της αποθέωσης - προπαντός στη συνείδηση του "μέσου" Βρετανού - της αστυνομοκρατίας, "αποσύρθηκαν" από τους παρίες της κοινωνικής ζωής, αλλά οι στοιβαγμένοι στο περιθώριο, οι οικονομικοί μετανάστες και οι άνεργοι άρχισαν να οδομαχούν και να εκδηλώνουν την οργή τους στα περίχωρα των μεγαλουπόλεων. Όποιος έχει αμφιβολία, ας ξαναδεί τις κινηματογραφικές ταινίες του Φρίας.

Η τυφλή βία συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει και, μάλιστα, εκείνοι που ευθύνονται κοινωνικά για την ύπαρξή της κατάφεραν να την εκτοπίσουν από τα φώτα της δημοσιότητας, να την "εξατομικεύσουν" ακόμα περισσότερο, θέτοντας αυστηρότερους "κανόνες" στην εκδήλωσή της. Έτσι κατάφεραν, αφ΄ ενός, να καταστήσουν απαγορευτική οποιαδήποτε προσπάθεια, η οργή των κοινωνικά αποκλεισμένων να προσανατολιστεί εναντίον εκείνων που τους έχουν περιθωριοποιήσει, αφ΄ ετέρου, νομιμοποίησαν την επίσημη τρομοκρατία, στο όνομα της αντιμετώπισης του Χουλιγκανισμού.

Την ίδια ώρα, στην Ολλανδία, οι οπαδοί των ομάδων προσυνεννοούνται και οργανώνουν ολονύκτιες μάχες - στην κυριολεξία - στα περίχωρα του Αμστερνταμ για να "λύσουν τις διαφορές τους". Στις οδομαχίες συμμετέχουν, τελικά, όλοι όσοι επιθυμούν να "παίξουν ξύλο", ανεξαρτήτως αθλητικών προτιμήσεων. Τα παραπάνω, μάλλον, πρέπει να μας προβληματίσουν, αν η αληθινή αιτία παραγωγής και αναπαραγωγής της τυφλής βίας, του χουλιγκανισμού των γηπέδων, είναι η θρησκευτική πίστη σε συγκεκριμένο χρώμα, που έχουν οι φανέλες των ομάδων.

Στα καθ΄ ημάς, τώρα. Όπως παντού, έτσι και τα ελληνικά γήπεδα, προσφέρουν μια εξαιρετική ευκαιρία. Τη δυνατότητα σε χιλιάδες νέους να ενσωματωθούν κοινωνικά σε κάποιο σύνολο με τις λιγότερες δυνατές "διαπιστεύσεις". Αρκεί ένα κασκό, αρκεί ένα "Θρύλε Θεέ μου", για να αποκτήσει ο καθένας μια "οικογένεια". Για να αποκτήσει "ομοϊδεάτες". Για να γίνει αποδεκτός σε ένα κλαμπ με "κοινούς στόχους". Για να γίνει κι αυτός φορέας, αλλά και μαχητής μιας "ιδέας". Με λίγα λόγια, το γήπεδο προσφέρει - ειδικά στην εποχή του βάρβαρου κοινωνικού αποκλεισμού, στην εποχή της ανασφάλειας για το αύριο - τη δυνατότητα για ενσωμάτωση σε ένα κοινωνικό σύνολο, χωρίς να παρεμβάλλονται πολλές διατυπώσεις και κυρίως αποτελεί τη "θύρα" για μια κοινωνική ενσωμάτωση που έχει ευδιάκριτους στόχους: Τη νίκη και την επίδειξη υπεροχής και δύναμης έναντι του αντιπάλου, έναντι του "εχθρού". Στην ηπιότερή της μορφή, αυτή η κοινωνική ενσωμάτωση ισοδυναμεί με την ψευδαίσθηση της "ισότητας" και της "ισονομίας", αφού όλοι λυπούμαστε το ίδιο ή όλοι χαιρόμαστε το ίδιο για τη νίκη ή την ήττα της ομάδας, είτε ο ένας είναι απολυμένος εργάτης, είτε ο άλλος είναι διευθυντής τράπεζας, είτε είναι ο πρόεδρος της ομάδας...

Παρ΄ ότι το "πρόβλημα" δείχνει να είναι γηπεδικό για "ειδικούς", κοινωνιολόγους και πολιτικούς, ωστόσο δεν είναι. Το φαινόμενο της τυφλής βίας των ημερών μας είναι εξόχως κοινωνικό. Οι οπαδοί και "ταραξίες" είναι τμήμα της ελληνικής νεολαίας που τη στύβει το νέο εκπαιδευτικό σύστημα Αρσένη, που εγκαταλείπει την υποχρεωτική δήθεν εκπαίδευση σε ποσοστό 20%, που το κυριότερο ίσως δεν έχει δουλειά και προοπτικές. Το στημένο παιχνίδι είναι η ίδια η ζωή, το μέλλον και τα όνειρα χιλιάδων νέων. Ο "πουλημένος διαιτητής" πληρώνει τα σπασμένα από τα πουλημένα όνειρά τους. Γιατί όταν στραφούν στον πραγματικό ένοχο, αυτοί οι νεολαίοι, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση η άρχουσα τάξη και τα όργανά της.

Αυτοί οι κοινωνικά αποκλεισμένοι, έχουν γίνει, μπορεί και άθελά τους, οι ιδιωτικοί στρατοί των μεγαλοπαραγόντων. Η υπόθεση "βία στα γήπεδα", δεν ενδείκνυται για από καθέδρας συστάσεις λύσεων. Ούτε μπορεί να δοθεί λύση σε ένα σύστημα, όπως το σημερινό. Ένα σύστημα κοινωνικό που, τελικά, είναι ο "υπ΄ αριθμόν 1" παραγωγός και τροφοδότης της τυφλής βίας των γηπέδων. Οι ηλίθιες κραυγές κάποιων "κυράδων", ή κάποιων κομμάτων, ακόμα και... προοδευτικών. "Τα παιδιά μας καταστρέφονται, ας κάνει κάτι το κράτος" συνιστά την βλακωδέστερη κοινωνική υστερία. Ποιος θα "σώσει" τα παιδιά, το κράτος που καταστρέφει τη νέα γενιά με την πολιτική του και της επιφυλάσσει ένα μέλλον γεμάτο ανεργία, αβεβαιότητα, ανασφάλεια και παρακμή; Ας είμαστε σοβαροί. Αυτοί οι νέοι που σήμερα συγκρούονται "τυφλά" πότε με τους μπάτσους, πότε μεταξύ τους αποτελούν την ανώριμη έκφραση μιας ταξικής συνείδησης που παραμένει δυστυχώς σε ύπνωση.

Και αλίμονο στην άρχουσα τάξη και το σύστημα αν αυτοί οι νέοι ή οι περισσότεροι από αυτούς ενωθούν με τους κοινωνικούς αγωνιστές, με τις επαναστατικές δυνάμεις της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων που αγωνίζονται να ανατρέψουν το βρώμικο καπιταλιστικό σύστημα...

Δημοσιεύθηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ το Μάρτη του 2007

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου